Зәбур 38
1 Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
A Melody of David. To bring to Remembrance. O Yahweh, do not, in thine anger, correct me, nor, in thy wrath, chastise me;
2 Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
For, thine arrows, have sunk down into me, and thy hand, presseth heavily upon me.
3 Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
There is no soundness in my flesh, By reason of thine indignation, There is no peace in my bones, By reason of my sin;
4 Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
For, mine iniquities, have passed over my head, Like a heavy burden, they are too heavy for me:
5 Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
My wounds are of bad odour—they have festered, by reason of my folly:
6 Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
I am bent, I am bowed down very low. All the day, have I gloomily walked;
7 Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
For, my loins, are filled with inflammation, and there is no soundness in my flesh:
8 Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
I am benumbed and crushed exceedingly, —I have cried aloud because of the groaning of my heart.
9 Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
O My Lord! before thee, is all my longing, and, my sighing, from thee, hath not been hid:
10 Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
My heart, fluttereth, my strength hath forsaken me, and, as for the light of mine eyes, even they, are not with me:
11 Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
My lovers, and my friends, from before my stroke, stand aloof, —and, my near ones, far away, do stand:
12 Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
Yea they who are seeking my life, have laid snares, and they who are asking my harm, have threatened engulfing ruin, And, deceitful things—all day long, do they mutter.
13 Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
But, I, as one deaf, will not hear, —and as one dumb, who will not open his mouth:
14 Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
Thus have I become as a man who cannot hear, in whose mouth are no arguments:
15 Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
Because, for thee, O Yahweh, have I waited, Thou, wilt answer, O Adonay, my God!
16 Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
For I said, Lest they rejoice over me! When my feet were tottering, against me, have they magnified themselves:
17 Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
For, I, to halt, am ready, and, my pain, is before me continually;
18 Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
For, mine iniquity, will I declare, I shall be anxious because of my sin;
19 Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
And, my foes, are alive—have become strong, —and multiplied are they who hate me for false cause:
20 Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
Even they who are repaying evil for good, accuse me because I pursue the good.
21 И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
Do not forsake me, O Yahweh, My God! be not far from me:
22 И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
Make haste to help me, My Lord, my deliverance!
