< மாற்கு 5 >

1 ௧ பின்பு அவர்கள் கடலுக்கு அக்கரையில் உள்ள கதரேனருடைய நாட்டிற்கு வந்தார்கள்.
అథ తూ సిన్ధుపారం గత్వా గిదేరీయప్రదేశ ఉపతస్థుః|
2 ௨ அவர் படகில் இருந்து இறங்கினவுடனே, அசுத்தஆவியுள்ள ஒரு மனிதன் கல்லறைகளில் இருந்து அவருக்கு எதிராகவந்தான்.
నౌకాతో నిర్గతమాత్రాద్ అపవిత్రభూతగ్రస్త ఏకః శ్మశానాదేత్య తం సాక్షాచ్ చకార|
3 ௩ அவன் கல்லறைகளிலே குடியிருந்து வந்தான்; அவனைச் சங்கிலிகளினால் கட்டவும் ஒருவனுக்கும் முடியவில்லை.
స శ్మశానేఽవాత్సీత్ కోపి తం శృఙ్ఖలేన బద్వ్వా స్థాపయితుం నాశక్నోత్|
4 ௪ அவன் பலமுறை விலங்குகளினாலும் சங்கிலிகளினாலும் கட்டப்பட்டும், சங்கிலிகளைத் தகர்த்து, விலங்குகளை உடைத்துப்போடுவான்; அவனை அடக்க ஒருவனுக்கும் முடியவில்லை.
జనైర్వారం నిగడైః శృఙ్ఖలైశ్చ స బద్ధోపి శృఙ్ఖలాన్యాకృష్య మోచితవాన్ నిగడాని చ భంక్త్వా ఖణ్డం ఖణ్డం కృతవాన్ కోపి తం వశీకర్త్తుం న శశక|
5 ௫ அவன் எப்பொழுதும் இரவும் பகலும், மலைகளிலும் கல்லறைகளிலும் இருந்து, சத்தம்போட்டு, கல்லுகளினால் தன்னைத்தானே காயப்படுத்திக்கொண்டிருந்தான்.
దివానిశం సదా పర్వ్వతం శ్మశానఞ్చ భ్రమిత్వా చీత్శబ్దం కృతవాన్ గ్రావభిశ్చ స్వయం స్వం కృతవాన్|
6 ௬ அவன் இயேசுவைத் தூரத்திலே பார்த்தபோது, ஓடிவந்து, அவரைப் பணிந்துகொண்டு:
స యీశుం దూరాత్ పశ్యన్నేవ ధావన్ తం ప్రణనామ ఉచైరువంశ్చోవాచ,
7 ௭ இயேசுவே, உன்னதமான தேவனுடைய குமாரனே, எனக்கும் உமக்கும் என்ன? என்னை வேதனைப்படுத்தவேண்டாம் என்று தேவனுடைய பெயரில் உம்மைக் கேட்டுக்கொள்ளுகிறேன் என்று அதிக சத்தமிட்டுச் சொன்னான்.
హే సర్వ్వోపరిస్థేశ్వరపుత్ర యీశో భవతా సహ మే కః సమ్బన్ధః? అహం త్వామీశ్వరేణ శాపయే మాం మా యాతయ|
8 ௮ ஏனென்றால், அவர் அவனைப் பார்த்து: அசுத்தஆவியே, இந்த மனிதனைவிட்டு வெளியே போ என்று சொல்லியிருந்தார்.
యతో యీశుస్తం కథితవాన్ రే అపవిత్రభూత, అస్మాన్నరాద్ బహిర్నిర్గచ్ఛ|
9 ௯ அப்பொழுது அவர் அவனைப் பார்த்து: உன் பெயர் என்ன என்று கேட்டார். அதற்கு அவன்: நாங்கள் அநேகர் இருப்பதினால் என் பெயர் லேகியோன் என்று சொல்லி,
అథ స తం పృష్టవాన్ కిన్తే నామ? తేన ప్రత్యుక్తం వయమనేకే ఽస్మస్తతోఽస్మన్నామ బాహినీ|
10 ௧0 தங்களை அந்தத் திசையிலிருந்து துரத்திவிடவேண்டாம் என்று அவரை அதிகமாக வேண்டிக்கொண்டான்.
