Rosullarning paaliyǝtliri 12
1 Xu qaƣlarda, Ⱨerod padixaⱨ jamaǝttikilǝrdin bǝzilirigǝ ziyankǝxlik ⱪilmaⱪqi bolup ularƣa ⱪol saldi.
Ved denne tidi lagde kong Herodes hand på nokre av kyrkjelyden og for ille med deim.
2 U Yuⱨannaning akisi Yaⱪupni ⱪiliqlap ɵltürdi.
Jakob, bror til Johannes, tok han livet av med sverd.
3 Ɵzining bu ⱪilƣan ixining Yǝⱨudiylarƣa yaⱪⱪanliⱪini kɵrüp, u Petrusnimu tutⱪun ⱪildurudi (xu qaƣda «petir nan ⱨeyti» mǝzgili idi).
Og då han såg at det var jødarne til lags, heldt han fram og greip ogso Peter - det var i søtebrødhelgi -
4 Petrusni tutⱪandin keyin, uni zindanƣa taxlap, tɵt lǝxkǝr bir guruppa ⱪilinƣan tɵt ⱪarawwul topiƣa tapxurdi. Pasha ⱨeyttin keyin, Ⱨerod uni halayiⱪ aldida soraⱪ ⱪilmaⱪqi idi.
og då han hadde gripe honom, sette han honom i fengsel og yvergav til fire vaktskifte, på fire mann kvart, å vakta på honom, då han etter påske vilde føra honom fram for folket.
5 Xunga Petrus zindanda tutup ⱪelindi. Lekin jamaǝt Hudaƣa jan-dil bilǝn uning üqün dua ⱪilixiwatatti.
Peter vart då vakta i fengslet. Men av kyrkjelyden vart det halde inderleg bøn til Gud for honom.
6 Əmdi Ⱨerod uni elip qiⱪip sot ⱪilixning aldinⱪi keqisi, Petrus ikki zǝnjir bilǝn baƣlaⱪliⱪ peti, ikki ⱪarawulning otturisida uhlawatatti; ixikning sirtidimu birnǝqqǝ ⱪarawul zindanni kɵzǝt ⱪiliwatatti.
Då so Herodes skulde til å føra honom fram, sov Peter den same natti millom tvo hermenner, bunden med tvo lekkjor, og vaktmenner utanfor døri vakta på fengslet.
7 Wǝ tuyuⱪsiz Rǝbning bir pǝrixtisi kɵrünüp, bir nur kamerni yorutti. Pǝrixtǝ Petrusning biⱪiniƣa noⱪup: — Tez tur! — dǝp oyƣatti. Uning ⱪolliridiki zǝnjir xu ⱨaman boxap qüxüp kǝtti.
Og sjå, Herrens engel stod der, og eit ljos skein i fangeromet. Og han støytte Peter i sida, vekte honom og sagde: «Skunda deg og statt upp!» og lekkjorne fall av henderne på honom.
8 Pǝrixtǝ uningƣa: — Belingni baƣliwal! Kǝxingnimu kiy! — dedi. Petrus uning deginini ⱪildi. Andin u: — Qapiningni yepinqaⱪlap kǝynimdin mang! — dedi.
Men engelen sagde til honom: «Bitt livgjordi um deg, og knyt på deg skorne dine!» Han so gjorde. Og han sagde til honom: «Kasta kjolen um deg, og fylg meg!»
9 Petrus uningƣa ǝgixip [kamerdin] qiⱪti. Biraⱪ u pǝrixtining wasitisi bilǝn boluwatⱪan bu ixlarning rastliⱪini bilmǝy, bǝlki bir ƣayibanǝ kɵrünüx kɵrüptimǝn, dǝp oylawatatti.
Og han gjekk ut og fylgde honom, og visste ikkje at det som engelen gjorde, var verkelegt, men trudde at han såg ei syn.
10 Ular birinqi wǝ ikkinqi kɵzǝttin ɵtüp, zindanning xǝⱨǝrgǝ qiⱪidiƣan tɵmür dǝrwazisiƣa barƣanda, dǝrwaza ular üqün ɵzlükidin eqilip kǝtti. Ular qiⱪip, bir koqidin ɵtkǝndǝ, pǝrixtǝ tuyuⱪsiz uning yenidin kǝtti.
Då dei var komne igjenom den fyrste og den andre vakti, kom dei til den jarnporten som ber ut til byen, og han opna seg for deim av seg sjølv. Og dei gjekk ut og gjekk ei gata frametter, og straks skildest engelen frå honom.
11 Xu qaƣda, Petrus esigǝ kelip, ɵz-ɵzigǝ: «Dǝrwǝⱪǝ ǝmdi Rǝb Ɵz pǝrixtisini ǝwǝtip, meni Ⱨerodning ⱪolidin wǝ Yǝⱨudiy hǝlⱪining kütkǝnlirining ⱨǝmmisidin ⱪutⱪuzuptu, dǝp bildim» — dedi.
Og Peter kom til seg sjølv att og sagde: «No veit eg i sanning at Herren sende engelen sin og fria meg ut or Herodes’ hand og frå alt det som jødefolket trår etter.»
12 Ⱨǝⱪiⱪiy ǝⱨwalni qüxinip yǝtkǝndǝ, u Markus dǝpmu atilidiƣan Yuⱨannaning anisi Mǝryǝmning ɵyigǝ bardi. U yǝrdǝ nurƣun kixilǝr yiƣilip dua-tilawǝt ⱪiliwatatti.
Og då han no hådde seg, gjekk han til huset hennar Maria, mor til Johannes som var kalla med tilnamnet Markus; der var mange komne saman og heldt bøn.
