Зәбур 120

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

Cantique de Mahaloth. J'ai invoqué l'Eternel en ma grande détresse, et il m'a exaucé.

2 И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

Eternel, délivre mon âme des fausses lèvres, et de la langue trompeuse.

3 Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

Que te donnera, et te profitera la langue trompeuse?

4 — Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

Ce sont des flèches aiguës tirées par un homme puissant, et des charbons de genèvre.

5 Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

Hélas! Que je suis misérable de séjourner en Mésech, et de demeurer aux tentes de Kédar!

6 Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

Que mon âme ait tant demeuré avec celui qui hait la paix!

7 Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.

Je [ne cherche que] la paix, mais lorsque j'en parle, les voilà à la guerre.