Nnwom 122

1 Ɔsoroforɔ dwom. Dawid deɛ. Ɛberɛ a wɔsee me sɛ, “Ma yɛnkɔ Awurade fie” no, mʼani gyeeɛ.

Ein song til høgtidsferderne; av David. Glad vart eg då dei sagde til meg: «Me vil ganga til Herrens hus.»

2 Yɛgyinagyina wʼapono ano, Ao Yerusalem.

Våre føter fekk standa i dine portar, Jerusalem.

3 Wɔakyekyere Yerusalem yie sɛ kuropɔn. Wɔahyehyɛ mu nneɛma fɛfɛ.

Jerusalem, du velbygde by, ein by som heng vel i hop.

4 Ɛhɔ na mmusuakuo no korɔ, Awurade mmusuakuo no. Wɔkɔkamfo Awurade din sɛdeɛ nhyehyɛeɛ a wɔde ama Israel no teɛ.

Der ætterne fer upp, Herrens ætter, etter Israels lov, til å prisa Herrens namn.

5 Ɛhɔ na atemmuo nhennwa no sisi, Dawid fie nhennwa no.

For der er stolar sette til domstolar for Davids hus.

6 Monsrɛ asomdwoeɛ mma Yerusalem sɛ, “Ma wɔn a wɔdɔ wo no nnya banbɔ.

Bed um fred for Jerusalem! det gange deim vel som elskar deg!

7 Ma asomdwoeɛ mmra wʼafasuo mu na banbɔ mmra wʼabankɛsewa mu.”

Fred vere innanfor dine murar og ro i dine salar!

8 Me nuanom ne me nnamfonom enti, meka sɛ, “Asomdwoeɛ ntena wo mu.”

For mine brør og vener skuld vil eg segja: «Fred vere i deg!»

9 Awurade yɛn Onyankopɔn fie enti, mɛhwehwɛ wo nkɔsoɔ.

For Herrens, vår Guds, hus skuld vil eg søkja det som er godt for deg.