< Приповісті 31 >
1 Слова Лемуїла, царя Масси́, що ними навчала його його мати:
Töwendikiler, padishah Lemuelge uning anisi arqiliq wehiy bilen kelgen sözlerdur; anisi bu sözlerni uninggha ögetken:
2 „Що, сину мій, і що, сину утро́би моєї, і що, сину обі́тниць моїх?
I oghlum, i méning amriqim, qesemler bilen tiligen arzuluqum, men sanga néme dey?
3 Не давай жінкам сили своєї, ні доріг своїх для руйнува́льниць царів!
Küch-quwwitingni ayal-xotunlar teripige serp qilmighin; Yaki padishahlarnimu weyran qilidighan ishlargha bérilgüchi bolma!
4 Не царя́м, Лемуїле, вино, не царям, і на́пій той п'янки́й не князя́м,
I Lemuel, sharab ichish padishahlargha layiq emes, Emirlergimu haraqqa xumar bolush yarashmas.
5 щоб не впився він та не забув про Зако́на, і щоб не змінив для всіх гно́блених пра́ва!
Bolmisa ular sharab ichip, [muqeddes] belgilimilerni untup, Bozek bendilerning heqqini astin-üstün qiliwétishi mumkin.
6 Дайте напо́ю п'янко́го тому, хто гине, а вина — гіркоду́хим:
Küchlük haraq ölgüsi kelgenlerge, hesretke chömgenlerge bérilsun!
7 він вип'є й забуде за бідність свою, і му́ки своєї вже не пам'ята́тиме!
Ular sharabni ichip, miskinlikini untup, Qaytidin derd-elimini ésige keltürmisun!
8 Відкривай свої уста немо́ві, для суда́ всім нещасним.
Özliri üchün gep qilalmaydighanlargha aghzingni achqin, Halak bolay dégenlerning dewaside gep qil.
9 Відкрива́й свої уста, й суди справедливо, і правосу́ддя зроби для убогого та для нужде́нного.
Süküt qilma, ular üchün lilla höküm qil, Ézilgenlerning we miskinlerning derdige derman bol.
10 Хто жінку чесно́тну зна́йде? а ціна її більша від пе́рел:
Peziletlik ayalni kim tapalaydu? Uning qimmiti leel-yaqutlardinmu zor éship chüshidu.
11 довіря́є їй серце її чоловіка, і йому не забра́кне прибутку!
Érining köngli uninggha tayinip xatirjem turidu, U bolghachqa érining alghan oljisi kem emestur!
12 Вона чинить для нього добро, а не зло, по всі́ дні свого життя.
U ömür boyi érige wapadar bolup yaxshiliq qilidu, Uni ziyan’gha uchratmaydu.
13 Шукає вона вовни й льо́ну, і робить охоче своїми руками.
U qoy yungi we kendir tépip, Öz qoli bilen jan dep ejir qilidu.
14 Вона, немов кораблі́ ті купе́цькі, здале́ка спроваджує хліб свій.
U soda kémilirige oxshash, [Ailini béqishtiki] ozuq-tülüklerni yiraq jaylardin toshuydu.
15 І встане вона ще вночі, і видасть для дому свого поживу, а поря́док служни́цям своїм.
Tang yorumasta u ornidin turidu, Ailisidikilerge yémeklik teyyarlaydu, Xizmetkar-dédeklerge nésiwisini teqsim qilidu.
16 Про поле вона намишляла, і його набула́, із пло́ду долоней своїх засадила вона виноградинка.
U bir parche étizni özi körüp alidu; Qoli bilen yighqan daramettin u bir üzümzar bina qilidu.
17 Вона підпері́зує силою сте́гна свої та зміцня́є раме́на свої.
[Ishqa qarap] u bélini küch bilen baghlar, Bileklirini küchlendürer;
18 Вона розуміє, що добра робота її, і світильник її не пога́сне вночі.
Öz ishining paydiliqliqigha közi yéter, Kéchiche chirighini öchürmey ish qilar.
19 Вона ру́ки свої простя́гає до пря́дки, а долоні її верете́но тримають.
U qolliri bilen chaqni chörer, Barmaqliri yip urchuqini tutar.
20 Долоню свою відкриває для вбогого, а руки свої простягає до бідного.
Ajizlargha yardem qolini uzitar; Hajetmenlerge qollirini sozar.
21 Холоду в домі своїм не боїться вона, бо подвійно одя́гнений ввесь її дім.
Qar yaghqanda u ailisi toghruluq endishe qilmaydu, Öyidikilerning hemmisige qizil kiyimler kiydürülgen.
22 Килими́ поробила собі, віссо́н та кармази́н — убра́ння її.
Kariwat yapquchlirini özi toquydu; Özining kiyim-kéchekliri kanap we sösün rexttindur.
23 Чоловік її зна́ний при брамах, як сидить він із старшими краю.
Érining sheher derwazilirida abruyi bar; Shu yerde u yurttiki aqsaqallar qataridin orun alidu.
24 Тонку ту́ніку робить вона й продає, і купце́ві дає пояси́.
U nepis kanaptin kiyim-kéchek tikip uni satidu; Belwaghlarni tikip sodigerlerni teminleydu.
25 Сила та пи́шність — одежа її, і сміється вона до прийде́щнього дня.
Kiyimi küch-qudret we izzet-hörmettur; U kélechekke ümid bilen külüp qaraydu.
26 Свої уста вона відкриває на мудрість, і милости́ва наука їй на язиці́.
Aghzini achsila, dana söz qilidu, Tilida méhribane nesihetler bar.
27 Доглядає вона ходи дому свого́, і хліба з ліни́вства не їсть.
Ailisidiki ishlardin daim xewer alidu, Bikargha nan yémeydu.
28 Устають її діти, і хвалять її, чоловік її — й він похваля́є її:
Perzentliri ornidin turup uninggha bext-beriket tileydu; Érimu mubareklep uni maxtap: —
29 „Багато було́ тих чесно́тних дочо́к, та ти їх усіх переви́щила!“
«Pezilet bilen yashighan ayallar köptur, Biraq sen ularning hemmisidinmu éship chüshisen» — deydu.
30 Краса — то ома́на, а врода — марно́та, жінка ж богобоя́зна — вона буде хва́лена!
Güzellik séhri aldamchidur, Hösn-jamalmu peqet bir köpük, xalas, Peqet Perwerdigardin qorqidighan ayalla maxtilidu!
31 Дайте їй з плоду рук її, і нехай її вчи́нки її вихваляють при брамах!“
U öz méhnitining méwiliridin behrimen bolsun! Ejirliri uni derwazilarda hörmet-shöhretke érishtürsun!