Mga Awit 77

1 Ako'y dadaing ng aking tinig sa Dios; sa Dios ng aking tinig; at kaniyang didinggin ako.

My cry goes to God! Indeed, I cry to God for help, and for him to listen to me.

2 Sa kaarawan ng aking kabagabagan ay hinahanap ko ang Panginoon: ang kamay ko'y nakaunat sa gabi, at hindi nangangalay; tumatangging maaliw ang kaluluwa ko.

In the day of my trouble I sought 'Adonay [Lord]. My hand was stretched out in the night, and didn’t get tired. My soul refused to be comforted.

3 Naaalaala ko ang Dios, at ako'y nababalisa: ako'y nagdaramdam, at ang diwa ko'y nanglulupaypay. (Selah)

I remember God, and I groan. I complain, and my spirit is overwhelmed. (Selah) ·contemplation with musical interlude·.

4 Iyong pinupuyat ang mga mata ko: ako'y totoong nababagabag na hindi ako makapagsalita.

You hold my eyelids open. I am so troubled that I can’t speak.

5 Aking ginunita ang mga araw ng una, ang mga taon ng dating mga panahon.

I have considered the days of old, the years of ancient times.

6 Aking inaalaala ang awit ko sa gabi: sumasangguni ako sa aking sariling puso; at ang diwa ko'y masikap na nagsiyasat.

I remember my song in the night. I consider in my own heart; my spirit diligently inquires:

7 Magtatakuwil ba ang Panginoon magpakailan man? At hindi na baga siya lilingap pa?

“Will 'Adonay [Lord] reject us forever? Will he be favorable no more?

8 Ang kaniya bang kagandahang-loob ay lubos na nawala magpakailan man? Natapos na bang walang hanggan ang kaniyang pangako?

Has his chesed ·loving-kindness· vanished forever? Does his promise fail for generations?

9 Nakalimot na ba ang Dios na magmaawain? Kaniya bang tinakpan ng kagalitan ang kaniyang malumanay na mga kaawaan? (Selah)

Has God forgotten to be gracious? Has he, in anger, withheld his rachamim ·compassionate loves·?” (Selah) ·contemplation with musical interlude·.

10 At aking sinabi, Ito ang sakit ko; nguni't aalalahanin ko ang mga taon ng kanan ng Kataastaasan.

Then I thought, “I will appeal to this: the years of the right hand of haElyon [the Most High].”

11 Babanggitin ko ang mga gawa ng Panginoon; sapagka't aalalahanin ko ang mga kabagabagan mo ng una.

I will remember Yah’s deeds; for I will remember your wonders of old.

12 Bubulayin ko ang lahat ng iyong gawa, at magmumuni tungkol sa iyong mga gawa.

I will also meditate on all your work, and consider your doings.

13 Ang iyong daan, Oh Dios, ay nasa santuario: sino ang dakilang dios na gaya ng Dios?

Your way, God, is in the sanctuary. What deity is great like God?

14 Ikaw ay Dios na gumagawa ng mga kagilagilalas: iyong ipinakilala ang kalakasan mo sa gitna ng mga tao.

You are the God who does wonders. You have made your strength known among the peoples.

15 Iyong tinubos ng kamay mo ang iyong bayan, ang mga anak ng Jacob at ng Jose. (Selah)

You have redeemed your people with your arm, the sons of Jacob [Supplanter] and Joseph [May he add]. (Selah) ·contemplation with musical interlude·.

16 Nakita ka ng tubig, Oh Dios; nakita ka ng tubig, sila'y nangatakot: ang mga kalaliman din naman ay nanginig.

The waters saw you, God. The waters saw you, and they writhed. The depths also convulsed.

17 Ang mga alapaap ay nangaglagpak ng tubig; ang langit ay humugong: ang mga pana mo naman ay nagsihilagpos.

The clouds poured out water. The skies resounded with thunder. Your arrows also flashed around.

18 Ang tinig ng iyong kulog, ay nasa ipoipo; tinanglawan ng mga kidlat ang sanglibutan: ang lupa ay nayanig at umuga.

The voice of your thunder was in the whirlwind. The lightnings lit up the world. The earth trembled and shook.

19 Ang daan mo'y nasa dagat, at ang mga landas mo'y nasa malalawak na tubig, at ang bakas mo'y hindi nakilala.

Your way was through the sea; your paths through the great waters. Your footsteps were not known.

20 Iyong pinapatnubayan ang iyong bayan na parang kawan, sa pamamagitan ng kamay ni Moises at ni Aaron.

You led your people like a flock, by the hand of Moses [Drawn out] and Aaron [Light-bringer].