Mezmurlar 90
1 Tanrı adamı Musa'nın duası Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.
“BOOK IV. A prayer of Moses, the man of God.” LORD! thou hast been our dwelling-place In all generations!
2 Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.
Before the mountains were brought forth, Or ever thou hadst formed the earth and the world, Even from everlasting to everlasting thou art God!
3 İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.
But man thou turnest again to dust, And sayst, “Return, ye children of men!”
4 Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.
For a thousand years are, in thy sight, As yesterday when it is past, And as a watch in the night.
5 İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:
Thou carriest him away as with a flood; He is a dream; In the morning he springeth up like grass,
6 Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.
Which flourisheth and shooteth up in the morning, And in the evening is cut down, and withered.
7 Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.
For we are consumed by thine anger, And by thy wrath are we destroyed.
8 Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.
Thou settest our iniquities before thee, Our secret sins in the light of thy countenance.
9 Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.
By reason of thine anger all our days vanish away; We spend our years like a thought.
10 Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.
The days of our life are threescore years and ten, And, by reason of strength, may be fourscore years: Yet is the pride of them weariness and sorrow; For it vanisheth swiftly, and we fly away.
11 Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.
Yet who attendeth to the power of thine anger? Who with due reverence regardeth thine indignation?
12 Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.
Teach us so to number our days, That we may apply our hearts to wisdom!
13 Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!
Desist, O LORD! How long—? Have compassion upon thy servants!
14 Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.
Satisfy us speedily with thy mercy, That we may rejoice and be glad all our days!
15 Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.
Make us glad according to the time in which thou hast afflicted us; According to the years in which we have seen adversity!
16 Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.
Let thy deeds be known to thy servants, And thy glory to their children!
17 Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.
Let the favor of the LORD our God be upon us, And establish for us the work of our hands; Yea, the work of our hands, establish thou it!
