Psalms 74
1 AN INSTRUCTION OF ASAPH. Why, O God, have You cast off forever? Your anger smokes against the flock of Your pasture.
Guð, hvers vegna hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt? Af hverju ertu reiður? Við erum þó þín eigin hjörð?
2 Remember Your congregation [That] You purchased of old, You redeemed the rod of Your inheritance, This Mount Zion—You dwelt in it.
Mundu, að við erum þjóðin þín – fólkið sem þú forðum leystir úr útlegð og valdir þér til eignar og gleði. Þú útvaldir Jerúsalem sem bústað þinn á jörðu.
3 Lift up Your steps to the continuous desolations, Everything the enemy did wickedly in the sanctuary.
Fáðu þér göngu og skoðaðu rústirnar! Sjáðu, óvinirnir hafa eyðilagt borgina og musteri þitt.
4 Your adversaries have roared, In the midst of Your meeting-places, They have set their ensigns as ensigns.
Þar, já, inni í helgidómnum, æptu þeir heróp, reistu stríðsfána sína og guðamyndir og fögnuðu sigri!
5 He is known as one bringing in on high Against a thicket of wood—axes.
Allt er eins og rjúkandi rúst, eins og brunninn skógur.
6 And now they break down its engravings, Together, with axe and hatchet,
Með öxum sínum og sleggjum hjuggu þeir og brutu allan útskurðinn.
7 They have sent Your sanctuary into fire, They defiled the Dwelling Place of Your Name to the earth,
Þeir kveiktu í musterinu og gjöreyddu helgidóm þinn, Drottinn.
8 They said in their hearts, “Let us oppress them together,” They burned all the meeting-places of God in the land.
„Þurrkum út allt sem minnir á Drottin!“öskruðu þeir og brenndu síðan öll samkomuhús Guðs í landinu.
9 We have not seen our ensigns, There is no longer a prophet, Nor with us is one knowing how long.
Ekkert er nú eftir sem sýnir að við séum þín útvalda þjóð. Spámennirnir eru horfnir og hver getur þá sagt okkur hvenær þessi ósköp munu enda?
10 Until when, O God, does an adversary reproach? Does an enemy despise Your Name forever?
Hve lengi ætlar þú Guð að leyfa óvinum þínum að óvirða nafn þitt? Ætlar þú að láta þá komast upp með þetta að eilífu?
11 Why do You turn back Your hand, Even Your right hand? Remove [it] from the midst of Your bosom.
Eftir hverju ertu að bíða? Af hverju gerir þú ekkert? Ó, rektu þá burt með þinni sterku hendi!
12 And God [is] my king of old, Working salvation in the midst of the earth.
Guð, þú ert konungur minn frá alda öðli. Hjálpar þinnar hef ég notið á öllum mínum ferðum.
13 You have divided [the] sea by Your strength, You have shattered heads of dragons by the waters,
Þú klaufst hafið með mætti þínum,
14 You have broken the heads of leviathan, You make him food for the people of desert-dwellers.
molaðir haus sjávarguðsins!
15 You have cleaved a fountain and a stream, You have dried up perennial flowings.
Eftir skipun þinni opnuðust lindir og þar gat þjóð þín svalað þorstanum. Og þú þurrkaðir fyrir þau farveg Jórdanar, sem annars streymir endalaust.
16 The day [is] Yours, The night [is] also Yours, You have prepared a light-giver—the sun.
Þú stjórnar bæði nóttu og degi og sólina og stjörnurnar hefur þú skapað.
17 You have set up all the borders of earth, Summer and winter—You have formed them.
Öll náttúran er á valdi þínu og vetur og sumar eru þín verk.
18 Remember this—an enemy reproached YHWH, And a foolish people have despised Your Name.
Drottinn líttu á, óvinir þínir spotta þig, ofstopalýður óvirðir nafn þitt!
19 Do not give up to a [wild] creature, The soul of Your turtle-dove, Do not forget the life of Your poor ones forever.
Ó, Drottinn, frelsaðu mig! Verndaðu turtildúfuna þína fyrir ránfuglunum. Bjargaðu eignarlýð þínum úr klóm varganna.
20 Look attentively to the covenant, For the dark places of earth, Have been full of habitations of violence.
Minnstu loforða þinna! Landið er hulið myrkri og ofbeldismenn út um allt.
21 Do not let the oppressed turn back ashamed, Let the poor and needy praise Your Name,
Drottinn, þjóð þín er kúguð, en láttu hana ekki þurfa að þola þessa svívirðing endalaust. Leyfðu hinum fátæku og hrjáðu að lofa nafn þitt!
22 Arise, O God, plead Your plea, Remember Your reproach from a fool all the day.
Komdu, ó Guð, og ákærðu óvini okkar. Hlustaðu á óþverrann sem þessi illmenni ausa yfir þig alla daga!
23 Do not forget the voice of Your adversaries, The noise of Your withstanders is going up continually!
Gleymdu ekki formælingum óvina þinna, þær glymja hærra og hærra.
