Mezmurlar 90
1 Tanrı adamı Musa'nın duası Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.
Prière de Moïse, homme de Dieu. Seigneur, tu as été notre demeure de génération en génération.
2 Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.
Avant que les montagnes soient nées et que tu aies formé la terre et le monde, d’éternité en éternité tu es Dieu.
3 İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.
Tu fais retourner l’homme jusqu’à la poussière, et tu dis: Retournez, fils des hommes.
4 Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.
Car 1 000 ans, à tes yeux, sont comme le jour d’hier quand il est passé, et comme une veille dans la nuit.
5 İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:
Comme un torrent tu les emportes; ils sont comme un sommeil, – au matin, comme l’herbe qui reverdit:
6 Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.
Au matin, elle fleurit et reverdit; le soir on la coupe, et elle sèche.
7 Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.
Car nous sommes consumés par ta colère, et nous sommes épouvantés par ta fureur.
8 Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.
Tu as mis devant toi nos iniquités, devant la lumière de ta face nos [fautes] cachées.
9 Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.
Car tous nos jours s’en vont par ta grande colère; nous consumons nos années comme une pensée.
10 Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.
Les jours de nos années montent à 70 ans, et si, à cause de la vigueur, ils vont à 80 ans, leur orgueil encore est peine et vanité; car [notre vie] s’en va bientôt, et nous nous envolons.
11 Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
Qui connaît la force de ta colère, et, selon ta crainte, ton courroux?
12 Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.
Enseigne-nous ainsi à compter nos jours, afin que nous en acquérions un cœur sage.
13 Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!
Éternel! retourne-toi. – Jusques à quand? – Et repens-toi à l’égard de tes serviteurs.
14 Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.
Rassasie-nous, au matin, de ta bonté; et nous chanterons de joie, et nous nous réjouirons tous nos jours.
15 Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.
Réjouis-nous selon les jours où tu nous as affligés, selon les années où nous avons vu des maux.
16 Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.
Que ton œuvre apparaisse à tes serviteurs, et ta majesté à leurs fils.
17 Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.
Et que la gratuité du Seigneur, notre Dieu, soit sur nous; et établis sur nous l’œuvre de nos mains: oui, l’œuvre de nos mains, établis-la.
