Psalms 35
1 BY DAVID. Strive, YHWH, with my strivers, fight with my fighters,
Drottinn, farðu gegn þeim sem ásækja mig. Berst þú við þá sem berjast gegn mér.
2 Take hold of shield and buckler, and rise for my help,
Klæddu þig brynju, taktu fram skjöld og verndaðu mig.
3 And draw out spear and lance, To meet my pursuers. Say to my soul, “I [am] your salvation.”
Lyftu spjóti mér til varnar, því að óvinir mínir nálgast. Segðu við mig: „Ég bjarga þér!“
4 They are ashamed and blush, those seeking my soul, Turned backward and confounded, Those devising my evil.
Láttu þá verða til skammar sem ofsækja mig. Snúðu þeim frá og ruglaðu þá í ríminu!
5 They are as chaff before wind, And a messenger of YHWH driving away.
Feyktu þeim burt eins og laufum í vindi. Engill þinn varpi þeim um koll.
6 Their way is darkness and slipperiness, And a messenger of YHWH—their pursuer.
Gerðu veg þeirra myrkan og hálan er engill þinn eltir þá.
7 For without cause they hid their net [in] a pit for me, Without cause they dug for my soul.
Því að þótt ég gerði þeim ekkert illt, lögðu þeir fyrir mig gildru og grófu mér gröf.
8 Desolation meets him—he does not know, And his net that he hid catches him, He falls into it for desolation.
Láttu eyðingu koma yfir þá þegar þeir eiga þess síst von. Þeir falli á eigin bragði og tortímist.
9 And my soul is joyful in YHWH, It rejoices in His salvation.
En ég mun fagna í Drottni. Hann mun frelsa mig!
10 All my bones say, “YHWH, who is like You, Delivering the poor from the [one] stronger than he, And the poor and needy from his plunderer.”
Ég lofa hann af öllu hjarta. Hver er vörn lítilmagnans nema hann? Hver annar en hann verndar hinn veika og þurfandi gegn ofbeldismönnunum sem ræna og rupla.
11 Violent witnesses rise up, That which I have not known they ask me.
Slíkir menn eru ljúgvottar. Þeir ásaka mig um hluti sem ég hef aldrei heyrt.
12 They pay me evil for good, bereaving my soul,
Ég gerði þeim gott eitt, en þeir launa mér með illu. Ég er að dauða kominn.
13 And I—in their sickness my clothing [is] sackcloth, I have humbled my soul with fastings, And my prayer returns to my bosom.
Þegar þeir lágu sjúkir klæddist ég sorgarbúningi og var dapur. Ég fastaði – neitaði mér um mat – og bað í einlægni fyrir heilsu þeirra.
14 As [if] a friend, as [if] my brother, I habitually walked, As a mourner for a mother, I have bowed down mourning.
Ég var harmandi, eins og móðir mín, vinur eða bróðir væru sjúk og að dauða komin.
15 And they have rejoiced in my halting, And have been gathered together, The strikers were gathered against me, And I have not known, They have torn, and they have not ceased;
En nú gleðjast þeir yfir óförum mínum. Þeir koma saman til að baktala mig – jafnvel ókunnugir og útlendingar eru í þeirra hópi.
16 With profane ones, mockers in feasts, Gnashing their teeth against me.
Þeir ala á illsku, formæla mér og hæða mig.
17 Lord, how long do You behold? Keep my soul back from their desolations, My only one from young lions.
Drottinn, hve lengi ætlar þú að horfa á aðgerðalaus? Gríptu inn í og bjargaðu mér, því að ég er einmana og þessir vargar bíða færis.
18 I thank You in a great assembly, I praise You among a mighty people.
Frelsaðu mig og þá mun ég þakka þér í áheyrn alls safnaðarins, vegsama þig meðal fjölda fólks.
19 Do not let my enemies rejoice over me [with] falsehood, Those hating me without cause wink the eye.
Láttu þá ekki fá sigur sem ráðast gegn mér án minnsta tilefnis. Láttu mig ekki falla, því það mundi gleðja þá mjög.
20 For they do not speak peace, And against the quiet of the land, They devise deceitful words,
Þeir tala hvorki um frið, né það að gera gott, nei, heldur brugga þeir saklausum mönnum launráð.
21 And they enlarge their mouth against me, They said, “Aha, aha, our eye has seen.”
Þeir hafa hátt og segja mig beita ranglæti. „Já!“segja þeir, „við sáum það með eigin augum!“
22 You have seen, O YHWH, Do not be silent, O Lord—do not be far from me,
En Drottinn þekkir málið betur en nokkur annar. Gríptu inn í! Skildu mig ekki eftir einan og yfirgefinn!
23 Stir up, and wake to my judgment, My God, and my Lord, to my plea.
Stígðu fram, Drottinn, Guð minn! Láttu mig ná rétti mínum.
24 Judge me according to Your righteousness, O YHWH my God, And they do not rejoice over me.
Þú ert réttlátur og þekkir málið. Lýstu yfir sakleysi mínu. Láttu ekki óvini mína hlakka yfir ógæfu minni.
25 They do not say in their heart, “Aha, our desire.” They do not say, “We swallowed him up.”
Láttu þá ekki segja: „Gott! Það fór eins og við óskuðum! Loksins tókst okkur að gera út af við hann!“
26 They are ashamed and confounded together, Who are rejoicing at my evil. They put on shame and confusion, Who are magnifying themselves against me.
Láttu þá blygðast sín. Láttu þá sem sýna mér hroka og fagna yfir óförum mínum, sjálfa þola skömm og svívirðing.
27 They sing and rejoice, who are desiring my righteousness, And they continually say, “YHWH is magnified, Who is desiring the peace of His servant.”
Láttu þá sem óska mér blessunar sjá góða daga. Þeir hrópi: „Mikill er Drottinn sem gerir vel við þjón sinn!“
28 And my tongue utters Your righteousness, All the day Your praise!
Ég vil segja öllum frá réttlæti Drottins og lofa hann liðlangan daginn.
