Hiob 36
1 Elihu toaa ne kasa so se,
Og Elihu heldt fram og sagde:
2 “Montɔ mo bo ase kakra mma me, na mɛkyerɛ mo sɛ aka bebree a ɛsɛ sɛ yɛka ma Onyankopɔn.
«Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
3 Minya me nimdeɛ fi akyirikyiri; mɛka se me Yɛfo bu atɛntrenee.
eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
4 Munnye nto mu sɛ me nsɛm yɛ nokware turodoo; na meyɛ obi a ne nimdeɛ so wɔ mo mu.
For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
5 “Onyankopɔn so, nanso, ontwiri nnipa; ɔkorɔn na osi pi wɔ ne botae mu.
Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
6 Ɔmma amumɔyɛfo ntena nkwa mu, na ɔde amanehunufo kyɛfa ma wɔn.
Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
7 Onnyi nʼani mfi ɔtreneeni so, ɔma wɔne ahemfo di ade na ɔma wɔn so afebɔɔ.
Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
8 Na sɛ wɔde mpokyerɛ gu nnipa na amanehunu hama akyekyere wɔn papee a,
Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
9 ɔka nea wɔayɛ kyerɛ wɔn sɛ wɔnam ahantan so ayɛ bɔne.
so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
10 Ɔma wotie nteɛso na ɔhyɛ wɔn sɛ wonnu wɔn ho wɔ wɔn bɔne ho.
til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
11 Sɛ wɔyɛ osetie na wɔsom no a, wobedi yiye wɔ wɔn nna a aka no mu na wɔn mfe nyinaa ayɛ anisɔ ama wɔn.
Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
12 Na sɛ wɔantie no a, wɔbɛyera wɔ afoa ano, na wɔawuwu a wonni nimdeɛ.
um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
13 “Wɔn a wonnim Nyame no kora abufuw so; mpo sɛ ogu wɔn nkɔnsɔnkɔnsɔn a wonsu mpɛ mmoa.
Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
14 Wowuwu wɔ wɔn mmabunmmere mu, wɔ mmarima nguamanfo a wɔtete abosonnan mu.
i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
15 Nanso wɔn a wohu amane no, ogye wɔn; na ɔkasa kyerɛ wɔn wɔ wɔn haw mu.
Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
16 “Ɔregye wo afi ahohia mu de wo akɔ beae a hɔ bae a ahokyere nni, nea wowɔ asomdwoe, na nnuan pa ayɛ wo pon so ma.
Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
17 Nanso mprempren, atemmu a ɛfata amumɔyɛfo na aba wo so; atemmu ne atɛntrenee aso wo mu.
Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
18 Hwɛ yiye na obi amfa ahonya annaadaa wo; mma adanmude kɛse bi ntwe wo.
Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
19 Wʼahonya anaasɛ mpo wʼahohia bebrebe nyinaa nti, worenkɔ amanehunu mu ana?
Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
20 Mpere anadwo ho, sɛ ammɛpra nnipa mfi wɔn afi mu.
Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
21 Hwɛ na woannan ankɔ bɔne ho, nea ayɛ sɛ wopɛ sen amanehunu.
Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
22 “Onyankopɔn yɛ ɔkɛse wɔ ne tumi mu. Hena na ɔyɛ ɔkyerɛkyerɛfo sɛ ɔno?
Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
23 Hena na wahyehyɛ nʼakwan ama no anaa waka akyerɛ no se, ‘Woayɛ mfomso.’
Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
24 Kae na kamfo nʼadwuma a nnipa de nnwonto akamfo no.
Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
25 Adesamma nyinaa ahu; nnipa fi akyirikyiri hwɛ no haa.
Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
26 Onyankopɔn yɛ ɔkɛse, ɛboro yɛn ntease so! Ne mfe dodow mu nni hwehwɛbea.
Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
27 “Ɔtwetwe nsu a ɛsosɔ, ma ɛdan osu gu nsuten mu;
for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
28 na omununkum tɔ obosu gu fam na osu pete mmoroso gu adesamma so.
Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
29 Hena na obetumi ate sɛnea ɔtrɛtrɛw omununkum mu no ase, sɛnea ɔbobɔ mu fi ne suhyɛ ase no?
Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
30 Hwɛ sɛnea ɔhwete nʼanyinam mu wɔ ne ho ma ɛkɔ po bun mu.
Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
31 Eyi ne ɔkwan a ɔfa so di amanaman no so na ɔma aduan bu wɔn so.
Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
32 Ɔde anyinam hyɛ ne nsam ma na ɔhyɛ no sɛ ɛmpa nʼagyiraehyɛ.
Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
33 Nʼaprannaa bɔ ahum a ɛreba no ho nkae; na anantwi mpo ma wohu sɛ ɛreba.
Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
