Nnwom 119
1 Nhyira nka wɔn a wɔn akwan yɛ pɛ, na wɔnantew sɛnea Awurade mmara kyerɛ.
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 Nhyira nka wɔn a wɔkora nʼahyɛde, na wofi wɔn koma nyinaa mu hwehwɛ no.
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 Wɔnyɛ mfomso biara; na wɔnam nʼakwan so.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Woayɛ nkyerɛkyerɛ pa ato hɔ a ɛsɛ sɛ wodi so pɛpɛɛpɛ.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 Ao, sɛ anka mʼakwan besi pi, ayɛ osetie wɔ wo hyɛ nsɛm ho ɛ!
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Sɛ midwen wo mmaransɛm no nyinaa ho a, ɛno de, anka mʼanim rengu ase.
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Mede koma a mu tew bɛkamfo wo bere a meresua wo mmara a ɛteɛ no.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Medi wo hyɛ nsɛm so; na nnyaw me korakora.
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 Aberante bɛyɛ dɛn na nʼakwan ho atew? Ɛsɛ sɛ odi wʼasɛm so.
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Mede me koma nyinaa hwehwɛ wo; mma me mman mfi wo mmara nsɛm ho.
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 Mede wʼasɛm asie me koma mu sɛnea merenyɛ bɔne ntia wo.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 Awurade, ayeyi nka wo; kyerɛkyerɛ me wo hyɛ nsɛm.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Mede mʼano ka mmara a efi wʼanom nyinaa.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Mʼani gye sɛ midi wʼahyɛde so, sɛnea obi ani gye ahonya bebree ho no.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 Midwinnwen wo nkyerɛkyerɛ ho na mehwehwɛ wʼakwan mu.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 Mʼani gye wo hyɛ nsɛm ho; na merentoto wʼasɛm ase.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Yɛ wo somfo yiye; na matena ase adi wʼasɛm so.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Bue mʼani na minhu anwonwade a ɛwɔ wo mmara no mu.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 Meyɛ ɔnanani wɔ asase so; mfa wo mmaransɛm no nhintaw me.
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 Me kra tɔ beraw bere biara, wo mmara ho anigyina nti.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Woka ahantanfo anim, wɔn a wɔadome wɔn, na wɔman fi wo mmaransɛm ho no.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Yi wɔn animka ne animtiaabu fi me mu, efisɛ midi wʼahyɛde so.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 Ɛwɔ mu sɛ sodifo hyia di me ho nseku, nanso wo somfo bedwinnwen wʼahyɛde ho.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Wʼahyɛde yɛ mʼanigyede na ɛyɛ me fotufo.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 Woabrɛ me ase ma meda mfutuma mu; kyɛe me nkwa so sɛnea wʼasɛm no te.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 Mesesee mʼakwan na wugyee me so; kyerɛkyerɛ me wʼahyɛde.
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 Ma mente nea ɛwɔ wo nkyerɛkyerɛ mu ase; na mesusuw wʼanwonwade ho.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 Awerɛhow ama me kra atɔ beraw; hyɛ me den sɛnea wʼasɛm no kyerɛ.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 Yi me fi nnaadaa akwan so; na fa wo mmara so dom me.
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Mafa nokware kwan no so; mede me koma abata wo mmara ho.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 Awurade, mikura wo nkyerɛkyerɛ mu dennen, mma mʼanim ngu ase.
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 Mitu mmirika wɔ wo mmaransɛm kwan no so, efisɛ woama mʼadwene mu adɔ.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 Kyerɛkyerɛ me, Awurade, na minni wo hyɛ nsɛm so, na medi so akosi awiei.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Ma me ntease, na medi wo mmara so, na mede me koma nyinaa bedi so.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Kyerɛ me wo mmaransɛm kwan no na hɔ na minya anigye.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Dan me koma kɔ wʼahyɛde ho na ɛnyɛ pɛsɛmenkominya so mfaso ho.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 Yi mʼani fi nneɛma hunu so; na kyɛe me nkwa so sɛnea wʼasɛm te.
