Hiob 5
1 “Wobɛfrɛ a frɛ, na hena na obegye wo so? Akronkronfo no mu hena nkyɛn na wobɛkɔ?
Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.
2 Ahisɛm kum ɔkwasea, na anibere kum atetekwaa.
Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.
3 Mʼankasa mahu ɔkwasea a ɔrefefɛw, nanso mpofirim, wɔdomee ne fi.
Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.
4 Ne mma ne bammɔ ntam kwan ware, wɔdwerɛw wɔn wɔ asennii a wonni ɔkamafo.
Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.
5 Nea ɔkɔm de no no di ne nnɔbae, na ɔfa fi nsɔe mu mpo, na nea osukɔm de no no pere di nʼahode akyi.
Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.
6 Ahokyere mpue mmfi dɔte mu na ɔhaw nso mfifi mmfi fam.
Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.
7 Nanso wɔwo nnipa to ɔhaw mu mpɛn dodow a gyaframa turuw kɔ soro no.
Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.
8 “Nanso sɛ ɛyɛ me a, anka meguan atoa Onyankopɔn; na mede mʼasɛm ato nʼanim.
Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:
9 Ɔyɛ anwonwade a wontumi nhwehwɛ mu, ne nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan ne dodow.
Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:
10 Ɔtɔ osu gu asase so; na ɔde kɔ wuram.
Qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa:
11 Ɔde ahobrɛasefo si nea ɛkorɔn, na ɔma wɔn a wodi awerɛhow nya asomdwoe.
Qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate:
12 Ɔsɛe aniferefo nhyehyɛe, ma wɔn nsa si fam.
Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant:
13 Ɔkyere anyansafo wɔ wɔn anifere mu, na ɔbɔ anitewfo nhyehyɛe gu.
Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:
14 Sum duru wɔn awia ketee; na wɔkeka wɔ owigyinae mu te sɛ anadwo.
Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.
15 Ogye ahiafo fi afoa a ɛhyɛ wɔn anom; ogye wɔn fi ahoɔdenfo nkyehama mu.
Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.
16 Enti ahiafo wɔ anidaso, na ntɛnkyew ka nʼano to mu.
Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.
17 “Nhyira ne onipa a Onyankopɔn teɛ no, enti mmu Otumfo nteɛteɛ no animtiaa.
Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:
18 Efisɛ ɔno na opira na ɔno ara akyekyere; opira nanso ne nsa sa yare.
Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.
19 Obegye wo afi ɔhaw ahorow asia mu; ason so no, bɔne biara renka wo.
In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.
20 Ɔkɔm ba a, obegye wo afi owu mu, na ɔko mu nso, obegye wo afi afoa ano.
In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.
21 Wɔbɛbɔ wo ho ban afi ntwirii ho na sɛ ɔsɛe ba a ɛnsɛ sɛ wusuro.
A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.
22 Wobɛserew ɔsɛe ne ɔkɔm; na ɛnsɛ sɛ wusuro asase so mmoa.
In vastitate, et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.
23 Wo ne afuw so abo bɛyɛ apam, na emu nkekaboa nso ne wo bɛtena asomdwoe mu.
Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.
24 Wubehu sɛ wo ntamadan wɔ bammɔ; na sɛ wosese wʼahode a wubehu sɛ hwee nyeraa ɛ.
Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.
25 Wubehu sɛ wo mma bɛyɛ bebree; na wʼase bɛfɛe sɛ asase so sare.
Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ.
26 Wode ahoɔden bɛkɔ ɔda mu, te sɛ afiafi a wɔaboa ano wɔ otwabere mu.
Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.
27 “Yɛahwehwɛ eyi mu, na ɛyɛ nokware ɛno nti tie na fa toto wʼabrabɔ ho.”
Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.
