Приповісті 31
1 Слова Лемуїла, царя Масси́, що ними навчала його його мати:
Ang mga pulong ni Haring Lemuel— ang panagna nga gitudlo sa iyang inahan.
2 „Що, сину мій, і що, сину утро́би моєї, і що, сину обі́тниць моїх?
Unsa man, akong anak? Ug unsa man, anak sa akong sabakan? ug unsa man, anak sa akong mga panaad? —
3 Не давай жінкам сили своєї, ні доріг своїх для руйнува́льниць царів!
Ayaw ihatag ang imong kusog sa babaye, o ang imong mga pamaagi niadtong maglaglag sa mga hari.
4 Не царя́м, Лемуїле, вино, не царям, і на́пій той п'янки́й не князя́м,
Dili kini alang sa mga hari, Lemuel, dili kini alang sa mga hari aron pag-inom sa bino, ni ang mga magmamando aron mangutana, “Hain man ang isog nga ilimnon?”
5 щоб не впився він та не забув про Зако́на, і щоб не змінив для всіх гно́блених пра́ва!
Tungod kay kung moinom sila, makalimtan nila kung unsa ang kasugoan, ug yatakan ang mga katungod sa tanang mga gidaogdaog.
6 Дайте напо́ю п'янко́го тому, хто гине, а вина — гіркоду́хим:
Hatagi ug isog nga ilimnon ang mga tawo nga mangahanaw ug bino niadtong hilabihan ang kasakit.
7 він вип'є й забуде за бідність свою, і му́ки своєї вже не пам'ята́тиме!
Moinom siya ug mahikalimtan niya ang iyang kawalad-on ug dili niya mahinumdoman ang iyang kasamok.
8 Відкривай свої уста немо́ві, для суда́ всім нещасним.
Pakigsulti alang niadtong dili makasulti, alang sa kaayohan sa tanan nga hapit na mangahanaw.
9 Відкрива́й свої уста, й суди справедливо, і правосу́ддя зроби для убогого та для нужде́нного.
Pagsulti ug paghukom pinaagi sa sukdanan kung unsa ang husto ug labani ang katungod sa mga kabos ug nagakinahanglan nga mga tawo.
10 Хто жінку чесно́тну зна́йде? а ціна її більша від пе́рел:
Kinsa man ang makakita ug takos nga asawa? Ang iyang kabililhon labaw pa sa mga alahas.
11 довіря́є їй серце її чоловіка, і йому не забра́кне прибутку!
Ang kasingkasing sa iyang bana mosalig kaniya, ug dili gayod siya mahimong kabos.
12 Вона чинить для нього добро, а не зло, по всі́ дні свого життя.
Mobuhat gayod siya ug maayong mga butang alang kaniya ug dili ang daotan sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi.
13 Шукає вона вовни й льо́ну, і робить охоче своїми руками.
Magpili siya ug balahibo sa karnero ug lanot sa lino nga tanom, ug magabuhat uban ang kalipay sa iyang mga kamot.
14 Вона, немов кораблі́ ті купе́цькі, здале́ка спроваджує хліб свій.
Sama siya sa nagpatigayon nga mga sakayan; nagdala siya sa iyang pagkaon gikan sa halayo.
15 І встане вона ще вночі, і видасть для дому свого поживу, а поря́док служни́цям своїм.
Mobangon siya samtang gabii pa ug mohatag ug pagkaon sa iyang panimalay, ug ibahinbahin niya ang buluhaton alang sa iyang mga sulugoong babaye.
16 Про поле вона намишляла, і його набула́, із пло́ду долоней своїх засадила вона виноградинка.
Maghunahuna siya ug uma ug paliton kini, uban sa kinitaan sa iyang mga kamot motanom siya ug paras.
17 Вона підпері́зує силою сте́гна свої та зміцня́є раме́на свої.
Bistihan niya ang iyang kaugalingon sa kusog ug himoon niyang kusgan ang iyang mga bukton.
18 Вона розуміє, що добра робота її, і світильник її не пога́сне вночі.
Makita niya kung unsa ang maayo nga makaginansya siya; sa tibuok gabii wala gipalong ang iyang lampara.
19 Вона ру́ки свої простя́гає до пря́дки, а долоні її верете́но тримають.
Gibutang niya ang iyang mga kamot sa lamboranan, ug iyang gigunitan ang nilubid nga tanod.
20 Долоню свою відкриває для вбогого, а руки свої простягає до бідного.
Gituy-od niya ang iyang kamot sa mga tawong kabos; gituy-od niya ang iyang kamot sa mga tawong nanginahanglan.
21 Холоду в домі своїм не боїться вона, бо подвійно одя́гнений ввесь її дім.
Dili siya mahadlok sa niyebe alang sa iyang panimalay, kay ang tibuok niya nga panimalay nabistihan sa dagtom pula.
22 Килими́ поробила собі, віссо́н та кармази́н — убра́ння її.
Naghimo siya ug hapin alang sa iyang higdaanan, ug nagbisti siya ug labing maayo nga tapul nga lino.
23 Чоловік її зна́ний при брамах, як сидить він із старшими краю.
Inila ang iyang bana sa mga ganghaan, kung molingkod siya kauban sa mga kadagkoan sa yuta.
24 Тонку ту́ніку робить вона й продає, і купце́ві дає пояси́.
Naghimo siya ug lino nga mga panapton ug gibaligya kini, ug nagbaligya siya ug mga bakus sa mga nagapatigayon.
25 Сила та пи́шність — одежа її, і сміється вона до прийде́щнього дня.
Nabistihan siya uban ang kusog ug kadungganan, ug mokatawa siya sa dihang moabot ang panahon.
26 Свої уста вона відкриває на мудрість, і милости́ва наука їй на язиці́.
Magabuka siya sa iyang baba uban ang kaalam ug ang balaod sa pagkamaluluy-on anaa sa iyang dila.
27 Доглядає вона ходи дому свого́, і хліба з ліни́вства не їсть.
Nagabantay siya sa tanang pamaagi sa iyang panimalay ug dili mokaon sa tinapay nga walay pulos
28 Устають її діти, і хвалять її, чоловік її — й він похваля́є її:
Mobangon ang iyang mga anak ug tawgon siya ug bulahan ug ang iyang bana modayeg kaniya, ug moingon,
29 „Багато було́ тих чесно́тних дочо́к, та ти їх усіх переви́щила!“
“Daghang buotan nga mga babaye, apan silang tanan dili makalabaw kanimo.”
30 Краса — то ома́на, а врода — марно́та, жінка ж богобоя́зна — вона буде хва́лена!
Ang katahom malimbongon, ug ang kaanyag walay kapuslanan, apan ang babaye nga mahinadlokon kang Yahweh, pagadayegon siya.
31 Дайте їй з плоду рук її, і нехай її вчи́нки її вихваляють при брамах!“
Ihatag kaniya ang kinitaan sa iyang mga kamot ug tugoti ang iyang mga buhat nga modayeg kaniya diha sa mga ganghaan.