తతోస్మాన్ దేశాన్న ప్రేషయేతి తే తం ప్రార్థయన్త|
11 ௧௧ அப்பொழுது, அந்த இடத்தில் மலையின் அருகில் அநேக பன்றிகள் கூட்டமாக மேய்ந்துகொண்டிருந்தது.
తదానీం పర్వ్వతం నికషా బృహన్ వరాహవ్రజశ్చరన్నాసీత్|
12 ௧௨ அந்தப் பிசாசுகள் அவரைப் பார்த்து: பன்றிகளுக்குள்ளே போக, அவைகளுக்குள் எங்களை அனுப்பும் என்று அவரை வேண்டிக்கொண்டன.
తస్మాద్ భూతా వినయేన జగదుః, అముం వరాహవ్రజమ్ ఆశ్రయితుమ్ అస్మాన్ ప్రహిణు|
13 ௧௩ இயேசு அவைகளுக்கு உத்தரவு கொடுத்தவுடனே, அசுத்தஆவிகள் புறப்பட்டுப் பன்றிகளுக்குள் போனது; உடனே ஏறக்குறைய இரண்டாயிரம் பன்றிகளுள்ள அந்தக்கூட்டம் உயர்ந்த மேட்டிலிருந்து ஓடி, கடலிலே பாய்ந்து, கடலில் அமிழ்ந்துபோனது.
యీశునానుజ్ఞాతాస్తేఽపవిత్రభూతా బహిర్నిర్యాయ వరాహవ్రజం ప్రావిశన్ తతః సర్వ్వే వరాహా వస్తుతస్తు ప్రాయోద్విసహస్రసంఙ్ఖ్యకాః కటకేన మహాజవాద్ ధావన్తః సిన్ధౌ ప్రాణాన్ జహుః|
14 ௧௪ பன்றிகளை மேய்த்தவர்கள் ஓடி, இதைப் பட்டணத்திலும் சுற்றுப்புறங்களிலும் அறிவித்தார்கள். அப்பொழுது நடந்தவைகளைப் பார்ப்பதற்காக மக்கள் புறப்பட்டு;
తస్మాద్ వరాహపాలకాః పలాయమానాః పురే గ్రామే చ తద్వార్త్తం కథయాఞ్చక్రుః| తదా లోకా ఘటితం తత్కార్య్యం ద్రష్టుం బహిర్జగ్ముః
15 ௧௫ இயேசுவிடம் வந்து, லேகியோனாகிய பிசாசுகள் பிடித்திருந்தவன் புத்தி தெளிந்து, உடை அணிந்து, உட்கார்ந்திருப்பதைப் பார்த்து, பயந்தார்கள்.
యీశోః సన్నిధిం గత్వా తం భూతగ్రస్తమ్ అర్థాద్ బాహినీభూతగ్రస్తం నరం సవస్త్రం సచేతనం సముపవిష్టఞ్చ దృష్ట్వా బిభ్యుః|
16 ௧௬ பிசாசுகள் பிடித்திருந்தவனுக்கும் பன்றிகளுக்கும் நடந்தவைகளைப் பார்த்தவர்களும் அவர்களுக்கு விளக்கமாகச் சொன்னார்கள்.
తతో దృష్టతత్కార్య్యలోకాస్తస్య భూతగ్రస్తనరస్య వరాహవ్రజస్యాపి తాం ధటనాం వర్ణయామాసుః|
17 ௧௭ அப்பொழுது தங்களுடைய எல்லைகளைவிட்டுப் போகவேண்டும் என்று அவரை வேண்டிக்கொண்டார்கள்.
తతస్తే స్వసీమాతో బహిర్గన్తుం యీశుం వినేతుమారేభిరే|
18 ௧௮ அப்படியே அவர் படகில் ஏறும்பொழுது, பிசாசு பிடித்திருந்தவன், இயேசுவோடு வருவதற்கு தனக்கு அனுமதி கொடுக்கவேண்டும் என்று அவரை வேண்டிக்கொண்டான்.
