איוב 24

1 מדוע משדי לא נצפנו עתים וידעו לא חזו ימיו׃

چرا خدای قادر مطلق زمانی برای دادرسی تعیین نمی‌کند؟ تا کی خداشناسان منتظر باشند و مجازات شریران را نبینند؟

2 גבלות ישיגו עדר גזלו וירעו׃

امواج ظلم ما را فرو گرفته است. خدانشناسان زمینها را غصب می‌کنند و گله‌ها را می‌دزدند؛

3 חמור יתומים ינהגו יחבלו שור אלמנה׃

حتی از الاغهای یتیمان نیز نمی‌گذرند و دار و ندار بیوه‌زنان را به گرو می‌گیرند.

4 יטו אביונים מדרך יחד חבאו עניי ארץ׃

حق فقرا را پایمال می‌سازند و فقرا از ترس، خود را پنهان می‌کنند.

5 הן פראים במדבר יצאו בפעלם משחרי לטרף ערבה לו לחם לנערים׃

فقرا مانند خرهای وحشی، برای سیر کردن شکم خود و فرزندانشان، در بیابانها جان می‌کنند؛

6 בשדה בלילו יקצירו וכרם רשע ילקשו׃

علفهای هرز بیابان را می‌خورند و دانه‌های انگور بر زمین افتادهٔ تاکستانهای شریران را جمع می‌کنند.

7 ערום ילינו מבלי לבוש ואין כסות בקרה׃

نه لباسی دارند و نه پوششی، و تمام شب را برهنه در سرما می‌خوابند.

8 מזרם הרים ירטבו ומבלי מחסה חבקו צור׃

از بی‌خانمانی به غارها پناه می‌برند و در کوهستان از باران خیس می‌شوند.

9 יגזלו משד יתום ועל עני יחבלו׃

ستمگران بچه‌های یتیم را از بغل مادرانشان می‌ربایند و از فقرا در مقابل قرضشان، بچه‌هایشان را به گرو می‌گیرند.

10 ערום הלכו בלי לבוש ורעבים נשאו עמר׃

فقرا ناچارند لخت و عریان بگردند و با شکم گرسنه بافه‌های بدکاران را برایشان حمل کنند،

11 בין שורתם יצהירו יקבים דרכו ויצמאו׃

در آسیابها روغن زیتون بگیرند بدون آنکه مزه‌اش را بچشند، و در حالی که از تشنگی عذاب می‌کشند با لگد کردن انگور، عصارهٔ آن را بگیرند.

12 מעיר מתים ינאקו ונפש חללים תשוע ואלוה לא ישים תפלה׃

فریاد مظلومان در حال مرگ از شهر به گوش می‌رسد. دردمندان داد می‌زنند و کمک می‌خواهند، ولی خدا به داد ایشان نمی‌رسد.

13 המה היו במרדי אור לא הכירו דרכיו ולא ישבו בנתיבתיו׃

شریران بر ضد نور قیام کرده‌اند و از درستکاری بویی نبرده‌اند.

14 לאור יקום רוצח יקטל עני ואביון ובלילה יהי כגנב׃

آنان آدمکشانی هستند که صبح زود برمی‌خیزند تا فقیران و نیازمندان را بکشند و منتظر شب می‌مانند تا دزدی و زنا کنند. می‌گویند: «در تاریکی کسی ما را نخواهد دید.» صورتهای خود را می‌پوشانند تا کسی آنها را نشناسد.

15 ועין נאף שמרה נשף לאמר לא תשורני עין וסתר פנים ישים׃

16 חתר בחשך בתים יומם חתמו למו לא ידעו אור׃

شبها به خانه‌ها دستبرد می‌زنند و روزها خود را پنهان می‌کنند، زیرا نمی‌خواهند با روشنایی سروکار داشته باشند.

17 כי יחדו בקר למו צלמות כי יכיר בלהות צלמות׃

شب تاریک برای آنها همچون روشنایی صبح است، زیرا با ترسهای تاریکی خو گرفته‌اند.

18 קל הוא על פני מים תקלל חלקתם בארץ לא יפנה דרך כרמים׃

اما آنها همچون کف روی آب، به‌زودی از روی زمین ناپدید خواهند شد! ملک آنها نفرین شده است و زمین آنها محصولی ندارد.

19 ציה גם חם יגזלו מימי שלג שאול חטאו׃ (Sheol h7585)

مرگ آنها را می‌بلعد، آن گونه که خشکی و گرما برف را آب می‌کند. (Sheol h7585)

20 ישכחהו רחם מתקו רמה עוד לא יזכר ותשבר כעץ עולה׃

حتی مادر شخصِ گناهکار او را از یاد می‌برد. کرمها او را می‌خورند و دیگر هیچ‌کس او را به یاد نمی‌آورد. ریشهٔ گناهکاران کنده خواهد شد،

21 רעה עקרה לא תלד ואלמנה לא ייטיב׃

چون به زنان بی‌فرزند که پسری ندارند تا از ایشان حمایت کند، ظلم می‌نمایند و به بیوه‌زنان محتاج کمک نمی‌کنند.

22 ומשך אבירים בכחו יקום ולא יאמין בחיין׃

خدا با قدرت خویش ظالم را نابود می‌کند؛ پس هر چند آنها ظاهراً موفق باشند، ولی در زندگی امیدی ندارند.

23 יתן לו לבטח וישען ועיניהו על דרכיהם׃

ممکن است خدا بگذارد آنها احساس امنیت کنند، ولی همیشه مواظب کارهای ایشان است.

24 רומו מעט ואיננו והמכו ככל יקפצון וכראש שבלת ימלו׃

برای مدت کوتاهی کامیاب می‌شوند، اما پس از لحظه‌ای مانند همهٔ کسانی که از دنیا رفته‌اند، از بین می‌روند و مثل خوشه‌های گندم بریده می‌شوند.

25 ואם לא אפו מי יכזיבני וישם לאל מלתי׃

آیا کسی می‌تواند بگوید که حقیقت غیر از این است؟ آیا کسی می‌تواند ثابت کند که حرفهای من اشتباه است؟