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Di bɔ a woahyɛ wo somfo no so, na wasuro wo.
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Yi animguase a ɛbɔ me hu no fi hɔ, efisɛ wo mmara yɛ papa.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Mʼani agyina wo nkyerɛkyerɛ no! Kyɛe me nkwa so wɔ wo trenee mu.
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 Awurade, ma wo dɔ a ɛnsa da no mmra me so, wo nkwagye no, sɛnea wo bɔhyɛ no te.
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 Afei mebua nea oyi me ahi no, efisɛ mewɔ wʼasɛm mu ahotoso.
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Nyi nokwasɛm no mfi mʼanom, efisɛ mʼanidaso wɔ wo mmara mu.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Medi wo mmara so bere biara akosi daa apem.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 Mede ahofadi bɛnantew, efisɛ mahwehwɛ wo nkyerɛkyerɛ.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Mɛka wʼahyɛde ho asɛm wɔ ahemfo anim na wɔrengu mʼanim ase,
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 efisɛ mʼani gye wo mmaransɛm ho, na medɔ no.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Mede nidi ma wo mmaransɛm a medɔ no, na midwinnwen wo hyɛ nsɛm ho.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Kae asɛm a woaka akyerɛ wo somfo, efisɛ woama me anidaso.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Mʼawerɛkyekye wɔ mʼamanehunu mu ne sɛ: Wo bɔhyɛ kyɛe me nkwa so.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 Ahantanfo bu me animtiaa bebree, nanso mennan mfi wo mmara ho.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 Awurade mekae wo tete mmara no, na minya awerɛkyekye wɔ mu.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 Abufuw hyɛ me ma, esiane amumɔyɛfo a wɔapo wo mmara nti.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 Wo hyɛ nsɛm yɛ me dwom tiban wɔ baabiara a mesoɛ.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 Awurade, anadwo mekae wo din, na medi wo mmara so.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 Eyi ne ade a meyɛ da biara, midi wo nkyerɛkyerɛ so.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 Awurade, wo ne me kyɛfa; mahyɛ bɔ sɛ medi wo nsɛm so.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 Mede me koma nyinaa ahwehwɛ wo; hu me mmɔbɔ sɛnea wo bɔhyɛ no te.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 Madwene mʼakwan ho na madan mʼanammɔntu akyerɛ wʼahyɛde.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 Mɛyɛ ntɛm, merentwentwɛn sɛ medi wo mmara nsɛm so.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 Ɛwɔ mu, amumɔyɛfo de hama kyekyere me, nanso me werɛ remfi wo mmara.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 Ɔdasu mu, mesɔre de wʼaseda ma wo, wo mmara a ɛteɛ nti.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 Meyɛ wɔn a wosuro wo nyinaa adamfo, wɔn a wodi wo nkyerɛkyerɛ so nyinaa.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 Awurade, wʼadɔe ahyɛ asase so ma; kyerɛkyerɛ me wo hyɛ nsɛm.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Wo ne wo somfo nni no yiye sɛnea wʼasɛm te, Awurade.
