Mezmurlar 90
1 Tanrı adamı Musa'nın duası Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.
Oración de Moisés, varón de Dios. Oh Señor, Tú eres de generación en generación.
2 Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.
Antes que los montes fuesen engendrados, y naciesen la tierra y el orbe, y desde la eternidad hasta la eternidad, Tú, oh Dios, eres.
3 İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.
Tú reduces a los mortales al polvo, y les dices: “Reintegraos, hijos de Adán.”
4 Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.
Así como mil años son a tus ojos lo que el día de ayer, una vez que ha pasado, y lo que una vigilia de la noche,
5 İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:
así (a los hombres) los arrebatas, y son como un sueño matutino, como la hierba verde;
6 Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.
que a la mañana está en flor y crece, y a la tarde es cortada y se seca.
7 Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.
Así también nos consumimos a causa de tu ira, y estamos conturbados por tu indignación.
8 Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.
Has puesto ante tus ojos nuestros delitos, y a la luz de tu rostro nuestros pecados ocultos,
9 Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.
porque todos nuestros días declinan por efecto de tu ira, nuestros días pasan como un suspiro.
10 Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.
Los días de nuestra vida son en suma setenta años, y en los robustos, ochenta; y los más de ellos son pena y vanidad, porque pronto han pasado y nos volamos.
11 Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
¿Quién pesa según el temor que te es debido la vehemencia de tu ira y tu indignación?
12 Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.
Enséñanos a contar nuestros días, para que lleguemos a la sabiduría del corazón.
13 Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!
Vuélvete, Yahvé —¿hasta cuándo?— y sé propicio a tus siervos.
14 Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.
Sácianos con tu misericordia desde temprano, para que nos gocemos y nos alegremos todos nuestros días.
15 Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.
Alégranos por los días en que nos humillaste, por los años en que conocimos la desventura.
16 Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.
Manifiéstese a tus siervos tu obra, y a sus hijos tu gloria.
17 Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.
Y la bondad del Señor, nuestro Dios, sea sobre nosotros; y conduce Tú las obras de nuestras manos, [para que prospere la obra de nuestras manos].
