2 Kolinitō 11
1 Taumaiā ʻoku mou faʻa kātaki siʻi au ʻi [heʻeku ]vale: ʻio, mou kātakiʻi au.
Gjev de vilde tola ein grand dårskap av meg! Jau, de skal tola meg.
2 He ʻoku ou fuaʻa kiate kimoutolu ʻi he fuaʻa fakaʻotua: he kuo u fakanofo ʻakimoutolu ki he husepāniti pe taha, koeʻuhi ke u ʻatu ai ʻakimoutolu ko e tāupoʻou māʻoniʻoni kia Kalaisi.
For eg er åbryen på dykk med Guds åbryskap. For eg trulova dykk med ein mann, so eg kunde framstella ei rein møy for Kristus.
3 Ka ʻoku ou manavahē telia naʻa hangē ko hono oloa ʻe he ngata ʻi heʻene kākaaʻi ʻa ʻIvi, ʻe pehē ʻae fakahala homou loto mei he angatotonu ʻaia ʻoku ʻia Kalaisi.
Men eg ottast for, at liksom ormen dåra Eva med si svikråd, soleis skal og dykkar tankar verta skadde og snudde burt frå den einfalde truskapen mot Kristus.
4 Pea kapau moʻoni ʻoku malangaʻaki ʻe ia kuo aʻu atu, ʻae Sisu ʻe taha naʻe ʻikai te mau malangaʻaki, pea kapau ʻoku mou maʻu ha Laumālie ʻe taha, ʻaia naʻe ʻikai te mou maʻu, pe ha ongoongolelei ʻe taha, naʻe ʻikai te mou maʻu, pea neʻineʻi te mou faʻa kātaki ia.
For um det kjem ein og forkynner ein annan Jesus, som me ikkje hev forkynt, eller de fær ein framand ande, som de ikkje fyrr hev fenge, eller eit framandt evangelium, som de ikkje fyrr hev motteke, so vil de tola det godt!
5 Ka ʻoku ou lau ʻeau ʻoku ʻikai siʻi te u tomui au ʻi he fungani “ʻaposetolo lahi.”
For eg tenkjer at eg ikkje i nokon ting er mindre mann enn dei ovstore apostlarne;
6 He neongo ʻeku taʻepoto ʻi he lea, ka ʻoku ʻikai te u [pehē ]ʻi he ʻilo; ka kuo ʻosi hono fakahā lahi atu ʻakimautolu kiate kimoutolu ʻi he ngaahi meʻa kotoa pē.
men um eg enn er ulærd i talen, er eg det då ikkje i kunnskapen; me hev tvert imot alltid synt dykk honom i alle stykke.
7 He ko ʻeku fai hala ʻa ʻeku fakavaivai au kae fakahikihiki ai ʻakimoutolu, koeʻuhi ʻi heʻeku malangaʻaki kiate kimoutolu ʻae ongoongolelei ʻoe ʻOtua taʻehatotongi?
Eller gjorde eg synd, då eg audmykte meg sjølv so de kunde verta upphøgde, med di eg forkynte dykk Guds evangelium for inkje?
8 Naʻaku fakamasivaʻi ʻae siasi niʻihi, ʻo maʻu [mei ai ]ʻae totongi, ke u ʻaonga ai kiate kimoutolu.
Andre kyrkjelydar hev eg skattlagt, med di eg tok løn til dykkar tenesta, og då eg var hjå dykk og noko vanta meg, var eg ingen til tyngsla;
9 Pea ʻi heʻeku ʻi ai mo kimoutolu, peau masiva, naʻe ʻikai te u fakamāfasia ha tangata ʻe tokotaha: he ko ia naʻaku masiva ai, naʻe ʻomi ia ʻe he kāinga naʻe haʻu mei Masitōnia: pea kuo u fai ʻi he meʻa kotoa pē ke ʻoua naʻaku fakamāfasia ʻakimoutolu, pea ko hoku loto teu pehē pe.
for når eg vanta noko, hjelpte brørne som kom frå Makedonia, og i alt vara eg meg for å falla dykk til tyngsla.
10 ʻO hangē ʻoku ʻiate au ʻae moʻoni ʻa Kalaisi, ʻe ʻikai taʻofi au ʻi he polepole ni he ngaahi potu ʻo ʻAkeia.
