Jon 13
1 So si Vngbokunam Pumja aluv loma dwbv loochoyanv alu bv rito. Jisu ninyigv nyiamookua kayupikula okv Abu gvlo vngdwv aaduku vla chintoku. Nw nyiamooku so nw gvbvrinv vdwa alu gv dwkia arwng rungbv paktoku okv nw bunua ataranya alu lobv pakbwngre.
Det var straks fyre påskehøgtidi: Jesus visste at hans time var komen då han skulde fara burt frå denne verdi og heim til Faderen, og som han hadde elska sine eigne, som var i verdi, so elska han deim til enden.
2 Jisu la ninyigv lvbwlaksu vdwv dvnam dvla doonyato. Uyudvbv ngv Saimon Iskeriot gv kuunyilo Judas Iskeriot gv haapok lo Jisunyi kubdubv mvnggv nvnv nga lwkro toku.
Då dei heldt kveldverd, og djevelen alt hadde skote det i hugen på Judas Simonsson Iskariot at han skulde svika honom,
3 Jisu Abu ninyia jwkrw mvnwngnga jilwk pvku vla chintoku; nw Pwknvyarnv gvlokv aanv ngv okv Pwknvyarnv gvlo vngtv rikunv vla chintoku.
og då Jesus visste at Faderen hadde gjeve alt i hans hender, og at han var komen frå Gud og gjekk til Gud,
4 Vkvlvgabv hv tvbul lokv dakrap toku, ninyigv agumlo vji a pilin toku, okv vbee vkv leit am puchingsito.
so reiser han seg frå bordet og legg av seg kjolen sin, og tek eit handklæde og batt um seg;
5 Vbvrikunamv nw gamla lo isi mego pwlwkto okv lvbwlaksu vdwgv lvpa vdwa harkak kakrap toku okv ninyigv leit lo puchingnam vbee lokv tipw toku.
so slær han vatn i vaskarfatet og tok til å två føterne åt læresveinarne og turka dei med handklædet som han hadde bunde kring livet.
6 Nw Saimon Pitar gvlo aatoku, Pitar ninyia mintoku, “Ahtu, no ngoogv lvpa nga harkak dubvi?”
Han kjem då til Simon Peter, og han segjer til honom: «Herre, tvær du mine føter?»
7 Jisu ninyia mirwkto, “No vjak chimare ngo ogugo ridung dunvdw, vbvritola no kokwngnyi chireku.”
Jesus svara honom so: «Kva det er eg gjer, veit du ikkje no, men du skal skyna det sidan.»
8 Pitar minbwk toku, “Vdwloka ogubv rijeka no ngoogv lvpa nga harkak maji nvngv!” Jisu minrwkto “Ngo nonugv lvpa nga harkak mabolo, nonu ngoogv lvbwlaksubv rinyu mare.” (aiōn g165)
«Aldri i verdi skal du två mine føter, » segjer Peter. «Dersom eg ikkje tvær deg, hev du ingen ting i hop med meg, » svara Jesus. (aiōn g165)
9 Saimon Pitar mirwkto, “Ahtu, ngoogv lvpa mvngchik ka harkak mabv, vbvkubolo! ngoogv laak okv dumpo ngaaka harkak labv!”
Simon Peter segjer til honom: «Herre, ikkje berre føterne, men henderne og hovudet med!»
10 Jisu minto, “Yvv bunudw horsok sokro pvkunv bunu mvnwngngv darwk pvkunv okv bunu atuv harkak sise kaakuma, bunugv lvpa vdwa mwngku. Nonu mvnwngngv darwk pvku—akin gomwng.”
«Den som hev lauga seg, treng ikkje två anna enn føterne; elles er han heiltupp rein, » segjer Jesus; «og de er reine, men ikkje alle.»
11 Jisu chintoku yvvdw ninyia kubjinv angv; vkvlvgabv nw minto, “Mvnwngngv darwk pvku, akin gomwng.”
Han visste kven som skulde svika honom; difor var det han sagde: «De er’kje reine alle.»
12 Jisu bunugv lvpa vdwa harkakro kochingbv nw ninyigv agum gv vji a pilwk sutoku okv ninyigv dooku tvbul lo aakur toku. Nw tvvkato, “Ngo vjak nonua ogugo ripvdw nonu chimpvre?”
