Job 10
1 Napapagod ako sa aking buhay; magbibigay ako ng malayang pagpapahayag sa aking hinaing; magsasalita ako sa kapaitan ng aking kaluluwa.
Kad mi je duši život omrznuo, nek' mi tužaljka poteče slobodno, zborit ću u gorčini duše svoje.
2 Sasabihin ko sa Diyos, huwag mo akong basta isumpa; ipakita mo kung bakit mo ako inaakusahan.
Reću ću Bogu: Nemoj me osudit! Kaži mi zašto se na me obaraš.
3 Makakabuti ba para sa iyo na ako ay iyong apihin, na kasuklaman ang mga gawa ng iyong mga kamay habang ikaw ay nakangiti sa mga plano ng masasama?
TÓa što od toga imaš da me tlačiš, da djelo ruku svojih zabacuješ, da pomažeš namjerama opakih?
4 Mayroon ka bang mga mata? Nakakakita ka ba kagaya ng nakikita ng tao?
Jesu li u tebe oči tjelesne? Zar ti vidiš kao što čovjek vidi?
5 Ang mga araw mo ba ay kagaya ng mga araw ng sangkatauhan o ang mga taon mo ba ay kagaya ng mga taon ng mga tao,
Zar su ti dani k'o dani smrtnika a kao ljudski vijek tvoje godine?
6 na nag-uusisa sa aking mga kasamaan at nagsasaliksik ng aking mga kasalanan,
Zbog čega krivnju moju istražuješ i grijehe moje hoćeš razotkriti,
7 kahit na alam mong wala akong kasalanan at walang sinumang makakasagip sa akin mula sa iyong mga kamay?
kad znadeš dobro da sam nedužan, da ruci tvojoj izmaknut ne mogu?
8 Ang iyong mga kamay ang nagbalangkas at humubog sa akin, pero sinisira mo ako.
Tvoje me ruke sazdaše, stvoriše, zašto da me sada opet raščiniš!
9 Alalahanin mo, nagsusumamo ako sa iyo, na hinubog mo ako gaya ng putik; ibabalik mo ba muli ako sa alabok?
Sjeti se, k'o glinu si me sazdao i u prah ćeš me ponovo vratiti.
10 Hindi ba't ibinuhos mo ako na parang gatas at binuo mo ako na parang keso?
Nisi li mene k'o mlijeko ulio i učinio da se k'o sir zgrušam?
11 Binihisan mo ako ng balat at laman at hinabi mo akong magkakasama ng mga buto at mga litid.
Kožom si me i mesom odjenuo, kostima si me spleo i žilama.
12 Pinagkalooban mo ako ng buhay at katapatan sa tipan; ang tulong mo ang nagbantay sa aking espiritu.
S milošću si mi život darovao, brižljivo si nad mojim bdio dahom.
13 Gayon man itinago mo ang mga bagay na ito sa iyong puso—alam ko ito ang iyong iniisip:
Al' u svom srcu ovo si sakrio, znam da je tvoja to bila namjera:
14 na kung ako ay nagkasala, napapansin mo ito; Hindi mo ako ipapawalang-sala sa aking mga kasamaan.
da paziš budno hoću li zgriješiti i da mi grijeh ne prođe nekažnjeno.
15 Kung ako ay masama, sumpain ako; kahit ako ay matuwid, hindi ko maaring itaas ang aking ulo, yamang puno ako nang kahihiyan at pinagmamasdan ang sarili kong paghihirap.
Ako sam grešan, onda teško meni, ako li sam prav, glavu ne smijem dići - shrvan sramotom, nesrećom napojen!
16 Kung titingala ang aking ulo, hinuhuli mo ako tulad ng isang leon; muli mong ipinapakita sa akin na ikaw ay makapangyarihan.
Ispravim li se, k'o lav me nagoniš, snagu svoju okušavaš na meni,
17 Nagdadala ka ng mga bagong saksi laban sa akin at dinadagdagan mo ang iyong galit sa akin; sinasalakay mo ako ng mga bagong hukbo.
optužbe nove na mene podižeš, jarošću većom na mene usplamtiš i sa svježim se četama obaraš.
18 Bakit, kung gayon, inilabas mo ako mula sa sinapupunan? Sana ay isinuko ko na ang aking espiritu para wala ng mata ang nakakita sa akin kailanman.
Iz utrobe što si me izvukao? O, što ne umrijeh: vidjeli me ne bi,
19 hindi na sana ako nabuhay; binitbit na sana ako mula sa sinapupunan diretso sa libingan.
bio bih k'o da me ni bilo nije, iz utrobe u grob bi me stavili.
20 Hindi ba kaunti na lang ang aking mga araw? Kung gayon ay tapusin na, hayaan akong mag-isa, para magkaroon naman ako ng kaunting pahinga
Mog su života dani tako kratki! Pusti me da se još malo veselim
21 bago ako pumunta kung saan hindi na ako makakabalik, sa lupain ng kadiliman at sa anino ng kamatayan,
prije nego ću na put bez povratka, u zemlju tame, zemlju sjene smrtne,
22 ang lupain na kasing-dilim ng hatinggabi, sa lupain ng anino ng kamatayan, walang kahit anong kaayusan, kung saan ang liwanag ay kagaya ng hatinggabi.””
u zemlju tmine guste i meteža, gdje je svjetlost slična noći najcrnjoj.”
