مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Cántico gradual. Mucho me han combatido desde mi mocedad, exclame ahora Israel;

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

mucho me combatieron desde mi mocedad, mas no concluyeron conmigo.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Sobre mis espaldas araron los aradores; abrieron largos surcos;

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

mas Yahvé, el Justo, ha cortado las coyundas de los impíos.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Retrocedan confundidos cuantos odian a Sión.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Sean como la hierba de los tejados, que se seca antes de crecer.

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

No llena de ella su mano el segador, ni su regazo el que hace gavillas.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

No dicen los transeúntes: “La bendición de Yahvé sea sobre vosotros.” “Os bendecimos en el Nombre de Yahvé.”