Då han no hadde tvege føterne deira og teke på seg kjolen sin og sett seg til bords att, sagde han til deim: «Skynar de kva det er eg hev gjort med dykk?
13 “Nonu nga Ahtu okv Tamsarnv vla mindu, okv si rijwkkv nonu svbv rila, ogulvgavbolo ngo vbv rirungdo.
De kallar meg «Meister» og «Herre, » og det segjer sant; for det er eg.
14 Ngo, nonugv Ahtu okv Tamsarnv, vjak nonugv lvpa vdwa harkakto. Vbvrikunamv, nonuka, akonv akonvgv lvpa nga harkak minsu laka.
Hev no eg, herren og meisteren, tvege føterne dykkar, so lyt de og två føterne åt kvarandre.
15 Ngo nonua rimurilam jipvnv, nonua ngoogv nonua rinam apiabv rimu dubv vla.
Det er eit mynster eg hev synt dykk; som eg gjorde med dykk, so skal de og gjera.
16 Ngo nonua jvjv nga minjidunv: pakbu hv ninyigv Atua kaiyama dunv, okv jokria nvngv ninyia kanamla vngmunv anga kaiyama dunv.
Det segjer eg dykk for visst og sant: Ein tenar er ikkje større enn herren sin, og ein ærendsvein er ikkje større enn den som hev sendt honom.
17 Vjak nonu so gv jvjv nga chindu, nonu achialvbv mvngpu reku sum nonu riying bolo!”
Veit de det, so er de sæle, so sant de gjer etter det.
18 “Ngo nonu mvnwngnga mima dunv; ngoogv darnam vdwa ngo chindu. Vbvritola Darwknv Kitaplo minam v jvjvbv rirungre ho mindu, ‘Nyi gunv ngoogv lvkobv dvbam dunv hv nga rinying riru duku.’
Eg talar ikkje um dykk alle; eg veit kven eg valde ut; men det var so Skrifti skulde sannast: «Den som et mitt brød, hev lyft sin hæl imot meg.»
19 So si rilinla ritvmadvbv ngo vjak nonua mincho jidunv, ho nonu mvngjwng reku ‘Ngo Yvvdw Ngo.’
Eg segjer dykk det alt no, fyrr det hev hendt, so de, når det hender, skal tru at eg er den eg er.
20 Ngo nonua jvjv nga minjidunv: yvvdw ngoogv kanamla vngmunam akonyi naarwksidunv hv ngam naarwk tadunv; okv yvvdw ngam naarwksidunv hv ngam vngmunv ninyia naarwksitadunv.”
Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som tek imot ein eg sender, tek imot meg, og den som tek imot meg, tek imot den som sende meg.»
21 Jisu sum minro kochingbv, hv achialvbv mvngdwk mvngku lakula okv minlin toku, “Ngo jvjv nga nonua minjidunv: nonugv lokv akonv ngam koa tvduku.”
Då Jesus hadde sagt det, vart han uppøst i åndi, og sagde sterkt og ålvorsamt: «Det segjer eg dykk for visst og sant: Ein av dykk kjem til å svika meg!»
22 Lwbwlaksu vdwv akonv akonyi kaagap minsuto, achialvbv abwkalo kuma toku yvvnyi mindu nvbvre vla.
Læresveinarne såg på kvarandre og kunde ikkje skyna kven det var han meinte.
23 Lwbwlaksu akonv, Jisu gv pakyachoknam angv, Jisunyi dochinsinvgo.
Ein av læresveinarne - den som Jesus elska - sat ved hans høgre sida.
24 Saimon Pitar ninyia lakching ngv chigap lwngchingla mvto okv minto, “Ninyia tvvkato yvvnyi mindu nvbvre.”
Honom gjer Simon Peter eit teikn til, og segjer til honom: «Seg kven det er han meiner!»
25 Vkvlvgabv ho lvbwlaksu angv Jisu gvlo hvngnwkto okv tvvkato, “Ahtu, hv yvvla?”
Han bøygde seg då næmare innåt Jesus, og segjer til honom: «Herre, kven er det?»
26 Jisu mirwkto, “Ngo vtwng mego naala bati lo nwkbok tvvla ninyia jire; hv nyi angv.” Vkvlvgabv nw vtwng patung achukgo naato, um nwkbok toku, okv Saimon Iskeriot gv kuunyilo Judasnyi jitoku.
