சங்கீதம் 106
Alleluja! Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut! Auf ewig währet seine Huld.
Wer redet würdig von des Herren großen Taten, verkündet all sein Lob?
Heil denen, die das Richtige befolgen und es zu jeder Zeit recht machen! -
4 ௪ யெகோவாவே, நீர் தெரிந்துகொண்டவர்களின் நன்மையை நான் கண்டு, உம்முடைய மக்களின் மகிழ்ச்சியால் மகிழ்ந்து, உம்முடைய சுதந்தரத்தோடு மேன்மைபாராட்டும்படிக்கு,
Gedenke meiner, Herr, begnadigst Du Dein Volk und kommt Dein Heil, so denk auch meiner,
5 ௫ உம்முடைய மக்களுக்கு நீர் பாராட்டும் கிருபையின்படி என்னை நினைத்து, உம்முடைய இரட்சிப்பினால் என்னைச் சந்தித்தருளும்.
daß Deiner Auserwählten Glück ich noch erlebe und mich der Freude Deines Volkes freue und mit den ewig Deinen jubiliere!
Gesündigt haben wir mit unsren Vätern, unrecht und frevelhaft gehandelt.
7 ௭ எங்களுடைய முன்னோர்கள் எகிப்திலே உம்முடைய அதிசயங்களை உணராமலும், உம்முடைய கிருபைகளின் பெருக்கத்தை நினைக்காமலும் போய், சிவந்த கடலின் ஓரத்திலே கலகம்செய்தார்கள்.
Schon unsere Väter merkten nicht auf Deine Wunder in Ägypten und dachten nicht an Deine Gnadenfülle. - Sie haderten am Meer, des Schilfmeers wegen.
8 ௮ ஆனாலும் அவர் தமது வல்லமையை வெளிப்படுத்தும்படி, தம்முடைய பெயரினிமித்தம் அவர்களைக் காப்பாற்றினார்.
Um seines Namens willen half er ihnen, um seine Stärke kundzutun.
9 ௯ அவர் சிவந்த கடலை அதட்டினார், அது வற்றிப்போனது; காய்ந்த தரையில் நடக்கிறதுபோல அவர்களை ஆழங்களில் நடந்துபோகச்செய்தார்.
Er schalt das Schilfmeer; es versiegte. Er führte sie durch Fluten wie durch eine Trift,
entriß sie aus der Hasser Hand, befreite sie aus Feindes Macht.
Das Wasser deckte ihre Dränger; nicht einer blieb von ihnen übrig.
Da glaubten sie an seine Worte und stimmten einen Lobgesang ihm an.
Doch schnell vergaßen sie dann seine Taten und harrten seines Rates nicht.
Sie wurden in der Wüste lüstern, versuchten Gott im wasserlosen Land.
Da gab er ihnen ihr Begehr: Erbrechen sandte er in ihren Hals.
Im Lager aber wurden sie auf Moses eifersüchtig und auf den Heiligen des Herrn, auf Aaron.
Die Erde tat sich auf, verschlang den Dathan, begrub die Rotte Abirams.
18 ௧௮ அவர்கள் கூட்டத்தில் நெருப்பு பற்றியெரிந்தது; நெருப்பு ஜூவாலை துன்மார்க்கர்களை எரித்துப்போட்டது.
In ihrer Rotte flammte Feuer auf, und eine Flamme fraß die Frevler. -
Am Horeb machten sie ein Kalb und beteten ein Gußbild an,
vertauschten ihres Gottes Herrlichkeit mit der Gestalt des Stiers, der Gras verzehrt,
21 ௨௧ எகிப்திலே பெரிய செயல்களையும், காமின் தேசத்திலே அதிசயங்களையும், சிவந்த கடலினருகில் பயங்கரமானவைகளையும் செய்தவராகிய,
vergaßen Gott, der sie gerettet, der Großes in Ägypten hat getan,
Erstaunliches im Lande Chams, Erschreckliches am Roten Meer.
23 ௨௩ ஆகையால், அவர்களை நாசம்செய்வேன் என்றார்; அப்பொழுது அவரால் தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட மோசே, அவர்களை அவர் அழிக்காதபடி, அவருடைய கடுங்கோபத்தை ஆற்றுவதற்கு, அவருக்கு முன்பாகத் திறப்பின் வாசலிலே நின்றான்.
