Zebur 147
1 Hemdusana! Yahni medhiyilenglar! Berheq, bundaq qilish shérindur; Xudayimizni küylenglar! Medhiye oqush insan’gha yarishidu.
RAB'be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek! O'na övgü yaraşır.
2 Perwerdigar Yérusalémni bina qilmaqta; Israilning sürgün qilin’ghanlirini U yighip kélidu;
RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i, Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.
3 U köngli sunuqlarni dawalaydu; Ularning yarilirini tangidu.
O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.
4 U yultuzlarning sanini sanaydu; Ularning hemmisige bir-birlep isim qoyidu.
Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.
5 Ulughdur Rebbimiz, zor qudretliktur; Uning chüshinishi cheksizdur.
Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.
6 Perwerdigar yawash möminlerni yölep kötüridu; Rezillerni yergiche töwen qilidu.
RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.
7 Perwerdigargha teshekkürler bilen naxsha éytinglar; Küylerni chiltargha tengshep éytinglar!
RAB'be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.
8 U asmanni bulutlar bilen qaplitidu, Zémin’gha yamghurni békitidu, Taghlarda ot-chöplerni östüridu;
O'dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.
9 Mallargha ozuq, Tagh qaghisining chüjiliri zarlighanda, ulargha ozuq béridu;
O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.
10 At küchidin U zoq almaydu; Ademning chebdes putlirini xursenlik dep bilmeydu;
Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.
11 Perwerdigar belki Özidin eyminidighanlarni, Özining özgermes muhebbitige ümid baghlighanlarni xursenlik dep bilidu.
RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.
12 Perwerdigarni maxtanglar, i Yérusalém; Xudayingni medhiyile, i Zion.
RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!
13 Chünki U derwaziliringning taqaqlirini mehkem qilidu; Séningde turuwatqan perzentliringge bext-beriket berdi.
Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.
14 U chet-chégraliringda aram-tinchliq yürgüzidu, Séni bughdayning ésili bilen qanaetlendüridu.
Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.
15 U Öz emr-bésharetlirini yer yüzige ewetidu; Uning söz-kalami intayin téz yügüridu.
Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.
16 U aq qarni yungdek béridu, Qirawni küllerdek tarqitidu.
Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.
17 Uning muzini nan uwaqliridek qilip parchiliwétidu; Uning soghuqi aldida kim turalisun?
Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?
18 U sözini ewetip, ularni éritidu; Uning shamilini chiqirip, sularni aqquzidu.
Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.
19 U Öz söz-kalamini Yaqupqa, Belgilimilirini hem hökümlirini Israilgha ayan qilidu;
Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.
20 U bashqa héchbir elge mundaq muamile qilmighandur; Uning hökümlirini bolsa, ular bilip baqqan emes. Hemdusana!
Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!