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Kyerɛkyerɛ me nimdeɛ ne atemmu pa, efisɛ migye wo mmara nsɛm no di.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 Mefom ɔkwan ansa na mihuu amane, na mprempren de midi wʼasɛm so.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 Wuye, na nea woyɛ nso ye; kyerɛkyerɛ me wo hyɛ nsɛm.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 Ahantanfo de atoro asra me ho de, nanso mede me koma nyinaa di wo nkyerɛkyerɛ so.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 Wɔn koma yɛ den na wonni ɔtema, nanso mʼani gye wo mmara ho.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 Eye sɛ mihuu amane sɛnea mesua wo hyɛ nsɛm.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Mmara a efi wʼanom no som bo ma me sen dwetɛ ne sikakɔkɔɔ mpem mpem.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Wo nsa na ɛbɔɔ me na ɛnwenee me; ma me ntease a mede besua wo mmara nsɛm.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 Sɛ wɔn a wosuro wo no hu me a, ma wɔn ani nnye, efisɛ mede mʼanidaso ahyɛ wʼasɛm mu.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 Awurade, minim sɛnea wo mmara te, na nokwaredi mu na woatwe mʼaso.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 Ma wʼadɔe a ɛnsa da no nkyekye me werɛ sɛnea bɔ a woahyɛ wo somfo no te no.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 Ma wʼayamhyehye mmra me so, na minnya nkwa, efisɛ mʼani ka wo mmara ho.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 Ma ahantanfo ani nwu sɛ wɔfom me kwa nti nanso mesusuw wo nkyerɛkyerɛ ho.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 Ma wɔn a wosuro wo no mmra me nkyɛn, wɔn a wɔte wo mmara ase no.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 Ma me koma nnya bembu wɔ wo hyɛ nsɛm ho, na mʼanim angu ase.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 Wo nkwagye ho anigyina ama me kra atɔ piti, nanso mede mʼanidaso ahyɛ wʼasɛm mu.
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Mahwɛ wo bɔhyɛ anim ama mʼani abu; meka se, “Da bɛn na wobɛkyekye me werɛ?”
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 Ɛwɔ mu sɛ mete sɛ nsa kotoku a ɛsɛn wusiw ano de, nanso me werɛ mfi wo hyɛ nsɛm no.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 Wo somfo ntwɛn nkosi da bɛn? Da bɛn na wobɛtwe wɔn a wɔtaa me no aso?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 Ahantanfo atu amoa de asum me afiri, a ɛne wo mmara bɔ abira.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Wo mmara nsɛm nyinaa mu wɔ ahotoso; boa me, efisɛ nnipa taa me kwa.
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 Ɛkaa kakraa bi a anka woyii me fii asase so, nanso minnyaee wo nkyerɛkyerɛ sodi.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Kyɛe me nkwa so sɛnea wʼadɔe te, na medi nkyerɛkyerɛ a efi wʼanom no so.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 Awurade, wʼasɛm no wɔ hɔ daa; egyina hɔ pintinn wɔ ɔsorosoro.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Wo nokwaredi kɔ so wɔ awo ntoatoaso nyinaa mu; wode asase sii hɔ, na etim hɔ.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 Wo mmara wɔ hɔ besi nnɛ, na nneɛma nyinaa som wo.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Sɛ mʼani anka wo mmara no ho a, anka mʼamanehunu akum me.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 Me werɛ remfi wo nkyerɛkyerɛ no, efisɛ ɛno so na wonam akyɛe me nkwa so.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Gye me nkwa, na meyɛ wo de; na mahwehwɛ wo nkyerɛkyerɛ no.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 Amumɔyɛfo retwɛn sɛ wɔbɛsɛe me, nanso, misusuw wʼahyɛde ho.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 Mahu sɛ pɛyɛ nyinaa wɔ nea ɛkɔpem; nanso wo mmara nsɛm no nni ɔhye.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Ao, medɔ wo mmara no yiye! Midwinnwen ho da mu nyinaa.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Wo mmara nsɛm ma mihu nyansa sen mʼatamfo, efisɛ ɛwɔ me nkyɛn daa.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Mewɔ nhumu sen mʼakyerɛkyerɛfo nyinaa, efisɛ midwinnwen wʼahyɛde ho.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 Mewɔ ntease sen mpanyimfo, efisɛ midi wo nkyerɛkyerɛ so.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Memfaa mʼanan nsii ɔkwan bɔne biara so sɛnea metumi ayɛ osetie ama wʼasɛm.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 Memman mfii wo mmara ho, efisɛ wʼankasa na woakyerɛkyerɛ me.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Wo nsɛm yɛ me dɛ, ɛyɛ dɛ sen ɛwo wɔ mʼanom.