అథ తస్య నౌకారోహణకాలే స భూతముక్తో నా యీశునా సహ స్థాతుం ప్రార్థయతే;
19 ௧௯ இயேசு அவனுக்கு அனுமதி கொடுக்காமல்: நீ உன் குடும்பத்தாரிடம் உன் வீட்டிற்குப்போய், கர்த்தர் உனக்கு மனமிறங்கி, உனக்குச் செய்தவைகளை எல்லாம் அவர்களுக்குச் சொல் என்று சொன்னார்.
కిన్తు స తమననుమత్య కథితవాన్ త్వం నిజాత్మీయానాం సమీపం గృహఞ్చ గచ్ఛ ప్రభుస్త్వయి కృపాం కృత్వా యాని కర్మ్మాణి కృతవాన్ తాని తాన్ జ్ఞాపయ|
20 ௨0 அப்படியே அவன்போய், இயேசு தனக்குச் செய்தவைகளை எல்லாம் தெக்கப்போலி என்னும் நாட்டில் பிரசித்தப்படுத்தினான்; எல்லோரும் ஆச்சரியப்பட்டார்கள்.
అతః స ప్రస్థాయ యీశునా కృతం తత్సర్వ్వాశ్చర్య్యం కర్మ్మ దికాపలిదేశే ప్రచారయితుం ప్రారబ్ధవాన్ తతః సర్వ్వే లోకా ఆశ్చర్య్యం మేనిరే|
21 ௨௧ இயேசு படகில் ஏறி மறுபடியும் இக்கரைக்கு வந்து, கடலோரத்தில் இருந்தபோது, அநேக மக்கள் அவரிடம் கூடிவந்தார்கள்.
అనన్తరం యీశౌ నావా పునరన్యపార ఉత్తీర్ణే సిన్ధుతటే చ తిష్ఠతి సతి తత్సమీపే బహులోకానాం సమాగమోఽభూత్|
22 ௨௨ அப்பொழுது, ஜெப ஆலயத்தலைவரில் ஒருவனாகிய யவீரு என்பவன் வந்து, அவரைப் பார்த்தவுடனே, அவர் பாதத்தில் விழுந்து:
అపరం యాయీర్ నామ్నా కశ్చిద్ భజనగృహస్యాధిప ఆగత్య తం దృష్ట్వైవ చరణయోః పతిత్వా బహు నివేద్య కథితవాన్;
23 ௨௩ என் மகள் மரணவேதனைப்படுகிறாள், அவள் சுகமடைய, நீர் வந்து, அவள்மேல் உமது கரங்களை வையும், அப்பொழுது பிழைப்பாள் என்று அவரை அதிகமாக வேண்டிக்கொண்டான்.
మమ కన్యా మృతప్రాయాభూద్ అతో భవానేత్య తదారోగ్యాయ తస్యా గాత్రే హస్తమ్ అర్పయతు తేనైవ సా జీవిష్యతి|
24 ௨௪ அவர் அவனோடுகூட போனார். அநேக மக்கள் அவருக்குப் பின்னேசென்று, அவரை நெருக்கினார்கள்.
తదా యీశుస్తేన సహ చలితః కిన్తు తత్పశ్చాద్ బహులోకాశ్చలిత్వా తాద్గాత్రే పతితాః|
25 ௨௫ அப்பொழுது பன்னிரண்டு வருடங்களாக இரத்தப்போக்கினாலே அவதிப்பட்ட ஒரு பெண்,
అథ ద్వాదశవర్షాణి ప్రదరరోగేణ
26 ௨௬ அநேக வைத்தியர்களால் அதிகமாக வருத்தப்பட்டு, தன்னிடம் இருந்த எல்லாவற்றையும் செலவு செய்தும், கொஞ்சம்கூட குணமாகாமல் அதிகமாக வருத்தப்படுகிறபொழுது,
శీర్ణా చికిత్సకానాం నానాచికిత్సాభిశ్చ దుఃఖం భుక్తవతీ చ సర్వ్వస్వం వ్యయిత్వాపి నారోగ్యం ప్రాప్తా చ పునరపి పీడితాసీచ్చ
27 ௨௭ இயேசுவைப்பற்றிக் கேள்விப்பட்டு: நான் அவருடைய ஆடையையாவது தொட்டால் சுகம் பெறுவேன் என்று சொல்லி;
యా స్త్రీ సా యీశో ర్వార్త్తాం ప్రాప్య మనసాకథయత్ యద్యహం తస్య వస్త్రమాత్ర స్ప్రష్టుం లభేయం తదా రోగహీనా భవిష్యామి|
28 ௨௮ மக்கள் கூட்டத்தின் உள்ளே அவருக்குப் பின்பக்கத்தில் வந்து, அவருடைய ஆடையைத் தொட்டாள்.
