Job 19
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slaa mig sønder med Ord?
«Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
3 I haaner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.
Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
4 Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?
Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
5 Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?
Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
6 Saa vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.
Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
7 Se, jeg skriger: Vold! men faar ikke Svar, raaber om Hjælp, der er ingen Ret.
Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
8 Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;
У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
9 han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,
У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
10 brød mig ned overalt, saa jeg maa bort, oprykked mit Haab som Træet;
У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
11 hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;
Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
12 samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.
Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
13 Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,
У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
14 mine nærmeste og Kendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;
Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
15 mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;
Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
16 ej svarer min Træl, naar jeg kalder, jeg maa trygle ham med min Mund;
Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
17 ved min Aande væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;
Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
18 selv Drenge agter mig ringe, naar jeg rejser mig, taler de mod mig;
Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
19 Standsfæller væmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.
Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
20 Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.
Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
21 Naade, mine Venner, Naade, thi Guds Haand har rørt mig!
Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
22 Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?
Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
23 Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,
Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
24 med Griffel af Jern, med Bly indristet i Klippen for evigt!
Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
25 Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer staa frem.
Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
26 Naar min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,
Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
27 hvem jeg skal se paa min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgaar i mit Indre!
Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
28 Naar I siger: »Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!«
Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
29 saa tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!
Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
