Spreuken 2
1 Mijn zoon, als ge mijn woorden aanvaardt, En mijn wenken ter harte neemt,
Poikani, jos otat minun puheeni, ja käskyni kätket;
2 Uw oren te luisteren legt naar de wijsheid, Uw aandacht richt op ervaring;
Niin anna korvas kuulla viisautta, ja taivuta sydämes ymmärrykseen.
3 Ja, als ge om wijsheid roept, En om inzicht uw stem verheft;
Sillä jos ymmärrystä ahkerasti halajat, ja rukoilet taitoa;
4 Als ge er naar streeft als naar geld, En er naar zoekt als naar schatten:
Jos sitä etsit niinkuin hopiaa, ja pyörit sen perään niinkuin tavaran;
5 Dan zult ge de vreze voor Jahweh begrijpen, Zult ge vinden de kennis van God.
Niin sinä ymmärrät Herran pelvon, ja Herran tunnon löydät.
6 Want Jahweh schenkt wijsheid, Van zijn lippen komen kennis en inzicht;
Sillä Herra antaa viisauden, ja hänen suustansa tulee taito ja ymmärrys.
7 Hij houdt hulp bereid voor de braven, Is een schild voor mensen van onberispelijke wandel;
Hän antaa toimellisten hyvin käydä, ja suojelee niitä, jotka viattomasti vaeltavat,
8 Hij beschermt de paden des rechts, En beveiligt de weg van zijn dienaars!
Varjelee hurskaat, ja holhoo pyhäinsä retket.
9 Dan zult ge verstaan wat recht is en plicht, Recht vooruit gaan op elk goed pad.
Silloin sinä ymmärrät vanhurskauden ja tuomion, oikeuden ja kaiken hyvän tien.
10 Want de wijsheid zal haar intrede doen in uw hart, De kennis zoet zijn voor uw ziel;
Jos viisaus sydämees tulee, ja taito on sinulle kelvollinen,
11 Het overleg zal over u waken, Het verstand de wacht bij u houden.
Niin hyvä neuvo sinua varjelee, ja ymmärrys kätkee sinun,
12 Zij zullen u behoeden voor de weg van het kwaad, Voor den man, die leugentaal spreekt;
Tempaamaan sinun pois pahalta tieltä, ja niiden seurasta, jotka toimettomia puhuvat,
13 Voor hen, die het rechte pad hebben verlaten, En wandelen op duistere wegen;
Ja hylkäävät oikian tien, ja vaeltavat pimeitä retkiä;
14 Voor hen, wie de misdaad een vreugde is, En die om boze plannen juichen,
Jotka iloitsevat pahoista töistänsä, ja riemuitsevat pahoista menoistansa;
15 Die kronkelwegen gaan, En afdwalen op hun paden.
Joiden tiet ovat vastahakoiset, ja retket väärär ja häpiälliset:
16 Zij zullen u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal,
Ettet sinä ryhtyisi vieraaseen vaimoon, joka ei sinun ole, joka suloisilla sanoilla puhuttelee,
17 Die den vriend van haar jeugd heeft verlaten, Het verbond van haar God heeft vergeten.
Ja hylkää nuoruutensa johdattajan, ja unohtaa Jumalansa liiton.
18 Want haar pad helt naar de dood, Naar de schimmen leiden haar wegen.
Sillä hänen huoneensa kallistuu kuolemaan, ja hänen askeleensa kadotettuin tykö.
19 Wie zich met haar inlaat, keert nooit weerom, Bereikt nimmer de paden des levens!
Jokainen joka menee hänen tykönsä, ei palaja, eikä elämän tielle joudu;
20 Zo zult ge het pad der braven bewandelen, En de weg der rechtvaardigen houden.
Ettäs vaeltasit hyvää tietä, ja pitäisit hurskasten tiet.
21 Want de vromen zullen de aarde bewonen, Alleen de onberispelijken blijven er op;
Sillä vanhurskaat asuvat maassa, ja vakaat siinä pysyvät;
22 Maar de bozen worden van de aarde verdelgd, De afvalligen eruit weggevaagd!
Mutta jumalattomat hukutetaan maasta, ja ylönkatsojat siitä teloitetaan.
