Job 20
1 Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —
2 Derfor bruser Tankerne i mig, og derfor stormer det i mig;
«Мени беарам қилған хияллар җавап беришкә үндәватиду, Чүнки қәлбим беарамлиқта өртәнмәктә.
3 til min Skam maa jeg høre paa Tugt, faar tankeløst Mundsvejr til Svar!
Мән маңа һақарәт кәлтүрүп, мени әйипләйдиған сөзләрни аңлидим, Шуңа мениң роһ-зеһним мени җавап беришкә қистиди.
4 Ved du da ikke fra Arilds Tid, fra Tiden, da Mennesket sattes paa Jorden,
Сән шуни билмәмсәнки, Йәр йүзидә Адәм атимиз апиридә болғандин бери,
5 at gudløses Jubel er kort og vanhelliges Glæde stakket?
Рәзилләрниң ғалипә тәнтәниси қисқидур, Ипласларниң хошаллиғи бирдәмликтур.
6 Steg end hans Hovmod til Himlen, raged hans Hoved i Sky,
Ундақ кишиниң шан-шәриви асманға йәткән болсиму, Беши булутларға тақашсиму,
7 som sit Skarn forgaar han for evigt, de, der saa ham, siger: »Hvor er han?«
Йәнила өзиниң поқидәк йоқап кетиду; Уни көргәнләр: «У нәдидур?» дәйду.
8 Han flyr som en Drøm, man finder ham ikke, som et Nattesyn jages han bort;
У чүштәк учуп кетиду, Қайта тапқили болмайду; Кечидики ғайипанә аламәттәк у һайдиветилиду.
9 Øjet, der saa ham, ser ham ej mer, hans Sted faar ham aldrig at se igen.
Уни көргән көз иккинчи уни көрмәйду, Униң турған җайи уни қайта учратмайду.
10 Hans Sønner bejler til ringes Yndest, hans Hænder maa give hans Gods tilbage.
Униң оғуллири мискинләргә шәпқәт қилишқа мәҗбурлиниду; Шуниңдәк у һәтта өз қоли билән байлиқлирини қайтуруп бериду.
11 Hans Ben var fulde af Ungdomskraft, men den lægger sig med ham i Støvet.
Униң устиханлири яшлиқ мағдуриға толған болсиму, Бирақ [униң мағдури] униң билән биллә топа-чаңда йетип қалиду.
12 Er det onde end sødt i hans Mund, naar han gemmer det under sin Tunge,
Гәрчә рәзиллик униң ағзида татлиқ тетиған болсиму, У уни тил астиға йошурған болсиму,
13 sparer paa det og slipper det ikke, holder det fast til sin Gane,
У уни жутқуси кәлмәй меһрини үзәлмисиму, У уни ағзида қалдурсиму,
14 saa bliver dog Maden i hans Indre til Slangegift inden i ham;
Бирақ униң қарнидики тамиғи өзгирип, Кобра иланниң зәһәригә айлиниду.
15 Godset, han slugte, maa han spy ud, Gud driver det ud af hans Bug,
У байлиқларни жутуветиду, бирақ уларни яндуриду; Худа уларни ашқазинидин чиқириветиду.
16 han indsuger Slangernes Gift, og Øgleungen slaar ham ihjel;
У кобра иланниң зәһәрини шорайду, Чар иланниң нәштири уни өлтүриду.
17 han skuer ej Strømme af Olie, Bække af Honning og Fløde;
У қайтидин ериқ-өстәңләргә һәвәс билән қаралмайду, Бал вә сериқ май билән ақидиған дәриялардин һозурлиналмайду.
18 han maa af med sin Vinding, svælger den ej, faar ingen Glæde af tilbyttet Gods.
У еришкәнни жуталмай қайтуриду, Тиҗарәт қилған пайдисидин у һеч һозурлиналмайду.
19 Thi han knuste de ringe og lod dem ligge, ranede Huse, han ej havde bygget.
Чүнки у мискинләрни езип, уларни ташливәткән; У өзи салмиған өйни егиливалған.
20 Thi han har ingen Hjælp af sin Rigdom, trods sine Skatte reddes han ikke;
У ачкөзлүктин әсла зерикмәйду, У арзулиған нәрсилиридин һеч қайсисини сақлап қалалмайду.
21 ingen gik fri for hans Glubskhed, derfor varer hans Lykke ikke;
Униңға жутувалғидәк һеч нәрсә қалмайду, Шуңа униң баяшатлиғи мәңгүлүк болмайду.
22 midt i sin Overflod har han det trangt, al Slags Nød kommer over ham.
Униң тоққузи тәл болғанда, туюқсиз қисилчилиққа учрайду; Һәр бир езилгүчиниң қоли униңға қарши чиқиду.
23 For at fylde hans Bug sender Gud sin Vredes Glød imod ham, lader sin Harme regne paa ham.
У қосиғини тойғузиватқинида, Худа дәһшәтлик ғәзивини униңға чүшүриду; У ғизалиниватқанда [ғәзивини] униң үстигә яғдуриду.
24 Flyr han for Brynje af Jern, saa gennemborer ham Kobberbuen;
У төмүр қуралдин қечип қутулсиму, Бирақ мис оқя уни санҗийду.
25 en Kniv kommer ud af hans Ryg, et lynende Staal af hans Galde; over ham falder Rædsler,
Тәккән оқ кәйнидин тартип чиқиривелгинидә, Ялтирақ оқ учи өттин чиқиривелгинидә, Вәһимиләр уни басиду.
26 idel Mørke er opsparet til ham; Ild, der ej blæses op, fortærer ham, æder Levningen i hans Telt.
Зулмәт қараңғулуқ униң байлиқлирини жутуветишкә тәйяр туриду, Инсан пүвлимигән от уни жутувалиду, Униң чедирида қелип қалғанлириниму жутуветиду.
27 Himlen bringer hans Brøde for Lyset, og Jorden rejser sig mod ham.
Асманлар униң қәбиһлигини ашкарилайду; Йәр-зиминму униңға қарши қозғилиду.
28 Hans Huses Vinding maa bort, rives bort paa Guds Vredes Dag.
Униң мал-дунияси елип кетилиду, [Худаниң] ғәзәплик күнидә кәлкүн улғийип өй-бисатини ғулитиду.
29 Slig er den gudløses Lod fra Gud og Lønnen fra Gud for hans Brøde!
Худаниң рәзил адәмгә бәлгүлигән несивиси мана шундақтур, Бу Худа униңға бекиткән мирастур».
