Mezmurlar 90

1 Tanrı adamı Musa'nın duası Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.

Herre! du har været vor Bolig fra Slægt til Slægt.

2 Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.

Før Bjergene bleve til, og du dannede Jorden og Jorderige, fra Evighed til Evighed er du Gud.

3 İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.

Du vender det med et Menneske, at han bliver knust; og du siger: Kommer igen, I Menneskens Børn!

4 Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.

Thi tusinde Aar ere for dine Øjne som den Dag i Gaar, naar den er forbigangen; og som en Nattevagt.

5 İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:

Du bortskyller dem, de blive som en Søvn, om Morgenen ere de som Græs, der gaar bort.

6 Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.

Om Morgenen blomstrer det, og det gaar bort, om Aftenen afhugges det og tørres.

7 Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.

Thi vi fortæres i din Vrede, og vi forfærdes i din Harme.

8 Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.

Du har sat vore Misgerninger for dine Øjne, vor skjulte Synd for dit Ansigts Lys.

9 Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.

Thi alle vore Dage ere svundne bort i din Vrede, vi have hentæret vore Aar som en Tanke.

10 Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.

Vore Aars Dage, de ere halvfjerdsindstyve Aar, og er der Styrke, firsindstyve Aar; og deres Stolthed er Møje og Forfængelighed; thi hastelig gaar den forbi, og vi flyve derfra.

11 Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.

Hvo kender din Vredes Magt og din Harme, saaledes som Frygten for dig udkræver?

12 Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.

Lær os saaledes at tælle vore Dage, at vi bekomme Visdom i Hjertet.

13 Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!

Vend om, Herre! hvor længe —? og lad det gøre dig ondt over dine Tjenere.

14 Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.

Mæt os aarle med din Miskundhed, saa ville vi synge med Fryd og være glade i alle vore Dage.

15 Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.

Glæd os efter de Dage, som du har plaget os, efter de Aar, som vi have set Ulykke.

16 Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.

Lad din Gerning aabenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn.

17 Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.

Og Herrens, vor Guds, Livsalighed være over os, og gør du vore Hænders Gerning fast for os, ja, gør vore Hænders Gerning fast!