Psalms 50

1 A psalm for Asaph. The God of gods, the Lord hath spoken: and he hath called the earth. From the rising of the sun, to the going down thereof:

۱ مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

2 Out of Sion the loveliness of his beauty.

۲ از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

3 God shall come manifestly: our God shall come, and shall not keep silence. A fire shall burn before him: and a mighty tempest shall be round about him.

۳ خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

4 He shall call heaven from above, and the earth, to judge his people.

۴ آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

5 Gather ye together his saints to him: who set his covenant before sacrifices.

۵ «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

6 And the heavens shall declare his justice: for God is judge.

۶ و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

7 Hear, O my people, and I will speak: O Israel, and I will testify to thee: I am God, thy God.

۷ «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

8 I will not reprove thee for thy sacrifices: and thy burnt offerings are always in my sight.

۸ درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

9 I will not take calves out of thy house: nor he goats out of thy flocks.

۹ گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

10 For all the beasts of the woods are mine: the cattle on the hills, and the oxen.

۱۰ زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

11 I know all the fowls of the air: and with me is the beauty of the field.

۱۱ همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

12 If I should be hungry, I would not tell thee: for the world is mine, and the fulness thereof.

۱۲ اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

13 Shall I eat the flesh of bullocks? or shall I drink the blood of goats?

۱۳ آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

14 Offer to God the sacrifice of praise: and pay thy vows to the most High.

۱۴ برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

15 And call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me.

۱۵ پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

16 But to the sinner God hath said: Why dost thou declare my justices, and take my covenant in thy mouth?

۱۶ و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

17 Seeing thou hast hated discipline: and hast cast my words behind thee.

۱۷ چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

18 If thou didst see a thief thou didst run with him: and with adulterers thou hast been a partaker.

۱۸ چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

19 Thy mouth hath abounded with evil, and thy tongue framed deceits.

۱۹ دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

20 Sitting thou didst speak against thy brother, and didst lay a scandal against thy mother’s son:

۲۰ نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

21 These things hast thou done, and I was silent. Thou thoughtest unjustly that I should be like to thee: but I will reprove thee, and set before thy face.

۲۱ این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

22 Understand these things, you that forget God; lest he snatch you away, and there be none to deliver you.

۲۲ ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

23 The sacrifice of praise shall glorify me: and there is the way by which I will shew him the salvation of God.

۲۳ هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»