Jobs 8
1 Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
Tada odgovori Vildad Sušanin i reèe:
2 «Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
Dokle æeš tako govoriti? i rijeèi usta tvojih dokle æe biti kao silan vjetar?
3 Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
Eda li Bog krivo sudi? ili svemoguæi izvræe pravdu?
4 Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
Što su sinovi tvoji zgriješili njemu, zato ih je dao bezakonju njihovu.
5 Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
A ti da potražiš Boga i pomoliš se svemoguæemu,
6 er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
Ako si èist i prav, zaista æe se prenuti za te i èestit æe uèiniti pravedan stan tvoj;
7 Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
I poèetak æe tvoj biti malen, a pošljedak æe ti biti vrlo velik.
8 Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
Jer pitaj preðašnji naraštaj, i nastani da razbereš od otaca njihovijeh;
9 - Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
Jer smo mi juèerašnji, i ne znamo ništa, jer su naši dani na zemlji sjen.
10 dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
Neæe li te oni nauèiti? neæe li ti kazati i iz srca svojega iznijeti rijeèi?
11 «Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
Nièe li sita bez vlage? raste li rogoz bez vode?
12 Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
Dok se još zeleni, dok se ne pokosi, suši se prije svake trave.
13 So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
Take su staze svijeh koji zaboravljaju Boga, i nadanje licemjerovo propada.
14 Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
Njegovo se nadanje podlama i uzdanje je njegovo kuæa paukova;
15 Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
Nasloni se na kuæu svoju, ali ona ne stoji tvrdo; uhvati se za nju, ali se ona ne može održati.
16 Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
Zeleni se na suncu, i uvrh vrta njegova pružaju se ogranci njegovi;
17 og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
Žile njegove zapleæu se kod izvora, i na mjestu kamenitu širi se;
18 Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
Ali kad se išèupa iz mjesta svojega, ono ga se odrièe: nijesam te vidjelo.
19 Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
Eto, to je radost od njegova puta; a iz praha nièe drugi.
20 Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
Gle, Bog ne odbacuje dobroga, ali ne prihvata za ruku zlikovca.
21 Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
Još æe napuniti usta tvoja smijeha i usne tvoje popijevanja.
22 men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
Nenavidnici tvoji obuæi æe se u sramotu, i šatora bezbožnièkoga neæe biti.
