Mark 5
1 And they came to the other side of the sea, into the country of the Gerasenes.
Þeir komu að landi austan megin vatnsins. Þegar Jesús var að stíga upp úr bátnum, hljóp þar að maður, haldinn illum anda.
2 And when he was come out of the boat, straightway there met him out of the tombs a man with an unclean spirit,
3 who had his dwelling in the tombs: and no man could any more bind him, no, not with a chain;
Hann hélt sig annars í og við grafirnar, og var slíkt heljarmenni að í hvert skipti sem hann var fjötraður – og það gerðist oft – sleit hann í sundur handjárnin, reif af sér hlekkina og fór sína leið. Enginn hafði afl til að yfirbuga hann.
4 because that he had been often bound with fetters and chains, and the chains had been rent asunder by him, and the fetters broken in pieces: and no man had strength to tame him.
5 And always, night and day, in the tombs and in the mountains, he was crying out, and cutting himself with stones.
Hann æddi nætur og daga æpandi um milli grafanna og út í auðnina, og risti sig til blóðs með hvössum steinum.
6 And when he saw Jesus from afar, he ran and worshipped him;
Maðurinn hafði séð til bátsins úti á vatninu. Hann kom hlaupandi til móts við Jesú og varpaði sér að fótum hans.
7 and crying out with a loud voice, he saith, What have I to do with thee, Jesus, thou Son of the Most High God? I adjure thee by God, torment me not.
Jesús sagði þá við illa andann sem í manninum var: „Út með þig, illi andi.“Andinn rak þá upp skelfilegt öskur og spurði: „Hvað ætlar þú að gera við okkur, Jesús, sonur hins æðsta Guðs? Við biðjum þig, láttu okkur ekki kveljast.“
8 For he said unto him, Come forth, thou unclean spirit, out of the man.
9 And he asked him, What is thy name? And he saith unto him, My name is Legion; for we are many.
„Hvað heitir þú?“spurði Jesús. „Hersing.“svaraði andinn, „því við erum margir í þessum manni.“
10 And he besought him much that he would not send them away out of the country.
Því næst báðu andarnir hann að senda sig ekki burt.
11 Now there was there on the mountain side a great herd of swine feeding.
Meðan þetta gerðist var stór svínahjörð á beit í hlíðinni upp af vatninu.
12 And they besought him, saying, Send us into the swine, that we may enter into them.
„Sendu okkur í svínin þarna, “báðu andarnir.
13 And he gave them leave. And the unclean spirits came out, and entered into the swine: and the herd rushed down the steep into the sea, [in number] about two thousand; and they were choked in the sea.
Jesús leyfði þeim það. Þá fóru andarnir úr manninum og í svínin. Við það tók öll hjörðin á rás og æddi niður bratta hlíðina, fram af klettunum og drukknaði í vatninu.
14 And they that fed them fled, and told it in the city, and in the country. And they came to see what it was that had come to pass.
Svínahirðarnir flýðu til nærliggjandi bæja og sögðu, á hlaupunum, frá því sem gerst hafði. Fjöldi fólks þusti þá af stað til að sjá þetta með eigin augum.
15 And they come to Jesus, and behold him that was possessed with devils sitting, clothed and in his right mind, [even] him that had the legion: and they were afraid.
Og þegar fólkið sá manninn sitja þar, klæddan og með fullu viti, varð það hrætt.
16 And they that saw it declared unto them how it befell him that was possessed with devils, and concerning the swine.
Þeir sem vitni höfðu orðið að atburðinum, sögðu öðrum frá
17 And they began to beseech him to depart from their borders.
og þegar fólkið hafði heyrt frásögnina, bað það Jesú að fara og láta sig í friði!
18 And as he was entering into the boat, he that had been possessed with devils besought him that he might be with him.
Jesús fór því aftur um borð í bátinn, en þá bað maðurinn, sem haft hafði illu andana, hann að leyfa sér að koma með,
19 And he suffered him not, but saith unto him, Go to thy house unto thy friends, and tell them how great things the Lord hath done for thee, and [how] he had mercy on thee.
en Jesús leyfði það ekki. „Farðu heim til þín og þinna, “sagði hann; „og segðu þeim hve mikið Guð hefur gert fyrir þig, og hversu hann hefur miskunnað þér.“
20 And he went his way, and began to publish in Decapolis how great things Jesus had done for him: and all men did marvel.
Maðurinn fór því til þorpanna tíu þar í héraðinu og sagði öllum frá þeim stórkostlegu hlutum sem Jesús hafði gert fyrir hann, og undruðust það allir.
21 And when Jesus had crossed over again in the boat unto the other side, a great multitude was gathered unto him: and he was by the sea.
Þegar Jesús var kominn til baka yfir vatnið, safnaðist að honum fjöldi fólks.
