Hioba 15
1 A odpowiadając Elifas Temańczyk rzekł:
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?
«Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?
3 Przytaczając słowa niepożyteczne, i mowy, z których nie masz pożytku?
Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?
4 Zaiste ty psujesz bojaźń Bożą i znosisz modlitwy do Boga.
Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.
5 Albowiem pokazują nieprawość twą usta twoje, chociażeś sobie obrał język chytrych,
For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.
6 Potępiają cię usta twoje, a nie ja; a wargi twoje świadczą przeciwko tobie.
Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.
7 Czyś się najpierwszym człowiekiem urodził? czyś przed pagórkami utworzony?
Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?
8 Izażeś tajemnic Bożych słuchał, a nie masz mądrości jedno w tobie?
Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?
9 Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? albo cóż ty rozumiesz, czegobyśmy my nie rozumieli?
Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?
10 I sędziwyć i starzec między nami jest starszy w latach niż ojciec twój.
Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.
11 I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie? i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?
Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?
12 Czemuż cię tak uniosło serce twoje? Czemu mrugają oczy twoje?
Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?
13 Że tak odpowiada Bogu duch twój, a wypuszczasz z ust twoich takowe mowy?
For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.
14 Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?
Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?
15 Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.
På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,
16 Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.
langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.
17 Okażęć, tylko mię słuchaj; a com widział, oznajmięć,
Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,
18 Co mędrzy powiedzieli, a nie zataili, co mieli od przodków swoich;
det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,
19 Którym samym dana była ziemia, a żaden obcy nie przeszedł przez nię.
dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.
20 Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.
Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.
21 Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie nań.
I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.
22 Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.
Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.
23 Tuła się za chlebem, szukając gdzieby był; wie, że zgotowany jest dla niego dzień ciemności.
Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.
24 Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.
Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.
25 Bo wyciągną przeciw Bogu rękę swą, a przeciwko Wszechmocnemu zmocnił się.
For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,
26 Natrze nań na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.
han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;
27 Bo okrył twarz swą tłustością swoją, a fałdów mu się naczyniło na słabiźnie.
han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.
28 I mieszka w miastach popustoszonych, i w domach, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupę rumu.
Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.
29 Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.
Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.
30 Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomień, a zginie od ducha ust jego.
Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.
31 Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.
Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.
32 Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.
Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.
33 Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.
Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.
34 Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogień pożre przybytki pobudowane za dary.
Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.
35 Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.
Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»
