مزامیر 123

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

A Song of Degrees. Unto thee who dwellest in heaven have I lifted up mine eyes.

2 چنانکه غلامان و کنیزان از اربابان خود رحمت و کمک انتظار دارند چشمان ما نیز بر یهوه، خدای ما دوخته شده است تا بر ما رحمت فرماید.

Behold, as the eyes of servants [are directed] to the hands of their masters, [and] as the eyes of a maidservant to the hands of her mistress; so our eyes [are directed] to the Lord our God, until he have mercy upon us.

3 ای خداوند، بر ما رحمت فرما! بر ما رحمت فرما، زیرا به ما اهانت بسیار شده است.

Have pity upon us, O Lord, have pity upon us: for we are exceedingly filled with contempt.

4 جانمان به لب رسیده است از تمسخر گستاخان و تحقیر متکبران.

[Yea], our soul has been exceedingly filled [with it]: [let] the reproach [be] to them that are at ease, and contempt to the proud.