תהילים 104

1 ברכי נפשי את יהוה יהוה אלהי גדלת מאד הוד והדר לבשת׃

ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

2 עטה אור כשלמה נוטה שמים כיריעה׃

تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

3 המקרה במים עליותיו השם עבים רכובו המהלך על כנפי רוח׃

و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

4 עשה מלאכיו רוחות משרתיו אש להט׃

بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

5 יסד ארץ על מכוניה בל תמוט עולם ועד׃

ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

6 תהום כלבוש כסיתו על הרים יעמדו מים׃

دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

7 מן גערתך ינוסון מן קול רעמך יחפזון׃

اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

8 יעלו הרים ירדו בקעות אל מקום זה יסדת להם׃

به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

9 גבול שמת בל יעברון בל ישובון לכסות הארץ׃

برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

10 המשלח מעינים בנחלים בין הרים יהלכון׃

در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

11 ישקו כל חיתו שדי ישברו פראים צמאם׃

تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

12 עליהם עוף השמים ישכון מבין עפאים יתנו קול׃

پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

13 משקה הרים מעליותיו מפרי מעשיך תשבע הארץ׃

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

14 מצמיח חציר לבהמה ועשב לעבדת האדם להוציא לחם מן הארץ׃

تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

15 ויין ישמח לבב אנוש להצהיל פנים משמן ולחם לבב אנוש יסעד׃

تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

16 ישבעו עצי יהוה ארזי לבנון אשר נטע׃

درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

17 אשר שם צפרים יקננו חסידה ברושים ביתה׃

مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

18 הרים הגבהים ליעלים סלעים מחסה לשפנים׃

کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

19 עשה ירח למועדים שמש ידע מבואו׃

ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

20 תשת חשך ויהי לילה בו תרמש כל חיתו יער׃

به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

21 הכפירים שאגים לטרף ולבקש מאל אכלם׃

شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

22 תזרח השמש יאספון ואל מעונתם ירבצון׃

هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

23 יצא אדם לפעלו ולעבדתו עדי ערב׃

آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

24 מה רבו מעשיך יהוה כלם בחכמה עשית מלאה הארץ קנינך׃

خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

25 זה הים גדול ורחב ידים שם רמש ואין מספר חיות קטנות עם גדלות׃

در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

26 שם אניות יהלכון לויתן זה יצרת לשחק בו׃

کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

27 כלם אליך ישברון לתת אכלם בעתו׃

تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

28 תתן להם ילקטון תפתח ידך ישבעון טוב׃

تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

29 תסתיר פניך יבהלון תסף רוחם יגועון ואל עפרם ישובון׃

هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

30 תשלח רוחך יבראון ותחדש פני אדמה׃

اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

31 יהי כבוד יהוה לעולם ישמח יהוה במעשיו׃

شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

32 המביט לארץ ותרעד יגע בהרים ויעשנו׃

خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

33 אשירה ליהוה בחיי אזמרה לאלהי בעודי׃

تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

34 יערב עליו שיחי אנכי אשמח ביהוה׃

باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

35 יתמו חטאים מן הארץ ורשעים עוד אינם ברכי נפשי את יהוה הללו יה׃

باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!