«Det er han som eg gjev den biten eg no duppar i fatet, » svara Jesus. So duppar han biten, og tek og gjev honom til Judas Simonsson Iskariot.
27 Judas vtwng nga dvdanam gula Uyudvbv ngv baapubv nw gvlo aatoku. Jisu ninyi minto, “No ogugo ridung dudw baapubv ritoka!”
Og då han hadde fenge biten, då for Satan i honom. So segjer Jesus til honom: «Gjer det snart, det du vil gjera!»
28 Tvbul lo doonv kvvbi nyi vdwv chimato Jisu ninyia sum ogugbv minpv nvdw.
Men ingen av deim som sat med til bords, skyna kva han meinte med det han sagde til honom.
29 Judas morko bvngya nvgobv rikunam lvgabv, lvbwlaksu megonv Jisu ninyia Pumja gv lvgabv ogugo rvvmu tvbv vmalo heemanv vdwa ogugo jimu tvbv vngmupvnv go vla mvngto.
Sidan det var Judas som hadde kassa, tenkte sume at Jesus vilde segja som so: «Kjøp det me treng til høgtidi!» eller at han skulde gjeva noko til dei fatige.
30 Judas vtwng nga naarwksuto okv vjakgobv agumbv lintoku. Ho kanv toku.
Med det same Judas hadde teke mot biten, gjekk han ut. Det var natt.
31 Judas gv vngro kochingbv, Jisu minto, “Vjak Nyia Kuunyilo gv kai nama kaapa duku; vjak nw gvlokv Pwknvyarnv gv kai nama kaapa duku.
Då han var gjengen, sagde Jesus: «No er Menneskjesonen herleggjord, og Gud er herleggjord i honom.
32 Pwknvyarnv gv kai nammv nw gvlokv kaapa duku nvbolo, vbvrikunamv Pwknvyarnvnyi Nyia Kuunyilo gv kai nama ninyigv lokv kaatamre okv hv vbv vjakgobv rireku.
Er Gud herleggjord i honom, so skal Gud og herleggjera honom i seg sjølv, og han skal herleggjera honom snart.
33 Ngo gv kuu vdwa, ngo nonua kaigo lvkobv ribam kumare. Nonu nga kaakar reku; vbvritola ngo vjak nonua mindunv ngo oguaingbv Jius nyi kainv vdwa mindudw, ‘Ngo ogolo vngdudw nonu vngnyu mare.’
Berre ei liti stund er eg endå hjå dykk, borni mine. De kjem til å leita etter meg, og som eg sagde til jødarne: «Dit eg gjeng, kann ikkje de koma, » so segjer eg no til dykk og.
34 Okv ngo vjak nonua anwnv gamki gaamgo jidunv: ajin anyingnga pakmi sulaka. Ngoogv nonua paknam apiabv, vkvlvgabv nonuno pakmi sulaka,
Eit nytt bod gjev eg dykk: at de skal elska kvarandre; liksom eg hev elska dykk, so skal de og elska kvarandre.
35 Nonu akonv akonvnga pakmi sibolo, vbvrikunamv nyi mvnwngngv chinreku nonu ngoogv lvbwlaksu v vla.”
På det skal alle skyna at de er mine læresveinar - på det at de hev kjærleik til kvarandre.»
36 Saimon Pitar ninyia tvvkato, “Ahtu, no ogolo vngtv dunv?” Jisu mirwkto, “No vjak vngming gvnyu mare ngoogv vngkulo; vbvritola kokwnglo no nga vngming gvreku!”
Simon Peter segjer til honom: «Herre, kvar gjeng du av?» Jesus svara: «Dit eg gjeng, kann du ikkje fylgja meg no, men du skal fylgja meg sidan.»
37 Pitar tvvkato, “Ahtu, ogulvgabv ngo vjak nam vngming gvnyu madubv?” “Ngo noogv lvgabv siso mvngdunv!”
«Kvi kann eg ikkje fylgja deg straks, Herre?» segjer Peter; «eg vil gjeva mitt liv for deg!»
38 Jisu mirwkto, “No jvjvbv ngoogv lvgabv sidubv mvngpv pvnvre?” Ngo nam jvjv nga minjidunv: rokpuv koktv madvbv no ngam chima vla lvom go minre.
«Vil du gjeva ditt liv for meg?» svara Jesus; «det segjer eg deg for visst og sant: Hanen skal ikkje gala fyrr du hev avneitta meg tri gonger.»