13 U dǝrwazining ixikini ⱪaⱪⱪanda, Roda isimlik bir dedǝk awazni anglap qiⱪti.
Men då Peter banka på porten, kom det ut ei tenestgjenta, som heitte Rode, og skulde høyra etter.
14 U Petrusning awazini tonup, huxalliⱪidin ixikni eqixⱪimu ülgürmǝy yügürüp kelip, ⱨǝmmǝylǝngǝ: — Petrus dǝrwaza aldida turidu! — dǝp hǝwǝr ⱪildi.
Og då ho kjende Peters røyst, vart ho so glad, at ho ikkje let upp porten, men sprang inn og fortalde at Peter stod utanfor.
15 Lekin ular: — Sarang bolup ⱪaldingƣu! — deyixti. Biraⱪ u: — Rast xundaⱪ, dǝp turuwaldi. Ular: — U uning pǝrixtisi bolsa kerǝk! — deyixti.
Men dei sagde til henne: «Du er frå vitet.» Men ho vissa at det var so. Då sagde dei: «Det er engelen hans.»
16 Biraⱪ Petrus dǝrwazini ⱪeⱪiwǝrdi. Ular qiⱪip dǝrwazini eqip, uning ɵzini kɵrgǝndǝ ⱨǝmmǝylǝn ⱨang-tang boluxti.
Men Peter heldt på og banka; då let dei upp og såg honom, og dei vart forfærde.
17 Petrus ularƣa ün qiⱪarmasliⱪⱪa ⱪol ixariti ⱪilip, ularƣa Rǝbning ɵzini zindandin ⱪandaⱪ elip qiⱪⱪanliⱪini eytip bǝrdi. Andin keyin, u: — Bu hǝwǝrni Yaⱪupⱪa wǝ ⱪerindaxlarƣa yǝtküzüp ⱪoyunglar, — dǝp, ɵzi u yǝrdin baxⱪa yǝrgǝ kǝtti.
Men han gjorde teikn til dem med handi, at dei skulde tegja, og fortalde deim korleis Herren førde honom ut or fengslet. Og han sagde: «Fortel Jakob og brørne dette!» So gjekk han burt og for til ein annan stad.
18 Tang atⱪanda, ⱪarawullar Petrus zadi nemǝ boldi dǝp sarisimigǝ qüxti.
Då det so vart dag, var det ikkje liti røra millom hermennerne um kvar det då kunde ha vorte av Peter.
19 Ⱨerod uni izdǝp uning iz-derikini tapalmiƣaqⱪa, ⱪarawullarni soraⱪ ⱪilip, ularni ɵlümgǝ mǝⱨkum ⱪilixni buyrudi. Bu ixtin keyin, u Yǝⱨudiyǝdin qüxüp Ⱪǝysǝriyǝ xǝⱨirigǝ berip xu yǝrdǝ turdi.
Herodes let leita etter honom, men fann honom ikkje. Og han forhøyrde vaktmennerne og baud at dei skulde førast burt. Og han drog ned frå Judæa til Cæsarea og vart verande der.
20 Əslidǝ Ⱨerod [han] bilǝn Tur wǝ Zidondikilǝr arisida ⱪattiⱪ jedǝl bar idi. Ⱨalbuki, Tur wǝ Zidondikilǝr birlixip, Ⱨerodning aldiƣa kǝldi. Uning bilǝn yarixiwelix üqün ular aldi bilǝn hanning Bilastus isimlik xǝhsiy ƣojidarini ɵzlirigǝ yar-yɵlǝk boluxⱪa ⱪayil ⱪilƣanidi. Qünki bu yurttikilǝr axliⱪni hanning ilkidiki jaylardin alatti.
Han var storleg vreid på folket i Tyrus og Sidon. Men dei steig samrådde fram for honom, og då dei hadde vunne Blastus, ein hirdmann hjå kongen, bad dei um fred, av di landet deira hadde si næring frå kongens land.
21 Bǝlgilǝngǝn kɵrüxüx künidǝ Ⱨerod xaⱨanǝ tonlirini kiyip, soraⱪ tǝhtidǝ olturup, ularƣa nutuⱪ sɵzlidi.
På ein fastsett dag klædde so Herodes seg i kongelegt skrud og sette seg på kongsstolen og heldt ein tale til deim.
22 Angliƣan hǝlⱪ: — Bu adǝmning awazi ǝmǝs, bǝlki bir ilaⱨning awazidur! — dǝp warⱪiraxti.
Og folket ropa til honom: «Det er Guds røyst og ikkje menneskjerøyst!»
23 Xuan Pǝrwǝrdigarning bir pǝrixtisi hanni urdi; qünki u xan-xǝrǝpni Hudaƣa beƣixlimidi. Nǝtijidǝ, u ⱪurtⱪa yǝm bolup ɵldi.
Straks slo Herrens engel honom, for di han ikkje gav Gud æra; og han vart uppeten av makk og anda ut.
24 Əmma Hudaning sɵz-kalami dawamliⱪ bǝrⱪ urup kengǝydi.
Men Guds ord hadde framgang og vann mange.
25 Barnabas bilǝn Saul Yerusalemda ianilirini tapxurux hizmitini ada ⱪilƣandin keyin, Antakyaƣa ⱪaytip kǝtti. Ular Markus dǝpmu atilidiƣan Yuⱨannani billǝ elip bardi.
Og Barnabas og Saulus for atter frå Jerusalem då dei hadde fullført si tenesta, og tok og med seg Johannes som var kalla med tilnamnet Markus.
