Sprueche 7
1 Mein Sohn, bewahre meine Rede und birg meine Gebote in dir!
Mans bērns, sargi manus vārdus un glabā pie sevis manu mācību.
2 Beobachte meine Gebote, so wirst du leben, und bewahre meine Lehre wie einen Augapfel!
Sargi manu pamācīšanu, tad tu dzīvosi, un manu mācību kā savu acu raugu.
3 Binde sie an deine Finger, schreibe sie auf die Tafel deines Herzens!
Sien to ap saviem pirkstiem, ieraksti to savas sirds galdiņā.
4 Sprich zur Weisheit: Du bist meine Schwester! und sage zum Verstand: Du bist mein Vertrauter!
Saki uz gudrību: Tu esi mana māsa! un atzīšanu sauc par savu radinieci,
5 daß du bewahrt bleibest vor dem fremden Weibe, vor der Buhlerin, die glatte Worte gibt!
Ka tu sevi pasargi no svešas sievas, no svešinieces ar mīkstiem vārdiem.
6 Denn als ich am Fenster meines Hauses durch das Gitter guckte
Jo es skatījos pa sava nama logu, caur saviem skadriņiem,
7 und die Einfältigen beobachtete, bemerkte ich unter den Söhnen einen unverständigen Jüngling.
Un redzēju nejēgu vidū un ieraudzīju starp zēniem neprātīgu jaunekli.
8 Der strich auf der Gasse herum, nicht weit von ihrem Winkel, und betrat den Weg zu ihrem Haus
Tas gāja pa ielu ap nama stūri, staigāja pa viņas nama ceļu,
9 in der Dämmerung, beim Einbruch der Nacht, da es dunkelte.
Pavakarē, krēslā, nakts vidū un tumsā.
10 Siehe, da lief ihm ein Weib entgegen im Hurenschmuck und verschmitzten Herzens,
Un redzi, viņu sastapa sieva, maukas apģērbā un viltu sirdī.
11 frech und zügellos. Ihre Füße können nicht zu Hause bleiben;
Šī bija trakule un palaidne, viņas kājas nemetās mājā;
12 bald auf der Straße, bald auf den Plätzen, an allen Ecken lauert sie.
Te viņa ārā, te uz ielām un glūn aiz visiem stūriem.
13 Die ergriff und küßte ihn, und mit unverschämter Miene sprach sie zu ihm:
Un tā viņu apkampa un skūpstīja kā bezkauņa un uz to sacīja:
14 «Ich war ein Dankopfer schuldig, heute habe ich meine Gelübde bezahlt;
„Pateicības upuri man bija jānes; šodien es savu solījumu esmu pildījusi.
15 darum bin ich ausgegangen dir entgegen, um eifrig dein Angesicht zu suchen, und ich fand dich auch!
Tādēļ esmu izgājusi tev pretī, tavu vaigu meklēt un tevi esmu atradusi.
16 Ich habe mein Lager mit Teppichen gepolstert, mit bunten Decken von ägyptischem Garn;
Ar apsegiem esmu klājusi savu gultu, ar strīpainiem Ēģiptes palagiem.
17 ich habe mein Bett besprengt mit Myrrhe, Aloe und Zimt.
Savu gultu esmu izkvēpinājusi ar mirrēm, alvejām un kanēli;
18 Komm, wir wollen der Liebe genießen bis zum Morgen, uns an Liebkosungen ergötzen!
Nāc, lai izbaudām kārības līdz rītam, lai izpriecājamies mīlestībā;
19 Denn der Mann ist nicht zu Hause, er hat eine weite Reise angetreten,
Jo vīrs nav mājās, viņš aizgājis tālā ceļā,
20 er hat den Geldbeutel mitgenommen und kommt erst am Tage des Vollmonds wieder heim.»
Viņš naudas maku ņēmis līdz, tik uz svētkiem vēl pārnāks mājās.“
21 Durch ihr eifriges Zureden machte sie ihn geneigt und bewog ihn mit ihren glatten Worten,
Viņa to pierunāja ar savu vārdu drūzmu, ar savu mīksto mēli tā viņu aizrāva.
22 so daß er ihr plötzlich nachlief, wie ein Ochse zur Schlachtbank geht und wie ein Gefesselter zum Narrenhaus
Uz reizi tas viņai gāja pakaļ, kā vērsis iet pie kaušanas un kā nelietis, saistīts uz sodu,
23 (bis ihm der Pfeil die Leber spaltet), wie ein Vogel ins Netz hinein fliegt und nicht weiß, daß es ihn sein Leben kostet!
Kamēr bulta viņa aknas pāršķeļ; tā putns skrien sprostā un nezin, ka tas pret viņa dzīvību.
24 So schenkt mir nun Gehör, ihr Söhne, und merkt auf die Reden meines Mundes!
Nu tad, bērni, klausiet mani, un ņemiet vērā manas mutes vārdus.
25 Dein Herz neige sich nicht ihren Wegen zu, und verirre dich nicht auf ihre Pfade;
Lai tava sirds nenomaldās uz viņas ceļiem un nenoklīsti uz viņas gaitām;
26 denn sie hat viele verwundet und zu Fall gebracht, und gewaltig ist die Zahl ihrer Opfer.
Jo daudz ir to nokauto, ko tā gāzusi zemē, un liels pulks, ko viņa nogalinājusi.