So visst som Kristi sanning er i meg, so skal denne ros ikkje takast frå meg i Akaia-bygderne!
11 Ko e meʻa ʻi he hā? Koeʻuhi ʻoku ʻikai te u ʻofa kiate kimoutolu? ʻOku ʻiloʻi ʻe he ʻOtua.
Kvifor då? av di eg ikkje elskar dykk? Det veit Gud!
12 Ka ko ia ʻoku ou fai, te u fai pe ia, koeʻuhi ke tuʻusi ʻae tupungalau meiate kinautolu ʻoku kumi ki ai; koeʻuhi ko e meʻa ʻoku nau viki ai, ke ʻilo ʻakinautolu ʻoku nau hangē ko kimautolu.
Men det eg gjer, det vil eg og gjera sidan, so eg kann avskjera deim tilhøve, som søkjer tilhøve, so dei må verta funne liksom me i det som dei rosar seg av.
13 Ka ko e kau ʻaposetolo loi ʻakinautolu, ko e kau ngāue fakakākā, ʻoku nau fakakehe ʻakinautolu ke hangē ko e kau ʻaposetolo ʻa Kalaisi.
For desse er falske apostlar, svikfulle arbeidarar, som skaper seg til liksom dei var Kristi apostlar.
14 Pea ʻoku ʻikai ko e meʻa fakaofo ia he naʻa mo Sētane ʻoku fakakehe foki ia ko e ʻāngelo ʻoe maama.
Og det er ikkje underlegt, for Satan sjølv skaper seg um til ein ljosengel;
15 Ko ia ʻoku ʻikai ko ha meʻa lahi, ʻo kapau ʻe fakakehe ʻene kau faifekau foki ke hangē ko e kau faifekau ʻoe māʻoniʻoni; ko e ngataʻanga ʻokinautolu ʻe fakatatau ki heʻenau ngaahi ngāue.
difor er det ikkje noko stort um hans tenarar og skaper seg um til rettferds tenarar; men deira ende skal høva til deira verk.
16 ʻOku ou toe pehē, ʻoua naʻa mahalo ʻe ha taha ko e vale au; pea kapau ʻe pehē, pea kātaki muʻa au ʻo taau mo e vale, koeʻuhi ke u polepole siʻi ʻiate au.
Atter segjer eg: Ingen halde meg for å vera uvitug, men um de gjer det, so tak då imot meg, um og som ein uvitug, so eg og må kunna rosa meg ein grand!
17 Ko ia ʻoku ou lea ʻaki, ʻoku ʻikai te u lea ʻaki mei he ʻEiki, kae hangē ko e vale, ʻi he polepole lahi ni.
Det eg her talar, talar eg ikkje etter Herrens vilje, men liksom i dårskap i denne tillitsame ros.
18 Ko e meʻa ʻi he polepole ʻae tokolahi ki he kakano, teu polepole foki au.
Sidan mange rosar etter kjøtet, so vil eg og rosa meg.
19 He ʻoku mou kātaki fiemālie pe ʻae kau vale, he koeʻuhi ʻoku mou poto.
For de toler gjerne uvitingarne, de som er so kloke.
20 He kapau ʻoku fakapōpulaʻi ʻakimoutolu ʻe ha taha, kapau te ne folo hifo, kapau te ne fakamālohiʻi ʻakimoutolu, kapau ʻe fakahikihiki ia, kapau te ne tukiʻi homou mata, ʻoku mou kātaki pe ia.
For de toler det, um nokon gjer dykk til trælar, um nokon et dykk upp, um nokon fangar dykk, um nokon upphøgjer seg yver dykk, um nokon slær dykk i andlitet.
21 ʻOku kau ʻeku lea ki he manukiʻi, ʻo hangē kuo moʻoni ʻemau vaivai. Ka koeni, ʻilonga ha meʻa ʻoku pole ai ha toko taha, (ʻoku ou lea ʻo hangē ha vale, ) ʻoku ou pole ai foki.
Med skam segjer eg det, av di me hev vore veike; men det som nokon er djerv i - eg talar i dårskap - det er eg og djerv i.
22 Ko e Hepelū ʻakinautolu? ʻOku pehē mo au. Ko e ʻIsileli ʻakinautolu? ʻOku pehē mo au. Ko e hako ʻo ʻEpalahame ʻakinautolu? ʻOku pehē mo au.
