Hioba 19
1 A odpowiadając Ijob rzekł:
Då svara Job og sagde:
2 Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
3 Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
4 A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
5 A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
6 Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
7 Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
8 Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
9 Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
10 Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
11 Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
12 Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
13 Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
14 Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
15 Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
16 Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
17 Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
18 I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
19 Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
20 Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
21 Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
22 Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
23 Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
24 Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
25 Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
26 A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
27 Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
28 Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
29 Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