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 Minya ntease fi wo nkyerɛkyerɛ mu; enti mikyi ɔkwan bɔne biara.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 Wʼasɛm yɛ mʼanan ase kanea ne me kwan so hann.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Maka ntam ahyɛ mu kena se medi wo trenee mmara no so.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 Mahu amane bebree; kyɛe me nkwa so, Awurade, sɛnea wʼasɛm te.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 Awurade, ma wʼani nsɔ mʼanom nkamfo a efi me pɛ mu, na kyerɛkyerɛ me wo mmara.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 Ɛwɔ mu sɛ daa metoto me nkwa ase de, nanso me werɛ remfi wo mmara.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 Amumɔyɛfo asum me afiri, nanso memfom mfii wo nkyerɛkyerɛ ho.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Wʼahyɛde yɛ mʼagyapade afebɔɔ; ɛma me koma ani gye.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 Me koma ayɛ krado sɛ ɛbɛhwɛ wo hyɛ nsɛm so akosi awiei.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 Mikyi nnipa a wɔn adwene yɛ wɔn ntanta, na medɔ wo mmara.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Wone me guankɔbea ne me kyɛm; mede mʼanidaso ahyɛ wʼasɛm mu.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Mumfi me so nkɔ, mo nnebɔneyɛfo, na minni me Nyankopɔn mmara nsɛm so!
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Wowaw me sɛnea wo bɔhyɛ no te, na mɛtena nkwa mu; mma mʼanidaso nyɛ ɔkwa.
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 So me mu, na menya ogye; na bere biara mɛhwɛ wo hyɛ nsɛm no.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Wopo wɔn a wɔfom wo hyɛ nsɛm nyinaa, na wɔn nnaadaa no yɛ ɔkwa.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 Wotow amumɔyɛfo nyinaa gu sɛ afide; enti medɔ wʼahyɛde.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Wo ho suro ma me ho popo; wo mmara abɔ me hu.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 Mayɛ nea ɛteɛ na ɛyɛ pɛ. Nnyaa me mma wɔn a wɔhyɛ me so!
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Hwɛ ma wo somfo nni yiye; mma ahantanfo nhyɛ me so.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Mahwɛ wo nkwagye anim ama mʼani abu, ɛrehwehwɛ wo bɔhyɛ a ɛteɛ no.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Wo ne wo somfo nni no sɛnea wʼadɔe te, na kyerɛkyerɛ me wo hyɛ nsɛm.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 Meyɛ wo somfo; ma me nhumu na mate wʼahyɛde ase.
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 Awurade, bere aso sɛ woyɛ biribi; wɔrebu wo mmara so.
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Esiane sɛ medɔ wo mmara nsɛm sen sikakɔkɔɔ, anaa sikakɔkɔɔ ankasa,
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 na midwen sɛ wo nkyerɛkyerɛ nyinaa ye nti, mikyi ɔkwan bɔne biara.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 Wʼahyɛde yɛ nwonwa; enti midi so.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 Wo nsɛm asete ma hann; na ɛma ntetekwaa nya ntease.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 Mibue mʼanom na migu ahome, na mʼani gyina wo mmara nsɛm.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Dan wʼani hwɛ me na hu me mmɔbɔ sɛnea woyɛ daa ma wɔn a wɔdɔ wo din no.
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Tutu mʼanammɔn sɛnea wʼasɛm no te; mma bɔne biara nni me so.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Gye me fi nnipa nhyɛso mu, na madi wo nkyerɛkyerɛ so.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 Ma wʼanim nhyerɛn wo somfo so na kyerɛkyerɛ me wo hyɛ nsɛm.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Nsuten nisu aguare me, efisɛ nnipa nni wo mmara so.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 Ɔtreneeni ne wo, Awurade, na wo mmara nso yɛ pɛ.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 Ahyɛde a woayɛ no yɛ trenee; ɛyɛ nea wonya mu ahotoso pa ara.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Abufuw ahyɛ me ma, efisɛ mʼatamfo bu wɔn ani gu wo nsɛm so.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 Wɔasɔ wo bɔhyɛ ahorow no ahwɛ pa ara, na wo somfo dɔ wɔn.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 Ɛwɔ mu sɛ menka hwee na memfra de, nanso me werɛ mfi wo nkyerɛkyerɛ.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 Wo trenee wɔ hɔ daa, na wo mmara no yɛ nokware.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Ɔhaw ne awerɛhow aba me so, nanso wo mmara nsɛm ma me ahosɛpɛw.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Wʼahyɛde yɛ nokware daa; ma me ntease na manya nkwa.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 Awurade, mede me koma nyinaa mefrɛ wo, gye me so, na medi wo hyɛ nsɛm no so.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 Misu mefrɛ wo, gye me nkwa na midi wʼahyɛde so.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Mesɔre anɔpahema, na misu pɛ mmoa; mede me werɛ ahyɛ wo nsɛm mu.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 Mʼani gu so anadwo nyinaa, na misusuw wo bɔhyɛ ho.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Tie me nne sɛnea wʼadɔe no te; Awurade, kyɛe me nkwa so sɛnea wo mmara te.