Er dei hebræarar? eg og. Er dei israelitar? eg og. Er dei Abrahams ætt? eg og.
23 Ko e kau faifekau ʻa Kalaisi ʻakinautolu? (ʻOku ou lea ʻo hangē ha vale) ʻoku ou lahi hake; ʻi he ngaahi ngāue lahi ʻaupito, ʻi he ngaahi kauʻimaea ʻo lahi ʻaupito, ʻi he nofo fale fakapōpula ʻo liunga lahi hake, pea liunga lahi ʻi he mate.
Er dei Kristi tenarar? - eg talar som ein galen mann -: eg er det endå meir. Eg hev havt større stræv, fenge fleire slag, vore oftare i fengsel, ofte i livsfåre.
24 Naʻe liunga nima ʻa hoku haha ʻe he kakai Siu, pea taki tolungofulu ma hiva [ʻae tā].
Av jødarne hev eg fem gonger fenge fyrti slag so nær som eitt.
25 Naʻe tuʻo tolu hoku teʻia ʻaki ʻae ngaahi vaʻa ʻakau, pea tuʻo taha hoku tolongaki ʻaki ʻae maka, kuo tuʻo tolu ʻeku mate ʻi he vaka, ko e pō mo e ʻaho naʻaku ʻi he moana;
Tri gonger vart eg hudflengd, ein gong steina, tri gonger leid eg skipbrot; eg hev vore eit døger i djupet.
26 Pea faʻa fai ʻae ngaahi fononga, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he ngaahi vai, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he kaihaʻa kau, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he kakai ʻo hoku fonua, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he hiteni, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he kolo, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he toafa, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he tahi, ʻi he tuʻutāmaki ʻi he kāinga loi;
Ofte var eg på ferder, i fårar i elvar, i fårar millom røvarar, i fårar millom landsmenner, i fårar millom heidningar, i fårar i by, i fårar i øydemark, i fårar på hav, i fårar millom falske brør,
27 ʻI he ongosia mo e ngāue mamahi, ʻi he faʻa leʻo, ʻi he fiekaia mo e fieinu, ʻi he faʻa ʻaukai, ʻi he momoko mo e telefua.
i strev og møda, ofte i nattevoka, i svolt og torste, ofte fastande, frosen og naken;
28 Pea ʻikai pe ko e ngaahi meʻa ni mei tuʻa, ka ko ia foki ʻoku fetaʻomi kiate au ʻi he ʻaho kotoa pē, ko e tokanga ki he ngaahi siasi kotoa pē.
umfram alt det andre hev eg endå det daglege tillaup, umsuti for alle kyrkjelydarne.
29 Ko hai ʻoku vaivai, pea ʻoku ʻikai teu vaivai ai? Ko hai ʻoku tūkia, pea ʻoku ʻikai te u vela ai?
Kven er veik utan at eg vert veik? Kven vert avstygd utan at det brenn i meg?
30 Kapau kuo pau pe ke u polepole, teu polepole ki he ngaahi meʻa ʻoku kau ki heʻeku vaivai.
Um eg endeleg skal rosa meg, so vil eg rosa meg av det som høyrer mi vanmagt til.
31 Ko e ʻOtua mo e Tamai ʻa hotau ʻEiki ko Sisu Kalaisi, ʻaia ʻoku monūʻia ʻo taʻengata, ʻoku ne ʻiloʻi ʻoku ʻikai te u loi. (aiōn g165)
Gud og vår Herre Jesu Kristi Fader, som er velsigna i all æva, han veit at eg ikkje lyg! (aiōn g165)
32 Ko e pule ʻi Tamasikusi ʻi he tuʻi ai ʻa ʻAlitasi, naʻa ne leʻohi ʻae kolo ʻoe kakai Tamasikusi ʻaki ʻae kau tau, ʻo holi ke moʻua au:
I Damaskus let kong Aretas’ landshovding vakta damaskenarbyen, då han vilde gripa meg;
33 Pea naʻe tukutuku hifo au ʻi ha kato mei he kātupa ʻi he ʻā, peau hao mei hono nima.
og gjenom ein glugg i muren vart eg fira ned i ei korg og slapp ut or hans hender.
