Eyüp 24
1 “Niçin Her Şeye Gücü Yeten yargı için vakit saptamıyor? Neden O'nu tanıyanlar bu günleri görmesin?
“Why does the Almighty not reserve times for judgment? Why may those who know Him never see His days?
2 İnsanlar sınır taşlarını kaldırıyor, Çaldıkları sürüleri otlatıyorlar.
Men move boundary stones; they pasture stolen flocks.
3 Öksüzlerin eşeğini kovuyor, Dul kadının öküzünü rehin alıyorlar.
They drive away the donkey of the fatherless and take the widow’s ox in pledge.
4 Yoksulları yoldan saptırıyor, Ülkenin düşkünlerini gizlenmeye zorluyorlar.
They push the needy off the road and force all the poor of the land into hiding.
5 Bakın, yoksullar çöldeki yaban eşekleri gibi Yiyecek bulmak için erkenden işe çıkıyorlar, Çocuklarına yiyeceği kırlar sağlıyor.
Indeed, like wild donkeys in the desert, the poor go to work foraging for food; the wasteland is food for their children.
6 Yemlerini tarlalardan topluyor, Kötülerin bağındaki artıkları eşeliyorlar.
They gather fodder in the fields and glean the vineyards of the wicked.
7 Geceyi giysisiz, çıplak geçiriyorlar, Örtünecek şeyleri yok soğukta.
Without clothing, they spend the night naked; they have no covering against the cold.
8 Dağlara yağan sağanaktan ıslanıyor, Sığınakları olmadığı için kayalara sarılıyorlar.
Drenched by mountain rains, they huddle against the rocks for want of shelter.
9 Öksüz memeden uzaklaştırılıyor, Düşkünün bebeği rehin alınıyor.
The fatherless infant is snatched from the breast; the nursing child of the poor is seized for a debt.
10 Giysisiz, çıplak dolaşıyor, Aç karnına demet taşıyorlar.
Without clothing, they wander about naked. They carry the sheaves, but still go hungry.
11 Teraslar arasında zeytin eziyor, Susuzluktan kavrulurken Şarap için üzüm sıkıyorlar.
They crush olives within their walls; they tread the winepresses, but go thirsty.
12 Kentlerden insan iniltileri yükseliyor, Yaralı canlar feryat ediyor, Ama Tanrı haksızlığı önemsemiyor.
From the city, men groan, and the souls of the wounded cry out, yet God charges no one with wrongdoing.
13 “Bunlar ışığa başkaldıranlardır; Onun yolunu tanımaz, İzinde yürümezler.
Then there are those who rebel against the light, not knowing its ways or staying on its paths.
14 Gün ağarınca katil kalkar, Düşkünü, yoksulu öldürür, Hırsız gibi sıvışır geceleyin.
When daylight is gone, the murderer rises to kill the poor and needy; in the night he is like a thief.
15 Zina edenin gözü alaca karanlıktadır, ‘Beni kimse görmez’ diye düşünür, Yüzünü örtüyle gizler.
The eye of the adulterer watches for twilight. Thinking, ‘No eye will see me,’ he covers his face.
16 Hırsızlar karanlıkta evleri deler, Gündüz gizlenir, ışık nedir bilmezler.
In the dark they dig through houses; by day they shut themselves in, never to experience the light.
17 Çünkü zifiri karanlık, sabahıdır onların, Karanlığın dehşetiyle dostturlar.
For to them, deep darkness is their morning; surely they are friends with the terrors of darkness!
18 “Diyorsunuz ki, ‘Suyun üstündeki köpüktür onlar, Lanetlidir ülkedeki payları, Kimse bağlara gitmez.
They are but foam on the surface of the water; their portion of the land is cursed, so that no one turns toward their vineyards.
19 Kuraklık ve sıcağın eriyen karı alıp götürdüğü gibi Ölüler diyarı da günahlıları alıp götürür. (Sheol h7585)
As drought and heat consume the melting snow, so Sheol steals those who have sinned. (Sheol h7585)
20 Rahim onları unutacak, Kurtlara yem olacak, Bir daha anılmayacaklar. Haksızlık bir ağaç gibi kırılacak.
The womb forgets them; the worm feeds on them; they are remembered no more. So injustice is like a broken tree.
21 Onlar çocuğu olmayan kısır kadınları yolar, Dul kadına iyilik etmezler.
They prey on the barren and childless, and show no kindness to the widow.
22 Tanrı, gücüyle zorbaları yok eder, Harekete geçince zorbaların yaşama umudu kalmaz.
Yet by His power, God drags away the mighty; though rising up, they have no assurance of life.
23 Tanrı onlara güven verir, O'na güvenirler, Ama gözü yürüdükleri yoldadır.
He gives them a sense of security, but His eyes are on their ways.
24 Kısa süre yükselir, sonra yok olurlar, Düşerler, tıpkı ötekiler gibi alınıp götürülür, Başak başı gibi kesilirler.’
They are exalted for a moment, then they are gone; they are brought low and gathered up like all others; they are cut off like heads of grain.
25 “Böyle değilse, kim beni yalancı çıkarabilir, Söylediklerimin boş olduğunu gösterebilir?”
If this is not so, then who can prove me a liar and reduce my words to nothing?”
