Аюп 17
1 Мениң роһум сунуқ, Күнлирим түгәй дәйду, Гөрләр мени күтмәктә.
My breath is exhausted; My days are at an end; The grave is ready for me.
2 Әтрапимда алдамчи мазақ қилғучилар бар әмәсму? Көзүмниң уларниң ечитқулуғиға тикилип туруштин башқа амали йоқтур.
Are not revilers before me? And doth not my eye dwell upon their provocations?
3 Аһ, җеним үчүн Өзүң халиған капаләтни елип Өзүңниң алдида маңа борун болғайсән; Сәндин башқа ким мени қоллап борун болсун?
Give a pledge, I pray thee; be thou a surety for me with thee; Who is he that will strike hands with me?
4 Чүнки Сән [достлиримниң] көңлини йоруқлуқтин қалдурғансән; Шуңа Сән уларни ғәлибидинму мәһрум қилисән!
Behold, thou hast blinded their understanding; Therefore thou wilt not suffer them to prevail.
5 Ғәниймәт алай дәп достлириға пәшва атқан кишиниң болса, Һәтта балилириниң көзлириму кор болиду.
He who delivereth up his friends as a prey, —The eyes of his children shall fail.
6 У мени әл-жутларниң алдида сөз-чөчәккә қойди; Мән кишиләр йүзүмгә түкүридиған адәм болуп қалдим.
He made me the by-word of the people; Yea, I have become their abhorrence.
7 Дәрд-әләмдин көзүм торлишип кәтти, Барлиқ әзалирим көләңгидәк болуп қалди.
My eye therefore is dim with sorrow, And all my limbs are as a shadow.
8 Бу ишларни көрүп дуруслар һәйрануһәс болиду; Бигуналар ипласларға қарши турушқа қозғилиду.
Upright men will be astonished at this, And the innocent will rouse themselves against the wicked.
9 Бирақ һәққаний адәм өз йолида чиң туриду, Қоли пак жүридиған адәмниң күчи тохтавсиз улғийиду.
The righteous will also hold on his way, And he that hath clean hands will gather strength.
10 Әнди қени, һәммиңлар, йәнә келиңлар; Араңлардин бирму дана адәм тапалмаймән.
But as for you all, return, I pray! I find not yet among you one wise man.
11 Күнлирим ахирлишай дәп қапту, Муддиалирим, көңлүмдики интизарлар үзүлди.
My days are at an end; My plans are broken off; Even the treasures of my heart.
12 Бу адәмләр кечини күндүзгә айландурмақчи; Улар қараңғулуққа қарап: «Нур йеқинлишиватиду» дейишиватиду.
Night hath become day to me; The light bordereth on darkness.
Yea, I look to the grave as my home; I have made my bed in darkness. (Sheol h7585)
14 «Чирип кетишни: «Сән мениң атам!», Қурутларни: «Апа! Ача!» дәп чақиримән!
I say to the pit, Thou art my father! And to the worm, My mother! and, My sister!
15 Ундақта үмүтүм нәдә? Шундақ, үмүтүмни ким көрәлисун?
Where then is my hope? Yea, my hope, who shall see it?
