2 Kolinitō 6

1 Ko ia ko kimautolu, ko e kaunga ngāue fakataha, ʻoku mau fakakolekole foki ke ʻoua naʻa mou maʻu tōnoa ʻae ʻofa ʻae ʻOtua.

Men som Medarbejdere formane vi ogsaa til, at I ikke forgæves maa have modtaget Guds Naade;

2 (He ʻoku pehē ʻe ia, “Kuo u ongoʻi koe ʻi he kuonga tuʻutuʻumālie, pea ʻi he ʻaho fakamoʻui kuo u tokoniʻi koe:” vakai, ko eni ʻae kuonga tuʻutuʻumālie: vakai, ko eni ʻae ʻaho ʻoe fakamoʻui.)

(han siger jo: „Paa en behagelig Tid bønhørte jeg dig, og paa en Frelsens Dag hjalp jeg dig.‟ Se, nu er det en velbehagelig Tid, se, nu er det en Frelsens Dag; )

3 Ke ʻoua naʻa ai ha tūkiaʻanga ʻi ha meʻa ʻe taha, koeʻuhi ke ʻoua naʻa fakaongokovi ʻae ngāue:

og vi give ikke i nogen Ting noget Anstød, for at Tjenesten ikke skal blive lastet;

4 Ka mau fakaongolelei atu ʻakimautolu ʻi he ngaahi meʻa kotoa pē, ʻo taau mo e kau faifekau ʻae ʻOtua, ʻi he faʻa kātaki, ʻi he ngaahi mamahi, ʻi he ngaahi masiva, ʻi he ngaahi fakamamahi lahi,

men i alting anbefale vi som Guds Tjenere os selv ved stor Udholdenhed i Trængsler, i Nød, i Angester,

5 ‌ʻI he haha, ʻi he nofo fale fakapōpula, ʻi he maveuveu, ʻi he ngaahi ngāue mamafa, ʻi he faʻa leʻo, ʻi he faʻa ʻaukai;

under Slag, i Fængsler, under Oprør, under Besværligheder, i Nattevaagen, i Faste,

6 ‌ʻI he māʻoniʻoni, ʻi he ʻilo, ʻi he kātaki fuoloa, ʻi he angaʻofa, ʻi he Laumālie Māʻoniʻoni, ʻi he ʻofa taʻeloi,

ved Renhed, ved Kundskab, ved Langmodighed, ved Velvillighed, ved den Helligaand, ved uskrømtet Kærlighed,

7 ‌ʻI he lea ʻoe moʻoni, ʻi he mālohi ʻae ʻOtua, ʻi he mahafutau ʻoe māʻoniʻoni ʻi he nima toʻomataʻu pea ʻi he toʻohema,

ved Sandheds Ord, ved Guds Kraft, ved Retfærdighedens Vaaben baade til Angreb og Forsvar;

8 ‌ʻI he fakaʻapaʻapa mo e taʻefakaʻapaʻapa, ʻi he ongokovi mo e ongolelei: ʻo hangē ko e kau kākā, ka ʻoku moʻoni;

ved Ære og Vanære, ved ondt Rygte og godt Rygte; som Forførere og dog sanddrue;

9 Hangē ko e taʻeʻilo, ka ʻoku ʻilo lahi; hangē ko e mate, pea ʻiloange, ʻoku tau moʻui; hangē ko e tautea, ka ʻoku ʻikai tāmateʻi;

som ukendte og dog velkendte; som døende, og se, vi leve; som de, der tugtes, dog ikke til Døde;

10 Hangē ko e loto mamahi, kamau fiefia maʻuaipē; hangē ko e masiva, ka ʻoku mau fakakoloaʻia ʻae tokolahi; hangē ko e taʻemaʻu-ha-meʻa, ka ʻoku maʻu ʻae meʻa kotoa pē.

som bedrøvede, dog altid glade; som fattige, der dog gøre mange rige; som de, der intet have, og dog eje alt.

11 ‌ʻAe kakai Kolinitō, ʻoku matoʻo homau ngutu kiate kimoutolu, ʻoku tupu ʻo lahi homau loto.

Vor Mund er opladt over for eder, Korinthiere! vort Hjerte er udvidet.

12 ‌ʻOku ʻikai te mou ʻefihia ʻiate kimautolu, ka ʻoku mou ʻefihia ʻi he ʻofa ʻamoutolu pe.

I have ikke snæver Plads i os, men der er snæver Plads i eders Hjerter.

13 Pea ko eni, ko hono totongi ʻi he meʻa ni, (ʻoku ou lea ʻo hangē ki heʻeku fānau) ke fakaʻataʻatā ʻakimoutolu foki.

Men ligesaa til Gengæld (jeg taler som til mine Børn), maa ogsaa I udvide eders Hjerter!

14 ‌ʻOua naʻa mou kau fakataha mo e kakai taʻetui: he ʻoku feohi fēfē ʻae māʻoniʻoni mo e taʻemāʻoniʻoni? Pea ʻoku feohi fēfē ʻae maama mo e poʻuli?

Drager ikke i ulige Aag med vantro; thi hvad Fællesskab har Retfærdighed og Lovløshed? eller hvad Samfund har Lys med Mørke?

15 Pea ʻoku kau taha fēfē ʻa Kalaisi mo Pileali? Pea ʻoku ʻinasi taha ʻi he hā ʻaia ʻoku tui mo e taʻetui?

Hvad Samklang er der mellem Kristus og Belial? eller hvad Delagtighed har en troende med en vantro?

16 Pea ʻoku fai tatau ʻi he hā ʻae fale tapu ʻoe ʻOtua mo e ngaahi tamapua? He ko e fale tapu ʻakimoutolu ʻoe ʻOtua moʻui; ʻo hangē ko e folofola ʻae ʻOtua, “Te u nofoʻia ʻakinautolu, ʻo ʻeveʻeva ʻiate kinautolu; pea ko honau ʻOtua au, pea ko hoku kakai ʻakinautolu.”

Hvad Samstemning har Guds Tempel med Afguder? Thi vi ere den levende Guds Tempel, ligesom Gud har sagt: „Jeg vil bo og vandre iblandt dem, og jeg vil være deres Gud, og de skulle være mit Folk.‟

17 ‌ʻOku pehē ʻe he ʻEiki, “Ko ia mou haʻu meiate kinautolu, pea ke ʻataʻatā ʻakimoutolu, pea ʻoua naʻa ala ki he taʻemaʻa; pea te u maʻu ʻakimoutolu:”

„Derfor gaar ud fra dem og udskiller eder fra dem, siger Herren, og rører ikke noget urent; og jeg vil antage mig eder, ‟

18 ‌ʻOku pehē ʻe he ʻEiki Māfimafi, “Te u ʻiate kimoutolu ko e Tamai, pea ko hoku ngaahi foha mo e ngaahi ʻofefine ʻakimoutolu.”

„og jeg vil være eders Fader, og I skulle være mine Sønner og Døtre, siger Herren, den Almægtige.‟