Er dachte dran, sie zu vertilgen; da trat vor ihm sein Auserwählter, Moses, in die Bresche, um seinen Grimm vom Unheil abzuwenden. -
Doch sie verschmähten das ersehnte Land und glaubten seinem Worte nicht.
In ihren Zelten murrten sie, gehorchten nicht des Herren Stimme.
Da schwur er ihnen hoch und teuer, sie in der Wüste zu vertilgen,
den Heiden preiszugeben ihren Stamm und diesen in die Länder zu versprengen. -
Sie paarten sich zu Ehren Baal Peors und aßen Totenopfer.
Sie reizten ihn durch ihre Taten; da brach die Pest bei ihnen aus.
Und Pinechas stand auf und schlichtete; da ward die Pest gehemmt.
Ihm ward es zum Verdienst gerechnet und seinen Enkeln immerfort.
32 ௩௨ மேரிபாவின் தண்ணீர்களிடத்திலும் அவருக்குக் கடுங்கோபம் மூட்டினார்கள்; அவர்களினால் மோசேக்கும் பொல்லாப்பு வந்தது.
Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und ihretwegen mußte Moses leiden.
Denn sie verbitterten ihm das Gemüt so daß er unbedacht mit seinen Worten war.
Sie tilgten auch die Völker nicht, wie's ihnen doch der Herr gebot.
Sie mischten sich mit Heiden und lernten ihre Sitten.
Sie dienten ihren Götzen, und diese brachten sie zu Fall.
So opferten sie ihre Söhne und ihre Töchter den Dämonen.
38 ௩௮ அவர்கள் கானான் தேசத்து சிலைகளுக்கு பலியிட்டு, தங்களுடைய மகன்கள் மகள்களுடைய குற்றமில்லாத இரத்தத்தைச் சிந்தினார்கள்; தேசம் இரத்தத்தால் தீட்டுப்பட்டது.
Unschuldig Blut vergossen sie, das Blut der eigenen Söhne und der Töchter, die sie den Götzen Kanaans zum Opfer brachten. So ward das Land durch Mord entweiht.
Sie selbst bedeckten sich durch ihre Taten; durch ihre Werke wurden sie so untreu.
Da zürnte seinem Volk der Herr aufs heftigste, zum Abscheu wurde ihm sein Erbe.
Er gab sie in der Heiden Hand, und ihre Hasser herrschten über sie.
Und ihre Feinde drückten sie; sie mußten ihrer Macht sich beugen. -
43 ௪௩ அநேகமுறை அவர்களை விடுவித்தார்; அவர்களோ தங்களுடைய யோசனையினால் அவருக்கு விரோதமாகக் கலகம்செய்து, தங்களுடைய அக்கிரமத்தினால் சிறுமைப்படுத்தப்பட்டார்கள்.
Zu vielen Malen hat er sie befreit; sie aber blieben voller Trotz bei ihrem Plan, verkamen so durch ihre Sünde.
Er sah auf ihre Not, sooft er ihre Klage hörte, dachte er
an seinen Bund mit ihnen, ward andern Sinns in seiner großen Huld
und ließ sie Mitleid finden bei allen ihren Siegern. -
47 ௪௭ எங்கள் தேவனாகிய யெகோவாவே, நாங்கள் உமது பரிசுத்தப் பெயரைப் போற்றி, உம்மைத் துதிக்கிறதில் மேன்மைபாராட்டும்படி எங்களைக் காப்பாற்றி, எங்களைத் தேசங்களிலிருந்து சேர்த்தருளும்.
Zu Hilfe uns, Herr, unser Gott! - Bring uns zusammen aus den Heidenvölkern, auf daß wir Deinem heiligen Namen danken, uns rühmen Deines Ruhmes! -
48 ௪௮ இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய யெகோவா அநாதியாக என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்திரிக்கப்படத்தக்கவர். மக்களெல்லோரும் ஆமென், என்பார்களாக, அல்லேலூயா.
Gepriesen sei der Herr, Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk soll sprechen: "Amen! Alleluja!"
