Nnwom 120

1 Ɔsoroforo dwom. Misu frɛ Awurade wɔ mʼahohiahia mu, na ogye me so.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 Awurade, gye me fi atoro ano, ne nnaadaa tɛkrɛma nsam.

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 Dɛn na ɔbɛyɛ wo, na dɛn na ɛka ho bio, wo nnaadaa tɛkrɛma?

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 Ɔde asraafo bɛmma a ano yɛ nnam ne nnyansramma bɛtwe wʼaso.

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 Nnome nka me sɛ metena Mesek, na mete Kedar ntamadan mu!

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 Matena wɔn a wokyi asomdwoe mu akyɛ dodo.

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 Meyɛ asomdwoe nipa; nanso sɛ mekasa a, wɔde yɛ ɔko.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.