అతోహేతోః సా లోకారణ్యమధ్యే తత్పశ్చాదాగత్య తస్య వస్త్రం పస్పర్శ|
29 ௨௯ உடனே அவளுடைய இரத்தப்போக்கு நின்றுபோனது; அந்த வேதனை நீங்கி சுகம் பெற்றதை அவள் தன் சரீரத்தில் உணர்ந்தாள்.
తేనైవ తత్క్షణం తస్యా రక్తస్రోతః శుష్కం స్వయం తస్మాద్ రోగాన్ముక్తా ఇత్యపి దేహేఽనుభూతా|
30 ௩0 உடனே இயேசு தம்மிடம் இருந்து வல்லமை புறப்பட்டுப் போனதைத் தமக்குள் அறிந்து, மக்கள்கூட்டத்தில் திரும்பி: என் ஆடைகளைத் தொட்டது யார் என்று கேட்டார்.
అథ స్వస్మాత్ శక్తి ర్నిర్గతా యీశురేతన్మనసా జ్ఞాత్వా లోకనివహం ప్రతి ముఖం వ్యావృత్య పృష్టవాన్ కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టం?
31 ௩௧ அவருடைய சீடர்கள் அவரைப் பார்த்து: அநேக மக்கள் உம்மை நெருக்கிக்கொண்டிருக்கிறதை நீர் பார்த்தும், என்னைத் தொட்டது யார் என்று கேட்கிறீரே என்றார்கள்.
తతస్తస్య శిష్యా ఊచుః భవతో వపుషి లోకాః సంఘర్షన్తి తద్ దృష్ట్వా కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టమితి కుతః కథయతి?
32 ௩௨ இதைச் செய்தவளைப் பார்க்க அவர் சுற்றிலும் பார்த்தார்.
కిన్తు కేన తత్ కర్మ్మ కృతం తద్ ద్రష్టుం యీశుశ్చతుర్దిశో దృష్టవాన్|
33 ௩௩ தன்னிடம் நடந்ததை அறிந்த அந்தப் பெண் பயந்து, நடுங்கி, அவர் முன்பாக வந்து விழுந்து, உண்மைகளை எல்லாம் அவருக்குச் சொன்னாள்.
తతః సా స్త్రీ భీతా కమ్పితా చ సతీ స్వస్యా రుక్ప్రతిక్రియా జాతేతి జ్ఞాత్వాగత్య తత్సమ్ముఖే పతిత్వా సర్వ్వవృత్తాన్తం సత్యం తస్మై కథయామాస|
34 ௩௪ அவர் அவளைப் பார்த்து: மகளே, உன் விசுவாசம் உன்னை இரட்சித்தது, நீ சமாதானத்தோடு போய், உன் வேதனை நீங்கி, சுகமாக இரு என்றார்.
తదానీం యీశుస్తాం గదితవాన్, హే కన్యే తవ ప్రతీతిస్త్వామ్ అరోగామకరోత్ త్వం క్షేమేణ వ్రజ స్వరోగాన్ముక్తా చ తిష్ఠ|
35 ௩௫ அவர் இப்படிப் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது, ஜெப ஆலயத்தலைவனுடைய வீட்டிலிருந்து சிலர் வந்து: உம்முடைய மகள் மரித்துப்போனாள், இனி ஏன் போதகரை வருத்தப்படுத்துகிறாய் என்றார்கள்.
ఇతివాక్యవదనకాలే భజనగృహాధిపస్య నివేశనాల్ లోకా ఏత్యాధిపం బభాషిరే తవ కన్యా మృతా తస్మాద్ గురుం పునః కుతః క్లిశ్నాసి?
