சங்கீதம் 105
1 ௧ யெகோவாவை துதித்து, அவருடைய பெயரை பிரபலமாக்குங்கள், அவருடைய செய்கைகளை தேசங்களுக்குள்ளே பிரசித்தப்படுத்துங்கள்.
Give thanks to the LORD, call upon His name; make known His deeds among the nations.
Sing to Him, sing praises to Him; tell of all His wonders.
3 ௩ அவருடைய பரிசுத்த பெயரைக் குறித்து மேன்மைபாராட்டுங்கள்; யெகோவாவை தேடுகிறவர்களின் இருதயம் மகிழ்வதாக.
Glory in His holy name; let the hearts of those who seek the LORD rejoice.
Seek out the LORD and His strength; seek His face always.
Remember the wonders He has done, His marvels, and the judgments He has pronounced,
6 ௬ அவர் செய்த அதிசயங்களையும், அவருடைய அற்புதங்களையும், அவர் வாயிலிருந்து புறப்படும் நியாயத்தீர்ப்புகளையும் நினைவுகூருங்கள்.
O offspring of His servant Abraham, O sons of Jacob, His chosen ones.
He is the LORD our God; His judgments carry throughout the earth.
He remembers His covenant forever, the word He ordained for a thousand generations—
the covenant He made with Abraham, and the oath He swore to Isaac.
He confirmed it to Jacob as a decree, to Israel as an everlasting covenant:
“I will give you the land of Canaan as the portion of your inheritance.”
When they were few in number, few indeed, and strangers in the land,
13 ௧௩ அவர்கள் ஒரு தேசத்தைவிட்டு மறு தேசத்திற்கும், ஒரு ராஜ்ஜியத்தைவிட்டு மறுதேசத்திற்கும் போனார்கள்.
they wandered from nation to nation, from one kingdom to another.
He let no man oppress them; He rebuked kings on their behalf:
15 ௧௫ நான் அபிஷேகம்செய்தவர்களை நீங்கள் தொடாமலும், என்னுடைய தீர்க்கதரிசிகளுக்குத் தீங்கு செய்யாமலும் இருங்கள் என்றார்.
“Do not touch My anointed ones! Do no harm to My prophets!”
He called down famine on the land and cut off all their supplies of food.
He sent a man before them— Joseph, sold as a slave.
They bruised his feet with shackles and placed his neck in irons,
until his prediction came true and the word of the LORD proved him right.
The king sent and released him; the ruler of peoples set him free.
He made him master of his household, ruler over all his substance,
22 ௨௨ அவனைத் தன்னுடைய வீட்டுக்கு அதிகாரியும், தன்னுடைய செல்வங்களுக்கெல்லாம் ஆளுனராகவும் ஏற்படுத்தினார்.
to instruct his princes as he pleased and teach his elders wisdom.
Then Israel entered Egypt; Jacob dwelt in the land of Ham.
24 ௨௪ அவர் தம்முடைய மக்களை மிகவும் பலுகச்செய்து, அவர்களுடைய எதிரிகளைவிட அவர்களைப் பலவான்களாக்கினார்.
And the LORD made His people very fruitful, more numerous than their foes,
25 ௨௫ தம்முடைய மக்களைப் பகைக்கவும், தம்முடைய ஊழியக்காரர்களை வஞ்சனையாக நடத்தவும், அவர்களுடைய இருதயத்தை மாற்றினார்.
whose hearts He turned to hate His people, to conspire against His servants.
He sent Moses His servant, and Aaron, whom He had chosen.
They performed His miraculous signs among them, and wonders in the land of Ham.
He sent darkness, and it became dark— yet they defied His words.
He turned their waters to blood and caused their fish to die.
30 ௩0 அவர்களுடைய தேசம் தவளைகளை அதிகமாகப் பிறக்கவைத்தது; அவர்களுடைய ராஜாக்களின் அறைவீடுகளிலும் அவைகள் வந்தது.
Their land teemed with frogs, even in their royal chambers.
He spoke, and insects swarmed— gnats throughout their country.
He gave them hail for rain, with lightning throughout their land.
33 ௩௩ அவர்களுடைய திராட்சைச்செடிகளையும் அத்திமரங்களையும் அழித்து, அவர்களுடைய எல்லைகளிலுள்ள மரங்களையும் முறித்தார்.
He struck their vines and fig trees and shattered the trees of their country.
He spoke, and the locusts came— young locusts without number.
35 ௩௫ அவர்களுடைய தேசத்திலுள்ள எல்லா தாவரங்களையும் அரித்து, அவர்களுடைய நிலத்தின் கனியைத் தின்றுபோட்டது.
They devoured every plant in their land and consumed the produce of their soil.
36 ௩௬ அவர்களுடைய தேசத்திலே முதற்பிறப்புகள் அனைத்தையும், அவர்களுடைய பெலனில் முதற்பெலனான எல்லோரையும் அழித்தார்.
Then He struck all the firstborn in their land, the firstfruits of all their vigor.
37 ௩௭ அப்பொழுது அவர்களை வெள்ளியோடும் பொன்னோடும் புறப்படச்செய்தார்; அவர்கள் கோத்திரங்களில் பலவீனப்பட்டவன் ஒருவனும் இருந்ததில்லை.
He brought Israel out with silver and gold, and none among His tribes stumbled.
Egypt was glad when they departed, for the dread of Israel had fallen on them.
He spread a cloud as a covering and a fire to light up the night.
40 ௪0 இஸ்ரவேலர்கள் உணவு கேட்டார்கள், அவர் காடைகளை வரச்செய்தார்; வான அப்பத்தினாலும் அவர்களைத் திருப்தியாக்கினார்.
They asked, and He brought quail and satisfied them with the bread of heaven.
He opened a rock, and water gushed out; it flowed like a river in the desert.
For He remembered His holy promise to Abraham His servant.
43 ௪௩ தம்முடைய மக்களை மகிழ்ச்சியோடும், தாம் தெரிந்துகொண்டவர்களைக் கெம்பீர சத்தத்தோடும் புறப்படச்செய்து,
He brought forth His people with rejoicing, His chosen with shouts of joy.
He gave them the lands of the nations, that they might inherit the fruit of others’ labor,
45 ௪௫ அவர்களுக்கு அந்நியர்களுடைய தேசங்களைக் கொடுத்தார்; அந்நிய மக்களுடைய உழைப்பின் பலனைச் சுதந்தரித்துக்கொண்டார்கள். அல்லேலூயா.
that they might keep His statutes and obey His laws. Hallelujah!