22 And there cometh one of the rulers of the synagogue, Jairus by name; and seeing him, he falleth at his feet,
Jaírus, forstöðumaður samkomuhúss staðarins, kom þangað, laut honum,
23 and beseecheth him much, saying, My little daughter is at the point of death: [I pray thee], that thou come and lay thy hands on her, that she may be made whole, and live.
og bað hann heitt og innilega að lækna litlu dóttur sína. „Hún er að deyja, “sagði hann, angistarfullur. „Gerðu það fyrir mig að koma og leggja hendur þínar yfir hana, svo að hún lifi og verði heilbrigð.“
24 And he went with him; and a great multitude followed him, and they thronged him.
Jesús fór með honum og allt fólkið fylgdi á eftir.
25 And a woman, which had an issue of blood twelve years,
Í mannþrönginni að baki Jesú var kona sem hafði haft innvortis blæðingar í tólf ár.
26 and had suffered many things of many physicians, and had spent all that she had, and was nothing bettered, but rather grew worse,
Árum saman hafði hún þolað þjáningarfullar aðgerðir lækna og eytt í það aleigu sinni, en henni hafði stöðugt versnað.
27 having heard the things concerning Jesus, came in the crowd behind, and touched his garment.
Hún hafði heyrt um dásamleg kraftaverk sem Jesús vann, og því læddist hún nú aftan að honum í mannþyrpingunni og snerti föt hans.
28 For she said, If I touch but his garments, I shall be made whole.
Hún hugsaði: „Ef ég bara gæti snert hann, þá verð ég heilbrigð.“
29 And straightway the fountain of her blood was dried up; and she felt in her body that she was healed of her plague.
Og það gerðist einmitt! Um leið og hún kom við hann, stöðvaðist blæðingin og hún fann að hún hafði læknast!
30 And straightway Jesus, perceiving in himself that the power [proceeding] from him had gone forth, turned him about in the crowd, and said, Who touched my garments?
Jesús varð á sömu stund var við að lækningakraftur fór út af honum. Hann sneri sér því við í mannfjöldanum og spurði: „Hver snerti mig?“
31 And his disciples said unto him, Thou seest the multitude thronging thee, and sayest thou, Who touched me?
„Fólkið þrýstir að þér á alla vegu og þú spyrð hver hafi snert þig, “svöruðu lærisveinarnir undrandi.
32 And he looked round about to see her that had done this thing.
En Jesús horfði í kring um sig til að finna þann sem hafði snert hann.
33 But the woman fearing and trembling, knowing what had been done to her, came and fell down before him, and told him all the truth.
Þegar konan sá það, kom hún, hrædd og skjálfandi, kraup niður og sagði honum alla söguna.
34 And he said unto her, Daughter, thy faith hath made thee whole; go in peace, and be whole of thy plague.
„Dóttir, “sagði Jesús við hana, „trú þín hefur læknað þig. Þú ert heilbrigð af sjúkdómi þínum, farðu í friði.“
35 While he yet spake, they come from the ruler of the synagogue’s [house], saying, Thy daughter is dead: why troublest thou the Master any further?
Meðan hann var að tala við hana, kom sendiboði frá heimili Jaírusar. Hann sagði að nú væri allt orðið um seinan – stúlkan væri dáin og tilgangslaust að láta Jesú koma úr þessu.
36 But Jesus, not heeding the word spoken, saith unto the ruler of the synagogue, Fear not, only believe.
En Jesús lét sem hann heyrði þetta ekki og sagði við Jaírus: „Vertu ekki hræddur. Trúðu á mig og treystu mér.“
37 And he suffered no man to follow with him, save Peter, and James, and John the brother of James.
Jesús bað nú mannfjöldann að nema staðar og leyfði engum að fara með sér inn í hús Jaírusar, nema Pétri, Jakobi og Jóhannesi.
38 And they come to the house of the ruler of the synagogue; and he beholdeth a tumult, and [many] weeping and wailing greatly.
Þegar inn kom sá Jesús að allt var þar í uppnámi, fólkið grét og kveinaði.
39 And when he was entered in, he saith unto them, Why make ye a tumult, and weep? the child is not dead, but sleepeth.
Hann sagði við það: „Hvað á allur þessi grátur og hávaði að þýða? Barnið er ekki dáið, það sefur.“
40 And they laughed him to scorn. But he, having put them all forth, taketh the father of the child and her mother and them that were with him, and goeth in where the child was.
Þá hló fólkið að honum, en hann skipaði því að fara út og tók síðan með sér lærisveinana þrjá og foreldra stúlkunnar og fór inn til hennar.
41 And taking the child by the hand, he saith unto her, Talitha cumi; which is, being interpreted, Damsel, I say unto thee, Arise.
Hann tók í höndina á barninu og sagði: „Stúlka litla, rís þú upp.“Jafnskjótt reis hún á fætur og fór að ganga um gólfið! (Hún var tólf ára). Foreldrar hennar urðu frá sér numdir af gleði.
42 And straightway the damsel rose up, and walked; for she was twelve years old. And they were amazed straightway with a great amazement.
43 And he charged them much that no man should know this: and he commanded that [something] should be given her to eat.
Jesús lagði áherslu á að þau segðu þetta engum og bað þau síðan að gefa henni eitthvað að borða.
