איוב 37

1 אף לזאת יחרד לבי ויתר ממקומו׃

دل من می‌لرزد؛

2 שמעו שמוע ברגז קלו והגה מפיו יצא׃

گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

3 תחת כל השמים ישרהו ואורו על כנפות הארץ׃

او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

4 אחריו ישאג קול ירעם בקול גאונו ולא יעקבם כי ישמע קולו׃

سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

5 ירעם אל בקולו נפלאות עשה גדלות ולא נדע׃

صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

6 כי לשלג יאמר הוא ארץ וגשם מטר וגשם מטרות עזו׃

وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

7 ביד כל אדם יחתום לדעת כל אנשי מעשהו׃

مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

8 ותבא חיה במו ארב ובמעונתיה תשכן׃

حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

9 מן החדר תבוא סופה וממזרים קרה׃

از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

10 מנשמת אל יתן קרח ורחב מים במוצק׃

خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

11 אף ברי יטריח עב יפיץ ענן אורו׃

او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

12 והוא מסבות מתהפך בתחבולתו לפעלם כל אשר יצום על פני תבל ארצה׃

آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

13 אם לשבט אם לארצו אם לחסד ימצאהו׃

او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

14 האזינה זאת איוב עמד והתבונן נפלאות אל׃

ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

15 התדע בשום אלוה עליהם והופיע אור עננו׃

آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

16 התדע על מפלשי עב מפלאות תמים דעים׃

آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

17 אשר בגדיך חמים בהשקט ארץ מדרום׃

آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

18 תרקיע עמו לשחקים חזקים כראי מוצק׃

تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

19 הודיענו מה נאמר לו לא נערך מפני חשך׃

آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

20 היספר לו כי אדבר אם אמר איש כי יבלע׃

من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

21 ועתה לא ראו אור בהיר הוא בשחקים ורוח עברה ותטהרם׃

همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

22 מצפון זהב יאתה על אלוה נורא הוד׃

همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

23 שדי לא מצאנהו שגיא כח ומשפט ורב צדקה לא יענה׃

ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

24 לכן יראוהו אנשים לא יראה כל חכמי לב׃

و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.