36 ௩௬ அவர்கள் சொன்ன வார்த்தையை இயேசு கேட்டவுடனே, ஜெப ஆலயத்தலைவனைப் பார்த்து: பயப்படாதே, விசுவாசம் உள்ளவனாக இரு என்று சொல்லி;
కిన్తు యీశుస్తద్ వాక్యం శ్రుత్వైవ భజనగృహాధిపం గదితవాన్ మా భైషీః కేవలం విశ్వాసిహి|
37 ௩௭ வேறுயாரையும் தம்மோடு சேர்த்துக்கொள்ளாமல், பேதுருவையும், யாக்கோபையும், யாக்கோபின் சகோதரன் யோவானையும் தம்மோடு கூட்டிக்கொண்டுபோனார்;
అథ పితరో యాకూబ్ తద్భ్రాతా యోహన్ చ ఏతాన్ వినా కమపి స్వపశ్చాద్ యాతుం నాన్వమన్యత|
38 ௩௮ ஜெப ஆலயத்தலைவனுடைய வீட்டிற்கு வந்து, அங்கே சத்தமிடுகிற மக்களையும் மிகவும் அழுது புலம்புகிறவர்களையும் கண்டு,
తస్య భజనగృహాధిపస్య నివేశనసమీపమ్ ఆగత్య కలహం బహురోదనం విలాపఞ్చ కుర్వ్వతో లోకాన్ దదర్శ|
39 ௩௯ உள்ளே சென்று: நீங்கள் சத்தமிட்டு அழுகிறது ஏன்? பிள்ளை மரிக்கவில்லை, தூங்கிக்கொண்டிருக்கிறாள் என்றார்.
తస్మాన్ నివేశనం ప్రవిశ్య ప్రోక్తవాన్ యూయం కుత ఇత్థం కలహం రోదనఞ్చ కురుథ? కన్యా న మృతా నిద్రాతి|
40 ௪0 அதற்காக அவரைப் பார்த்து சிரித்தார்கள். எல்லோரையும் அவர் வெளியே அனுப்பிவிட்டு, பிள்ளையின் தகப்பனையும் தாயையும் தம்மோடு வந்தவர்களையும் அழைத்துக்கொண்டு, பிள்ளை இருந்த அறைக்குள் சென்று,
తస్మాత్తే తముపజహసుః కిన్తు యీశుః సర్వ్వాన బహిష్కృత్య కన్యాయాః పితరౌ స్వసఙ్గినశ్చ గృహీత్వా యత్ర కన్యాసీత్ తత్ స్థానం ప్రవిష్టవాన్|
41 ௪௧ பிள்ளையின் கையைப் பிடித்து: தலீத்தாகூமி என்றார்; அதற்கு; சிறுபெண்ணே எழுந்திரு என்று உனக்குச் சொல்லுகிறேன் என்று அர்த்தம்.
అథ స తస్యాః కన్యాయా హస్తౌ ధృత్వా తాం బభాషే టాలీథా కూమీ, అర్థతో హే కన్యే త్వముత్తిష్ఠ ఇత్యాజ్ఞాపయామి|
42 ௪௨ உடனே சிறுபெண் எழுந்து நடந்தாள்; அவள் பன்னிரண்டு வயதுள்ளவளாக இருந்தாள். அவர்கள் அனைவரும் மிகுந்த ஆச்சரியப்பட்டுப் பிரமித்தார்கள்.
తునైవ తత్క్షణం సా ద్వాదశవర్షవయస్కా కన్యా పోత్థాయ చలితుమారేభే, ఇతః సర్వ్వే మహావిస్మయం గతాః|
43 ௪௩ அதை ஒருவருக்கும் சொல்லவேண்டாம் என்று அவர்களுக்கு உறுதியாகக் கட்டளையிட்டு, அவளுக்குச் சாப்பிடுவதற்கு ஏதாவது கொடுங்கள் என்று சொன்னார்.
తత ఏతస్యై కిఞ్చిత్ ఖాద్యం దత్తేతి కథయిత్వా ఏతత్కర్మ్మ కమపి న జ్ఞాపయతేతి దృఢమాదిష్టవాన్|

< மாற்கு 5 >