Psalms 88
1 A SONG. A PSALM OF THE SONS OF KORAH. TO THE OVERSEER. [SET] ON “SICKNESS TO AFFLICT.” AN INSTRUCTION OF HEMAN THE EZRAHITE. O YHWH, God of my salvation, Daily I have cried, nightly before You,
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 My prayer comes in before You, Incline Your ear to my loud cry,
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I have been reckoned with those going down [to] the pit, I have been as a man without strength.
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 Among the dead—free, As pierced ones lying in the grave, Whom You have not remembered anymore, Indeed, they have been cut off by Your hand.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 You have put me in the lowest pit, In dark places, in depths.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Your fury has lain on me, And You have afflicted [with] all Your breakers. (Selah)
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 You have put my acquaintance far from me, You have made me an abomination to them, Shut up—I do not go forth.
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 My eye has grieved because of affliction, I called You, O YHWH, all the day, I have spread out my hands to You.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Do You do wonders to the dead? Does Rephaim rise? Do they thank You? (Selah)
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Is Your kindness recounted in the grave? Your faithfulness in destruction?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Are Your wonders known in the darkness? And Your righteousness in the land of forgetfulness?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 And I, to You, O YHWH, I have cried, And in the morning my prayer comes before You.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 Why, O YHWH, do You cast off my soul? You hide Your face from me.
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 I [am] afflicted, and expiring from youth, I have borne Your terrors—I pine away.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Your wrath has passed over me, Your terrors have cut me off,
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 They have surrounded me as waters all the day, They have gone around against me together,
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 You have put lover and friend far from me, My acquaintance [is] the place of darkness!
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
