Jó 16
1 Porém Jó respondeu, dizendo:
Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
2 Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.
Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
3 Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?
I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
4 Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.
Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
5 Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.
Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
6 Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?
Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
7 Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.
A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
8 Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].
Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
9 Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.
Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
10 Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.
Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
11 Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.
Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
12 Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.
Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
13 Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.
Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
14 Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.
Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
15 Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.
Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
16 Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;
Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
17 Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.
Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
18 Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!
O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
19 Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.
Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
20 Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.
O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
21 Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!
Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
22 Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.
Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
