Job 21
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!
«Гәплиримгә қулақ селиңлар, Бу силәрниң маңа бәргән «тәсәллилириңлар»ниң орнида болсун!
3 Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo haane!
Сөз қилишимға йол қойсаңлар; Сөз қилғинимдин кейин, йәнә мазақ қиливериңлар!
4 Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utaalmodig?
Мениң шикайитим болса, инсанға қаритиливатамду? Роһум қандақму бетақәт болмисун?
5 Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Haand paa Mund!
Маңа убдан қараңларчу? Силәр чоқум һәйран қалисиләр, Қолуңлар билән ағзиңларни етивалисиләр.
6 Jeg gruer, naar jeg tænker derpaa, mit Legeme gribes af Skælven:
Мән бу ишлар үстидә ойлансамла, вәһимигә чөмимән, Пүтүн әтлиримни титрәк басиду.
7 De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?
Немишкә яманлар яшивериду, Узун өмүр көриду, Һәтта зор күч-һоқуқлуқ болиду?
8 Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;
Уларниң нәсли өз алдида, Пәрзәнтлири көз алдида мәзмут өсиду,
9 deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;
Уларниң өйлири вәһимидин аман туриду, Тәңриниң тайиғи уларниң үстигә тәгмәйду.
10 ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;
Уларниң калилири җүпләнсә уруқлимай қалмайду, Иники мозайлайду, Мозийиниму ташлимайду.
11 de slipper deres Drenge ud som Faar, deres Børneflok boltrer sig ret;
[Рәзилләр] кичик балилирини қой падисидәк талаға чиқиривериду, Уларниң пәрзәнтлири тақлап-сәкрәп уссул ойнап жүриду.
12 de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;
Улар дап һәм чилтарға тәңкәш қилиду, Улар нәйниң авазидин шатлиниду.
Улар күнлирини аватчилиқ ичидә өткүзиду, Андин көзни жумуп ачқучила тәһтисараға чүшүп кетиду. (Sheol h7585)
14 skønt de siger til Gud: »Gaa fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!
Һәм улар Тәңригә: «Биздин нери бол, Бизниң йоллириң билән тонушқимиз йоқтур!» — дәйду,
15 Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke paa hos ham?«
— «Һәммигә Қадирниң хизмитидә болушниң әрзигидәк нәри барду? Униңға дуа қилсақ бизгә немә пайда болсун?!».
16 Er ej deres Lykke i deres Haand og gudløses Raad ham fjernt?
Қараңлар, уларниң бәхити өз қолида әмәсму? Бирақ яманларниң нәсиһити мәндин нери болсун!
17 Naar gaar de gudløses Lampe ud og naar kommer Ulykken over dem? Naar deler han Loddet ud i sin Vrede,
Яманларниң чириғи қанчә қетим өчиду? Уларни өзлиригә лайиқ күлпәт басамду? [Худа] ғәзивидин уларға дәрдләрни бөлүп берәмду?
18 saa de bliver som Straa for Vinden, som Avner, Storm fører bort?
Улар шамал алдидики еңизға охшаш, Қара қуюн учуруп кетидиған пахалға охшашла йоқамду?
19 Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, saa han mærker det,
Тәңри униң қәбиһлигини балилириға чүшүрүшкә қалдурамду? [Худа] бу җазани униң өзигә бәрсун, униң өзи буни тетисун!
20 lad ham selv faa sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!
Өзиниң һалакитини өз көзи билән көрсун; Өзи Һәммигә Қадирниң қәһрини тетисун!
21 Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, naar hans Maaneders Tal er udrundet?
Чүнки униң бекитилгән жил-айлири түгигәндин кейин, У қандақму йәнә өз өйдикилиридин һозур-һалавәт алалисун?
22 Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?
Тәңри каттиларниң үстидинму һөкүм қилғандин кейин, Униңға билим үгитәләйдиған адәм бармидур?!
23 En dør jo paa Lykkens Tinde, helt tryg og saa helt uden Sorger:
Бириси сақ-саламәт, пүтүнләй ғәм-әндишсиз, азатиликтә жиллири тошқанда өлиду;
24 hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;
Беқинлири сүт билән семиз болиду, Устиханлириниң илиги хелә нәм туриду.
25 med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;
Йәнә бириси болса аччиқ арманда түгәп кетиду; У һеч қандақ раһәт-парағәт көрмигән.
26 de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!
Улар билән биллә топа-чаңда тәң ятиду, Қурутлар уларға чаплишиду.
27 Se, jeg kender saa vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,
— Мана, силәрниң немини ойлаватқанлиғиңларни, Мени қарилаш нийәтлириңларни билимән.
28 naar I siger: »Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?«
Чүнки силәр мәндин: «Есилзадиниң өйи нәгә кәткән? Рәзилләрниң турған чедирлири нәдидур?» дәп сораватисиләр.
29 Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:
Силәр йолучилардин шуни соримидиңларму? Уларниң шу баянлириға көңүл қоймидиңларму?
30 Den onde skaanes paa Ulykkens Dag og frelses paa Vredens Dag.
[Демәк], «Яман адәм палакәт күнидин сақлинип қалиду, Улар ғәзәп күнидин қутулуп қалиду!» — [дәйду].
31 Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?
Ким [рәзилниң] тутқан йолини йүз туранә әйипләйду? Ким униңға өз қилмиши үчүн тегишлик җазасини йегүзиду?
32 Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;
Әксичә, у һәйвәт билән йәрлигигә көтирип меңилиду, Униң қәбри күзәт астида туриду.
33 i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger saa efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.
Җилғиниң чалмилири униңға татлиқ билиниду; Униң алдидиму сансиз адәмләр кәткәндәк, Униң кәйнидинму барлиқ адәмләр әгишип бариду.
34 Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar — kun Svig er tilbage!
Силәр немишкә маңа қуруқ гәп билән тәсәлли бәрмәкчи? Силәрниң җаваплириңларда пәқәт сахтилиқла тепилиду!
