< Hiob 11 >
1 Na Naamani Sofar buae se,
Então respondeu Sofar, o naamathita, e disse
2 “Ɛnsɛ sɛ woyi saa nsɛm yi ano ana? Ɛsɛ sɛ wobu saa ɔkasafo yi bem ana?
Porventura não se dará resposta à multidão de palavras? E o homem falador será justificado?
3 Wo nsɛm hunu no bɛma nnipa ayɛ komm ana? Sɛ wudi fɛw a obiara nka wʼanim ana?
As tuas mentiras se hão de calar os homens? E zombarás tu sem que ninguém te envergonhe?
4 Woka kyerɛ Onyankopɔn se, ‘Me gyidi ho nni asɛm na meyɛ pɛ wɔ wʼani so.’
Pois tu disseste: A minha doutrina é pura, e limpo sou aos teus olhos.
5 Ao, anka mepɛ sɛ Onyankopɔn kasa, anka ɔnkasa ntia wo
Mas, na verdade, oxalá que Deus falasse e abrisse os seus lábios contra ti!
6 na ommue nyansa mu ahintasɛm so nkyerɛ wo, efisɛ nyansa turodoo yɛ afanu. Hu sɛ Onyankopɔn werɛ afi wo bɔne no bi mpo.
E te fizesse saber os segredos da sabedoria, que ela é multíplice em eficácia; pelo que sabe que Deus exige de ti menos do que merece a tua iniquidade.
7 “Wubetumi ate Onyankopɔn anwonwade ase ana? Wubetumi abɔre ahu nea Otumfo no tumi kɔpem ana?
Porventura alcançarás os caminhos de Deus? ou chegarás à perfeição do Todo-poderoso?
8 Ɛkorɔn sen ɔsoro, dɛn na wubetumi ayɛ? Emu dɔ sen ɔda ase tɔnn, dɛn na wubetumi ahu? (Sheol )
Como as alturas dos céus é a sua sabedoria; que poderás tu fazer? mais profunda do que o inferno, que poderás tu saber? (Sheol )
9 Ne nsusuwii mu ware sen asase na ɛtrɛw sen po.
Mais comprida é a sua medida do que a terra: e mais larga do que o mar.
10 “Sɛ ɔba de wo bɛto afiase ansa na osi nkongua a, hena na obetumi asiw no kwan?
Se ele destruir, e encerrar, ou se recolher, quem o fará tornar para traz?
11 Ampa ara ohu nnipa nnaadaafo; na sɛ ohu bɔne a, ɔnhyɛ ne nsow ana?
Porque ele conhece aos homens vãos, e vê o vício; e não o terá em consideração?
12 Nanso ogyimifo rentumi nyɛ onyansafo da na wɔawo afurum ba sɛ onipa.
Mas o homem vão é falto de entendimento; sim, o homem nasce como a cria do jumento montez.
13 “Na sɛ wode wo koma ma no na wopagyaw wo nsa kyerɛ no,
Se tu preparaste o teu coração, e estendeste as tuas mãos para ele!
14 sɛ wugyaa bɔne a wukura no mu na woamma amumɔyɛ antena wo ntamadan mu a
Se há iniquidade na tua mão, lança-a para longe de ti e não deixes habitar a injustiça nas tuas tendas.
15 ɛno de, bɔne nni wo ho, wobɛma wo ti so; wubegyina pintinn a worensuro.
Porque então o teu rosto levantarás sem mácula: e estarás firme, e não temerás.
16 Wo werɛ befi wʼahokyere, na wɔbɛkae no sɛ nsu a asen kɔ.
Porque te esquecerás dos trabalhos, e te lembrarás deles como das águas que já passaram
17 Abrabɔ bɛhyerɛn asen owigyinae, na sum bɛyɛ sɛ adekyee hann.
E a tua vida mais clara se levantará do que o meio dia; ainda que seja trevas, será como a manhã.
18 Wubenya bammɔ, efisɛ anidaso wɔ hɔ; wobɛhwɛ wo ho ahyia, na wahome asomdwoe mu.
E terás confiança; porque haverá esperança; e buscarás e repousarás seguro.
19 Wobɛda ahome, na obi renhunahuna wo, na bebree bɛhwehwɛ mmoa afi wo nkyɛn.
E deitar-te-ás, e ninguém te espantará; muitos suplicarão o teu rosto.
20 Amumɔyɛfo ani befura, wɔrentumi nguan; na wɔn anidaso bɛdan owu ahomegu.”
Porém os olhos dos ímpios desfalecerão, e perecerá o seu refúgio: e a sua esperança será o expirar da alma