Mezmurlar 112

1 Övgüler sunun RAB'be! Ne mutlu RAB'den korkan insana, O'nun buyruklarından büyük zevk alana!

Dýrð sé Guði! Að trúa á Guð og treysta honum veitir ómælda blessun. Sæll er sá maður sem hefur unun af boðorðum hans.

2 Soyu yeryüzünde güç kazanacak, Doğruların kuşağı kutsanacak.

Börn hans njóta hvarvetna heiðurs, því að góður arfur eflir göfugan mann.

3 Bolluk ve zenginlik eksilmez evinden, Sonsuza dek sürer doğruluğu.

Sjálfur býr hann við auðlegð og góðverk hans gleymast ekki.

4 Karanlıkta ışık doğar dürüstler için, Lütfeden, sevecen, doğru insanlar için.

Réttlátum er hann ljós í myrkri – miskunn hans og gæska eru augljós.

5 Ne mutlu eli açık olan, ödünç veren, İşlerini adaletle yürüten insana!

Sá mun blessun hljóta sem er góðgjarn og fús að lána og framkvæmir verk sín með réttvísi.

6 Asla sarsılmaz, Sonsuza dek anılır doğru insan.

Slíkur maður verður ekki fórnarlamb illra atvika. Umhyggja Guðs fyrir honum verður umræðuefni þeirra sem þekkja hann.

7 Kötü haberden korkmaz, Yüreği sarsılmaz, RAB'be güvenir.

Hann óttast ekki vondar fréttir, né kvíðir því sem koma skal. Hann er öruggur og veit að Drottinn annast hann.

8 Gözü pektir, korku nedir bilmez, Sonunda düşmanlarının yenilgisini görür.

Þess vegna óttast hann ekkert og horfir á óvini sína með stakri ró.

9 Armağanlar dağıttı, yoksullara verdi; Doğruluğu sonsuza dek kalıcıdır, Gücü ve saygınlığı artar.

Hann hefur miðlað mildilega og gefið fátækum. Góðverk hans munu ekki gleymast. Hann mun njóta vinsælda og hafa áhrif.

10 Kötü kişi bunu görünce kudurur, Dişlerini gıcırdatır, kendi kendini yer, bitirir. Kötülerin dileği boşa çıkar.

Þetta sjá óguðlegir og þeim gremst. Þeir munu gnísta tönnum og tortímast og óskir þeirra rætast ekki.