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 Wɔn a wɔhyehyɛ atirimɔdensɛm no abɛn, nanso wɔne wo mmara ntam ware.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 Awurade, wo de, wobɛn me, na wo mmara nsɛm nyinaa yɛ nokware.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 Mmere bi a atwa mu no, misuaa wʼahyɛde a wode tim hɔ sɛ ɛntena hɔ daa no.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Hwɛ mʼamanehunu na gye me nkwa efisɛ me werɛ mfii wo mmara no.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Di mʼasɛm ma me na gye me; kyɛe me nkwa so sɛnea wo bɔhyɛ no te.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Nkwagye ne atirimɔdenfo ntam kwan ware, efisɛ wɔnhwehwɛ wo hyɛ nsɛm no.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 Awurade, wʼayamhyehye yɛ kɛse; kyɛe me nkwa so sɛnea wo mmara no te.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 Atamfo a wɔteetee me dɔɔso, nanso memman mfii wo nhyehyɛe ho.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 Mehwɛ wɔn a wonni gyidi no a wɔn ho yɛ me nwini, efisɛ wonni wʼasɛm so.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Hwɛ sɛnea mʼani gye wo nkyerɛkyerɛ ho; Awurade, kyɛe me nkwa so sɛnea wʼadɔe te.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Wo nsɛm nyinaa yɛ nokware; na wo mmara a ɛteɛ no to rentwa da.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Sodifo taataa me kwa, nanso ɛyɛ wʼasɛm nko ara na misuro.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 Mʼani gye wo bɔhyɛ ho te sɛ obi a wanya asade kɛse.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 Mikyi nkontompo na medɔ wo mmara.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Mekamfo wo mpɛn ason da biara, wo mmara a ɛteɛ no nti.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 Wɔn a wɔdɔ wo mmara no wɔ asomdwoe mmoroso, na biribiara rentumi mma wonhintiw.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 Awurade, metwɛn wo nkwagye, na midi wo mmara nsɛm so.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Midi wʼahyɛde so na medɔ no yiye.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Midi wo nkyerɛkyerɛ ne wʼahyɛde so, na wunim mʼakwan nyinaa.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 Awurade, ma me sufrɛ nnu wʼanim; ma me ntease sɛnea wʼasɛm no te.
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 Ma me nkotosrɛ nnu wʼanim; na gye me sɛnea wo bɔhyɛ no te.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Ma nkamfo nhyɛ mʼanom ma; efisɛ wokyerɛkyerɛ me wo hyɛ nsɛm.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 Ma me tɛkrɛma nto wʼasɛm ho dwom, efisɛ wo mmara nsɛm nyinaa yɛ trenee.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 Ma wo nsa nyɛ krado mmɛboa me, efisɛ maso wo nkyerɛkyerɛ no mu.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 Awurade, mʼani agyina wo nkwagye, na wo mmara yɛ mʼanigyede.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 Ma mentena nkwa mu na matumi akamfo wo, na wo mmara nso awowaw me.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Mafom kwan sɛ oguan a wayera. Hwehwɛ wo somfo, efisɛ me werɛ mfii wo mmara nsɛm no ɛ.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
