1 Timothy 2
1 I exhort, therefore, first of all, that there be made—supplications, prayers, intercessions, thankgivings, in behalf of all men,
มม ปฺรถม อาเทโศ'ยํ, ปฺรารฺถนาวินยนิเวทนธนฺยวาทา: กรฺตฺตวฺยา: ,
2 In behalf of kings, and all them who are, in eminent station; in order that, an undisturbed, and quiet life, we may lead, in all godliness and gravity:
สรฺเวฺวษำ มานวานำ กฺฤเต วิเศษโต วยํ ยตฺ ศานฺตเตฺวน นิรฺวฺวิโรธเตฺวน เจศฺจรภกฺตึ วินีตตฺวญฺจาจรนฺต: กาลํ ยาปยามสฺตทรฺถํ นฺฤปตีนามฺ อุจฺจปทสฺถานาญฺจ กฺฤเต เต กรฺตฺตวฺยา: ฯ
3 This, is comely and acceptable before our Saviour God,
ยโต'สฺมากํ ตารกเสฺยศฺวรสฺย สากฺษาตฺ ตเทโวตฺตมํ คฺราหฺยญฺจ ภวติ,
4 Who willeth, all men, to be saved, and, unto a personal knowledge of truth, to come;
ส สรฺเวฺวษำ มานวานำ ปริตฺราณํ สตฺยชฺญานปฺราปฺติญฺเจจฺฉติฯ
5 For there is, one, God, one, mediator also, between God and men, —a man—Christ Jesus:
ยต เอโก'ทฺวิตีย อีศฺวโร วิทฺยเต กิญฺเจศฺวเร มานเวษุ ไจโก 'ทฺวิตีโย มธฺยสฺถ:
6 Who gave himself a ransom in behalf of all, —the testimony, in its own fit times:
ส นราวตาร: ขฺรีษฺโฏ ยีศุ รฺวิทฺยเต ย: สรฺเวฺวษำ มุกฺเต รฺมูลฺยมฺ อาตฺมทานํ กฺฤตวานฺฯ เอเตน เยน ปฺรมาเณโนปยุกฺเต สมเย ปฺรกาศิตวฺยํ,
7 Unto which, I, have been appointed proclaimer and apostle—Truth I speak, I utter no falsehood—a teacher of nations, in faith and truth.
ตทฺโฆษยิตา ทูโต วิศฺวาเส สตฺยธรฺมฺเม จ ภินฺนชาตียานามฺ อุปเทศกศฺจาหํ นฺยยูเชฺย, เอตทหํ ขฺรีษฺฏสฺย นามฺนา ยถาตถฺยํ วทามิ นานฺฤตํ กถยามิฯ
8 I am minded, therefore, that—the men in every place be offering prayer, uplifting hands of lovingkindness, apart from anger and disputings;
อโต มมาภิมตมิทํ ปุรุไษ: โกฺรธสนฺเทเหา วินา ปวิตฺรกรานฺ อุตฺโตลฺย สรฺวฺวสฺมินฺ สฺถาเน ปฺรารฺถนา กฺริยตำฯ
9 In the same way, that, the women, in seemly attire, with modesty and sober-mindedness, be adorning themselves, —not with plaitings and ornamentation of gold, or with pearls, or with costly apparel, —
ตทฺวตฺ นารฺโยฺย'ปิ สลชฺชา: สํยตมนสศฺจ สโตฺย โยคฺยมาจฺฉาทนํ ปริทธตุ กิญฺจ เกศสํสฺกาไร: กณกมุกฺตาภิ รฺมหารฺฆฺยปริจฺฉไทศฺจาตฺมภูษณํ น กุรฺวฺวตฺย:
10 But, which becometh women promising godliness, through means of good works.
สฺวีกฺฤเตศฺวรภกฺตีนำ โยษิตำ โยไคฺย: สตฺยรฺมฺมภิ: สฺวภูษณํ กุรฺวฺวตำฯ
11 Let, a woman, in quietness, be learning in all submission;
นารี สมฺปูรฺณวินีตเตฺวน นิรฺวิโรธํ ศิกฺษตำฯ
12 But, teaching—unto a woman, I do not permit, nor yet to have authority over a man, —but to be in quietness;
นารฺยฺยา: ศิกฺษาทานํ ปุรุษายาชฺญาทานํ วาหํ นานุชานามิ ตยา นิรฺวฺวิโรธตฺวมฺ อาจริตวฺยํฯ
13 For, Adam, first was formed, then Eve,
ยต: ปฺรถมมฺ อาทมสฺตต: ปรํ หวายา: สฺฤษฺฏิ รฺพภูวฯ
14 And, Adam, was not deceived, whereas, the woman, having been wholly deceived, hath come to be, in transgression;
กิญฺจาทมฺ ภฺรานฺติยุกฺโต นาภวตฺ โยษิเทว ภฺรานฺติยุกฺตา ภูตฺวาตฺยาจาริณี พภูวฯ
15 She shall be saved, however, through means of the child-bearing, —if they abide in faith, and love, and holiness, with sobermindedness. Faithful, the saying.
ตถาปิ นารีคโณ ยทิ วิศฺวาเส เปฺรมฺนิ ปวิตฺรตายำ สํยตมนสิ จ ติษฺฐติ ตรฺหฺยปตฺยปฺรสววรฺตฺมนา ปริตฺราณํ ปฺราปฺสฺยติฯ
