Yobo 4
1 Elifazi, moto ya Temani, azwaki maloba mpe alobaki:
Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 « Soki moto moko ameki koloba na yo ata liloba moko, boni, okotomboka mpo na yango te? Kasi nani akoki penza kokanga motema mpe kozanga maloba?
Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?
3 Kanisa nanu ndenge ozalaki koteya bato ebele, ndenge ozalaki kolendisa bato oyo balembaki!
Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,
4 Maloba na yo ezalaki kolendisa bato oyo bazalaki kotepatepa, mpe oyo mabolongo na bango ezalaki kolemba.
dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft —
5 Kasi awa sik’oyo pasi ekomeli yo, olembi na yo! Awa pasi ebeti yo, okomi na yo koyoka somo!
Men nu det gælder dig selv, saa taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!
6 Boni, kondima na yo epai ya Nzambe esengeli te kozala likonzi na yo, mpe bosembo na yo esengeli te kosimba elikya na yo?
Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Haab?
7 Kanisa nanu: Nani akotikala kokufa te mpo ete asalaka mabe te? Esika nini bato ya sembo bakotikala kokufa te?
Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?
8 Kolanda makambo oyo ngai nasili komona, bato oyo basalaka mabe, mpe ba-oyo balonaka minyoko, babukaka mpe kaka mabe lokola mbuma;
Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og saar Fortræd, de høster det selv.
9 bakufaka na mopepe ya Nzambe mpe basilaka na mopepe ya kanda na Ye.
For Guds Aand gaar de til Grunde, for hans Vredes Pust gaar de til.
10 Nkosi ekoki na yango koganga, mpe mwana ya nkosi ekoki kotia makelele ndenge elingi, kasi Nzambe abukaka minu ya nkosi.
Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slaas ud;
11 Nkosi ekufaka mpo na kozanga nyama ya kolia, mpe bana ya nkosi ya mwasi epanzanaka.
Løven omkommer af Mangel paa Rov, og Løveungerne spredes.
12 Liloba moko eyelaki ngai na nkuku, mpe matoyi na ngai eyokaki yango na se penza:
Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken
13 kati na bandoto ya butu, na tango bato bazwaka pongi makasi,
i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;
14 kobanga mpe somo ekangaki ngai mpe eningisaki mikuwa na ngai nyonso;
Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;
15 molimo moko elekaki liboso ya elongi na ngai lokola mopepe, mpe suki ya moto na ngai etelemaki.
et Pust strøg over mit Ansigt, Haarene rejste sig paa min Krop.
16 Molimo yango etelemaki wana, kasi nalongaki te kososola soki ezali nini; elilingi yango etelemaki liboso ya miso na ngai, mpe nayokaki mongongo moko koloba na se penza:
Saa stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det saa ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:
17 ‹ Boni, moto akoki solo koleka Nzambe na bosembo to akoki solo koleka Mokeli na ye na bule?
»Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?
18 Soki Nzambe atielaka basali na Ye motema te, soki kutu amonaka mabunga epai ya ba-anjelu na Ye,
End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,
19 mpo na nini te epai ya bato oyo basalema na mabele, ba-oyo bazali kaka putulu mpe bakoki kofinafina bango lokola mitsopi?
endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!
20 Kobanda na tongo kino na pokwa, bakataka-kataka bango na biteni; bakufaka mpo na libela, mpe moto ata moko te alandelaka likambo na bango;
De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslaas uden at ænses, for evigt gaar de til Grunde.
21 basinga oyo esimbaka bandako na bango ya kapo epikolamaka na mbalakata, mpe bakufaka ndenge wana bazanga bwanya. ›
Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom.
