Psalmi 73
1 Asafa dziesma. Tiešām, Dievs ir Israēla labums, tiem, kam sirdis ir šķīstas.
| מזמור לאסף אך טוב לישראל אלהים לברי לבב׃ |
2 Bet gandrīz es būtu paklupis ar savām kājām, mani soļi tik (tikko) neslīdēja.
| ואני כמעט נטוי רגלי כאין שפכה אשרי׃ |
3 Jo man bija dusmas par lielīgiem, kad es redzēju, ka bezdievīgiem tik labi klājās.
| כי קנאתי בהוללים שלום רשעים אראה׃ |
4 Jo vārgšanas tiem nav līdz nāvei, un tie resni nobarojušies.
| כי אין חרצבות למותם ובריא אולם׃ |
5 Tie nav bēdās kā citi ļaudis, un netop mocīti kā citi cilvēki.
| בעמל אנוש אינמו ועם אדם לא ינגעו׃ |
6 Tādēļ ar lepnību tie izrotājās un ar blēdību tie apģērbjas kā ar skaistām drēbēm.
| לכן ענקתמו גאוה יעטף שית חמס למו׃ |
7 No taukiem spīd viņu acs, viņu sirdsdomās plūst pāri.
| יצא מחלב עינמו עברו משכיות לבב׃ |
8 Tie zobo, runā nikni no varas darba, tie lielās pārlieku.
| ימיקו וידברו ברע עשק ממרום ידברו׃ |
9 Tie paceļas ar savu muti līdz debesīm, un viņu mēle šaujās pa zemes virsu.
| שתו בשמים פיהם ולשונם תהלך בארץ׃ |
10 Tādēļ ļaudis piemetās tiem klāt, un tiem rodas ūdens papilnam,
| לכן ישיב עמו הלם ומי מלא ימצו למו׃ |
11 Un tie saka: kā Dievs zinās? Un vai tas Visuaugstais ir zinātājs?
| ואמרו איכה ידע אל ויש דעה בעליון׃ |
12 Redzi, tādi ir tie bezdievīgie, un tomēr tiem arvien labi klājās pasaulē, un tie vairo savu bagātību.
| הנה אלה רשעים ושלוי עולם השגו חיל׃ |
13 Tiešām, velti es esmu šķīstījis savu sirdi un mazgājis savas rokas nenoziedzībā,
| אך ריק זכיתי לבבי וארחץ בנקיון כפי׃ |
14 Un biju mocīts cauru dienu, un sods bija man klāt ik rītu.
| ואהי נגוע כל היום ותוכחתי לבקרים׃ |
15 Tomēr ja es sacītu: es runāšu tāpat kā viņi, redz, ar to es apgrēkotos pie Tavu bērnu draudzes.
| אם אמרתי אספרה כמו הנה דור בניך בגדתי׃ |
16 Tāpēc es domāju, ka es to varētu saprast, bet tas bija visai grūti priekš manām acīm,
| ואחשבה לדעת זאת עמל היא בעיני׃ |
17 Tiekams es gāju Dieva svētumā un ņēmu vērā, kas viņiem pēcgalā notiek.
| עד אבוא אל מקדשי אל אבינה לאחריתם׃ |
18 Tiešām, tu tos vedi uz slidenām vietām un tos nogāzi, ka tie iet postā.
| אך בחלקות תשית למו הפלתם למשואות׃ |
19 Kā viņi tik piepeši iet bojā! Tie iznīkst un iet bojā ar briesmām.
| איך היו לשמה כרגע ספו תמו מן בלהות׃ |
20 Tā kā sapnis zūd, kad uzmostas, tā tev, Kungs, ceļoties viņi nebūs nekas.
| כחלום מהקיץ אדני בעיר צלמם תבזה׃ |
21 Kad rūgta taptu man sirds un riebtu man īkstis,
| כי יתחמץ לבבי וכליותי אשתונן׃ |
22 Tad es būtu neprātīgs un nezinātu nekā; es būtu kā lops Tavā priekšā.
| ואני בער ולא אדע בהמות הייתי עמך׃ |
23 Bet pie Tevis es palieku vienmēr; Tu mani turi pie manas labās rokas.
| ואני תמיד עמך אחזת ביד ימיני׃ |
24 Tu mani vadīsi pēc Sava padoma, un pēc mani uzņemsi godā.
| בעצתך תנחני ואחר כבוד תקחני׃ |
25 Kad Tu esi mans, tad man nevajag ne debess, ne zemes.
| מי לי בשמים ועמך לא חפצתי בארץ׃ |
26 Jebšu man arī mirtu miesa un sirds, taču Tu, Dievs esi manas sirds patvērums un mana daļa mūžīgi.
| כלה שארי ולבבי צור לבבי וחלקי אלהים לעולם׃ |
27 Jo redzi, kas tālu no Tevis, tie ies bojā; Tu izdeldē visus, kas no Tevis atkāpjas.
| כי הנה רחקיך יאבדו הצמתה כל זונה ממך׃ |
28 Bet man tas ir prieks, tuvu būt pie Dieva, ka es savu cerību lieku uz To Kungu Dievu, ka es izteicu visus Tavus darbus.
| ואני קרבת אלהים לי טוב שתי באדני יהוה מחסי לספר כל מלאכותיך׃ |
