< Job 17 >
1 Ang aking espiritu ay naubos, at ang aking mga araw ay tapos na; handa na ang libingan para sa akin.
My spirit hath been destroyed, My days extinguished — graves [are] for me.
2 Tunay nga na mayroong mangungutyang kasama ko; lagi ko dapat makita ang kanilang pagtatangka.
If not — mockeries [are] with me. And in their provocations mine eye lodgeth.
3 Ibigay ngayon ang isang pangako, maging isang tagapanagot para sa akin sa iyong sarili; sino pa roon ang tutulong sa akin?
Place, I pray Thee, my pledge with Thee; Who is he that striketh hand with me?
4 Dahil sa iyo, O Diyos, iningatan mo ang kanilang mga puso na maunawaan ito; kaya, hindi mo sila maitatas nang higit sa akin.
For their heart Thou hast hidden From understanding, Therefore Thou dost not exalt them.
5 Siyang bumabatikos sa kaniyang mga kaibigan para sa isang gantimpala, sa mata ng kaniyang mga anak ay hindi magtatagumpay.
For a portion he sheweth friendship, And the eyes of his sons are consumed.
6 Pero ginawa niya akong isang usap-usapan ng mga tao; dinuraan nila ang aking mukha.
And he set me up for a proverb of the peoples, And a wonder before them I am.
7 Malabo na rin ang aking mata dahil sa kalungkutan; payat na ang buong katawan ko gaya ng mga anino.
And dim from sorrow is mine eye, And my members as a shadow all of them.
8 Sinisindak nito ang mga matutuwid; ang inosente ay ginugulo ang kaniyang sarili laban sa taong hindi maka-diyos.
Astonished are the upright at this, And the innocent against the profane Stirreth himself up.
9 Nag-iingat ang taong matuwid sa kaniyang landas; siyang may malinis na mga kamay ay lalakas nang lalakas.
And the righteous layeth hold [on] his way, And the clean of hands addeth strength, And — dumb are they all.
10 Pero para sa inyong lahat, halika ka ngayon; hindi ako makakakita ng matalinong tao sa kalagitnaan ninyo.
Return, and come in, I pray you, And I find not among you a wise man.
11 Lumipas na ang mga araw ko, tapos na ang mga plano ko, kahit ang mga kahilingan ng aking puso.
My days have passed by, My devices have been broken off, The possessions of my heart!
12 Ang mga taong ito, ang mga mangungutya, pinalitan ang gabi ng araw; ang liwanag, sinabi nila, malapit na sa kadiliman.
Night for day they appoint, Light [is] near because of darkness.
13 Nang tumingin ako sa sheol bilang aking tahanan; mula nang lumaganap ang aking higaan sa kadiliman; (Sheol )
If I wait — Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my couch. (Sheol )
14 mula nang sinabi ko sa hukay, 'ikaw ang aking ama,' at sa uod, 'ikaw ang aking ina o aking kapatid na babae,'
To corruption I have called: — 'Thou [art] my father.' 'My mother' and 'my sister' — to the worm.
15 nasaan na ngayon ang aking pag-asa?, dahil sa aking pag-asa, sinong makakakita ng anuman?
And where [is] now my hope? Yea, my hope, who doth behold it?
16 Ang pag-asa ba ay bababa sa tarangkahan ng sheol kapag kami ay pumanaog sa alabok? (Sheol )
[To] the parts of Sheol ye go down, If together on the dust we may rest. (Sheol )